Rustig Begin
Het boek begint (natuurlijk) met handelingen die eenieder doet op de vroege ochtend: opstaan, de wereld om ‘m heen door warrige ochtendogen bekijken, wakker worden, je ritueel uitvoeren. Het opmerkelijkste is dat hij alles precies zoals altijd wil doen. Hij heeft regels gehad met zijn vrouw Marta, van wie hij inmiddels weduwnaar is, die hij nog altijd wil uitvoeren. Een bijzonderheid. Een kalm ritueel.
Diepe Berusting
Het hele verhaal straalt eigenlijk een diepe rust uit. Het doet denken aan De Honderdjarige Man Die Uit Het Raam Klom En Verdween, maar dan veel, veel rustiger. Het straalt de kalmte uit van iemand die zich volledig bij zijn lot heeft neergelegd. Ergens doet het ook denken aan Big Fish, maar wederom: veel, veel rustiger. Nils Vik is nooit iemand geweest om zich erg druk om anderen te maken, wiens leven hij niet leidde. De weinige keren dat hij zijn nek uitstak voor anderen zijn wat dit verhaal de moeite waard maakt om te lezen. Hij had wél peper in z’n reet, maar gewoon heel weinig.
Herinneringen Aan Klanten
De hoofdstukken zijn ingedeeld naar de cliënten die hij heeft gehad die inmiddels eveneens zijn overleden. Daar zitten opmerkelijke exemplaren tussen – anders was het verhaal wel saai – maar naar de huidige tijdgeest vooral vrij modern. De moeilijke leerling van school, waarvan Nils Vik ineens ontdekte, nadat hij er thuis werd uitgenodigd, dat het daar thuis aanzienlijk anders ging dan hij had verwacht. Dat de leerling een reden had om niet op school mee te kunnen komen. Het beeld van Nik Vik blijkt op dat moment niet alleen anders te zijn, maar ook nog eens onwrikbaar: Nik wéét wat hij heeft gezien en komt voor de moeilijke leerling op.
Stil Karakter
Het verhaal is vertellend en tegelijkertijd vanuit Nils Viks eigen perspectief, en zo merk je dat hij zich vrij snel neerlegde bij zaken, zonder zich erg vaak diepgaand af te vragen over het waaróm van iets. Dat moet ook wel, als je uiteindelijk je leven lang verkiest om veerman te blijven. De meest opmerkelijke zaken die hem ten deel vielen, bestonden uit de toevalligheid dat het onder zijn neus plaatsvond. Hij is deel van het dagelijks vervoer geweest. Onderdeel van het meubilair, zogezegd. Een enkele keer als een kastelein aan de bar; daadwerkelijk een vertrouwenspersoon.
Levendige Karakters
Hoewel hij het zelf niet zo is geweest, is er wel een bonte verzameling van doden die hem op zijn reis komen vergezellen, en die hem nu vertellen hoe hun leven eigenlijk was. Er is geen moment echt sprake van dankbaarheid – behalve van de hond – gewoon het doornemen van hoe de levens beleefd zijn.
Prima boek voor een regenachtige herfstdag. Ontroerend, romantisch en levendig.
