Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van Play Watch Read zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere dinsdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Wahine.
De zomervakantie biedt velen van ons de kans om eindelijk die leuke game te spelen of met je beste vriend naar die gave film te gaan. Voor mij is het op het moment wat anders. Ik moet dan ook bekennen dat de tv vrijwel uitgebleven is deze week. De bomvolle planning voor mijn neus laat geen ruimte over. Als je ’s avonds thuiskomt en op de bank ploft, is er maar één ding waar je echt naar verlangt: je bed.
En dat is best pijnlijk, voor iemand die het liefst tien films per dag kijkt. Maar, het goede nieuws is dat ik wel constant bezig ben met mijn twee grote passies: taal en film.
Kunstbende
Zo ben ik deze week begonnen aan het schrijven van mijn script voor een kortfilm die op 5 september te zien is bij de voorronde van Kunstbende Zeeland. Het is het laatste jaar dat ik mee mag doen en dus zou het zonde zijn om die kans niet te pakken. De winnaar van de categorie film mag zijn/haar film namelijk vertonen op IFFR 2021; hoe vet is dat?
Little Women
Hoe druk het ook is, vorige week had ik gelukkig wel tijd om de film Little Women te kijken. Dit is een recensiefilm, dus hou de site in de gaten: op 6 augustus komt mijn recensie over de film uit. Ik kan al wel een tipje van de sluier oplichten. De film gaat namelijk over Jo March (Saoirse Ronan), een jonge vrouw die terugkijkt op haar leven en het verhaal vertelt over de geliefde March zussen. Little Women is gebaseerd op het beroemde gelijknamige boek van Louisa May Alcott. De film is geregisseerd door Greta Gerwig, die ook Lady Bird verfilmd heeft. Hier speelde Saoirse Ronan de hoofdrol in.
De Meid
Tot slot ben ik begonnen in het boek De Meid van Marlies Allewijn. In het begin twijfelde ik een beetje of ik het boek wel wilde lezen. Vlak nadat ik begonnen was in Ze was 16, legde ik het boek alweer weg vanwege de schrijfstijl. Ik vond het iets te kinderachtig geschreven en was bang dat De Meid op dezelfde wijze was verteld. Gelukkig valt het me tot nu toe alles mee; het verhaal is boeiend en heel anders dan wat ik gewend ben. De Meid gaat over de Zeeuwse Neeltje Lokerse. Zij deed begin twintigste eeuw iets revolutionairs: ze nam als dienstbode wraak op haar werkgever, de vader van haar bastaardkind. Midden op het Binnenhof schoot ze de man neer, met als doel aandacht te vragen voor het onrecht dat vrouwelijke dienstboden dagelijks overkwam. Neeltje werd een publieke heldin en werd zelfs vrijgesproken. Door haar toedoen werd de wet Loeff – waarin onderzoek naar vaderschap en alimentatie geregeld is – enkele jaren later gerealiseerd. En het leuke is dat het verhaal zich niet alleen in mijn provincie afspeelt, maar zelfs in mijn woonplaats. Een niet-zo-ver-van-mijn-bed-show dus.