Kinderboekenweek 2016: Annie M.G. Schmidt – Veertien Uilen

De Kinderboekenweek 2016 is inmiddels weer van start gegaan. Dit jaar staat de week in het teken van Opa’s en Oma’s: Voor Altijd Jong en ook wij staan graag bij dit thema stil. Onze redacteuren zullen elk over een boek vertellen dat in het teken staat van dit thema. Of dit nu een boek is wat doet denken aan onze opa’s en oma’s of een boek is dat gaat over opa’s en oma’s, ze zijn stuk voor stuk de moeite waard.

Soms heb je wel eens dat bepaalde voorwerpen je direct doen denken aan een specifieke gebeurtenis uit het verleden. Overladen met een nostalgisch gevoel pak je dit beet, en denkt met blijdschap (of soms verdriet, melancholie, weemoed en zelfs kwaadheid) terug aan dat moment. Voor mij was dit blijdschap, en dit ervoer ik gelijk zodra ik dit kleine boekje weer in handen had.

Helaas is ze inmiddels overleden, maar menige generatie is groot geworden met de verhalen van Annie M.G. Schmidt. De populairste titels die op haar naam staan zijn o.a. Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet, Otje en Ja Zuster, Nee Zuster. Wat minder bekend is waarschijnlijk haar poëzie. Maar Annie M.G. Schmidt was een kei in het schrijven van versjes, die, hoewel vaak bedoeld voor kinderen, ook voor de grote mensen nog steeds een plezier zijn om te lezen. En daar gaat dit artikel vandaag over: Veertien Uilen.

sote001kroo01ill13

Het thema van de Kinderboekenweek is er een waar ik wel wat mee kan. Want als ik denk aan boeken en aan opa en oma, dan denk ik gelijk aan Veertien Uilen. Voor het eerst geschreven in 1952, is mijn exemplaar er een van de zevende druk uit 1979. Ik herinner me nog heel goed hoe ik aan dit boekje kwam. Het was van mijn oma, die het waarschijnlijk heeft gekocht in een van haar vlagen van verzamelwoede.

Bij het zien van de kaft zie ik namelijk gelijk weer haar huis (en dat van opa) voor me: een portiekwoning op de eerste etage links, gezellig maar stampensvol met meubels en spullen. Ik proef de zelfgemaakte warme chocolademelk. Ik zie voor me hoe er toen nog een vliesje op de melk ontstond van het vet dat bovenop stolde tijdens het opwarmen. De cacao, die met suiker en een scheutje melk alvast tot een chocolade mengsel werd geroerd, zodat de chocomelk daarna niet zo zou klonteren. En hoe ik en mijn broer dan samen in de woonkamer op de grond de chocolademelk mochten drinken, terwijl zij voorlas uit Veertien Uilen.

Maar Nicolaas-Jan,
die dacht er niet an,
hij wou nóóit een jasje en broekje meer an,
hij stond in de hoek,
in zjin onderbroek,
En kleertjes an? Dat kwam er niet van.

Mijn favoriet was dat van Zwoerdjesland, over een muizenfamilie die een dagje uit gaan naar dat lekkernijen land. Maar ook versjes als ”t Kindje kangeroe verjaart’, ‘Nicolaas-Jan zonder kleertjes an’ en ‘Is Poelekie-pluis een kat?’ zijn steengoede versjes. Ook de illustraties van Wim Bijmoer zijn prachtig, heerlijk ouderwets maar vandaag de dag nog steeds geestig. Het is een boekje wat al vijfenzestig jaar oud is, maar er een die ik ook nog ga voorlezen. Aan mijn eigen kind, en later wellicht ook wel aan mijn kleinkinderen.

Geschreven door
Ilse is iemand die zich graag bezig houdt met het lezen van boeken, het kijken van films en het spelen van games. Tenminste, als ze hier de vrije tijd voor kan vinden, want als moeder van een jong dochtertje en part-time werkzaam bij de overheid is het soms lastig om hiervoor de ruimte te vinden. Ze schrijft al sinds 2012 voor wat toen Undercover-Network was, en maakt sinds april 2016 ook deel uit van de hoofdredactie. Daarnaast is zij ook nog lid van de eindredactie van de site. Een drukke boel dus!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.