Mooier op Papier? – Het Gouden Ei

Rex en zijn vriendin zijn op weg naar hun vakantiebestemming aan de Middellandse Zee. Als ze onderweg stoppen om even te rusten, haalt Saskia bij de winkel van het tankstation wat te drinken. Haar vriend wacht bij de auto, maakt een foto van haar en denkt terug aan hun vakantie van drie jaar geleden. Ze waren zonder benzine komen te zitten en terwijl Rex uren wegbleef om een jerrycan benzine te halen, wachtte Saskia in de auto. Bij zijn terugkomst was ze volledig overstuur, omdat de gebeurtenis haar deed denken aan een nachtmerrie die ze als klein kind had gehad. Ze had gedroomd dat ze in een gouden ei zat en alleen door een eindeloze duisternis zweefde. Na een poos te hebben gewacht, vindt Rex dat Saskia wel erg lang wegblijft. Hij gaat kijken in de winkel, maar hij ziet haar nergens. Ook de medewerkers hebben geen idee waar de jonge vrouw is gebleven.

Hoewel het boek Het Gouden Ei niet bepaald een literair hoogstandje is, is het wel een heerlijk boekje voor tussendoor. Met nadruk op ‘-je’, want het verhaal is nog geen honderd pagina’s lang.  Dat is maar goed ook, want heel bijzonder is het verhaal eigenlijk niet, maar juist doordat schrijver Tim Krabbé dat zelf ook in lijkt te zien blijft het boek toch zeker een dikke voldoende waard. Het is nergens te langgerekt en stopt gewoon op het goede moment. Toch zitten er best wel een aantal interessante dingen in het verhaal, zoals de manier waarop het verteld wordt. De flashbacks en het verrassende einde zijn genoeg om een indruk achter te laten. Mocht je deze vakantie nog een korte reis maken, dan is dit een geschikt boek om mee te nemen: niet te dik en een uur of drie na aankomst heb je het wel uit.

Dit is de rubriek ‘Mooier op Papier?’ en dat betekent dat het verhaal is hergebruikt. In dit geval niet één, maar zelfs twee keer. Regisseur George Sluizer verfilmde het boek tot de Nederlandse film Spoorloos in 1988 en later in 1993 tot het Amerikaanse The Vanishing. In de laatstgenoemde versie heten de hoofdpersonen Jeff en Diana, maar om verwarring te voorkomen houden we het voor nu even bij de oorspronkelijke namen. Beide verfilmingen verschillen behoorlijk van elkaar. Waar de Nederlandse versie erg trouw blijft aan het boek, geeft de Amerikaanse versie een eigen draai aan het verhaal. Misschien maar goed ook, want anders is het exact dezelfde film, maar dan met Amerikanen. Toch hebben ze ook besloten het einde helemaal anders te doen en dat is eigenlijk wel zonde, want het origineel heeft veel meer impact.

spoorloos_1

Het boek speelt heel erg met flashbacks en die zijn in de Amerikaanse versie gedeeltelijk verdwenen. Waar in de Nederlandse film het verhaal in dezelfde volgorde wordt verteld als in het boek, plaatst The Vanishing het een stuk meer in chronologische volgorde op een aantal cruciale momenten. Op zich helemaal niet verkeerd, want flashbacks werken in films, en zeker in dit geval, over het algemeen niet zo sterk als in een boek. Spoorloos gebruikt de terugblikken wel, maar die zijn van weinig toegevoegde waarde. De Amerikaanse versie weet juist al snel wat meer spanning op te bouwen door eerder in het verhaal al een deel van de clou te laten zien. Het tempo van de Nederlandse film ligt ook een stuk lager en is vandaag de dag eigenlijk té traag. Zeker als je het boek al hebt gelezen en veel films hebt gekeken, weet je dat er betere films zijn die een stuk heftiger zijn. Het is dan ook lastig voor te stellen dat deze film zo’n impact heeft op velen, zoals bijvoorbeeld te lezen valt bij de reacties op MovieMeter.

Alleen de vraag is of een van deze verfilmingen nou mooier is dan het boek, of niet. Dat is lastig te zeggen, want het boek is niet een hoogstandje waar vanaf gebleven had moeten worden. De geschreven vorm heeft maar weinig in zich en leest lekker weg; het is een goed boek voor een beginnende lezer. De Nederlandse verfilming voegt niets toe aan het verhaal, maar blijft daarmee wel trouw aan het boek. Voor iemand die het verhaal kent en heftigere films heeft gezien dan dat, is deze veel te traag en weinig verrassend. De Amerikaanse versie doet daarentegen een stuk minder met het bronmateriaal en besluit deels een eigen koers te varen. Dat zorgt voor meer tempo, maar ook een einde dat niet zo impactvol is als het origineel. Persoonlijk gaat de voorkeur toch uit naar de Amerikaanse film, al kun je niet zeggen dat die per se beter is dan het boek. De drie versies van het verhaal staan daarin dus eigenlijk gelijk.

Geschreven door
Michael is sinds een paar jaar elke week in de bioscoop te vinden, meestal om zich te laten verrassen tijdens de Sneak Preview samen met redactrice Merel. Thuis kijkt hij nog met enige regelmaat oude Nederlandse komedieseries zoals Het Zonnetje in Huis: het verveelt hem echt nooit. Het fenomeen luisterboek vindt hij echt een uitkomst en hij is nog altijd een trouwe Nintendo-liefhebber.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.