Holly en Gerry zijn een jonggetrouwd stel. De twee maken vaak grapjes over het feit dat Holly niet zonder Gerry zou kunnen leven. Het idee van ‘De Lijst’ was dan ook eigenlijk als grap bedoeld: als Gerry iets zou overkomen, zou hij een lijst voor Holly achterlaten met dingen die ze zou moeten doen. Wanneer het noodlot toeslaat en Gerry ongeneeslijk ziek wordt, stort Holly’s wereld in. Een paar maanden na zijn dood besluit ze een mysterieus pakje op te halen bij haar ouders. Gerry blijkt zonder dat ze het wist woord te hebben gehouden, en heeft De Lijst opgesteld. In het pakje bevindt zich voor elke maand een envelop met een opdracht. Het geeft Holly de kracht om verder te gaan, nieuwe uitdagingen aan te gaan en erachter te komen dat liefde nooit verdwijnt maar altijd in je hart blijft bestaan.
Het debuut van Cecelia Ahern was ook gelijk een enorm succesvolle; het werd een bestseller in Ierland, de Verenigde Staten, Duitsland en ook hier in Nederland. Dit is overigens niet vreemd, want P.S. Ik Hou van Je is voor haar genre ook gewoon een ijzersterk verhaal. Naast het boek is er ook een verfilming uitgekomen, met in de hoofdrollen Hilary Swank als Holly, Gerard Butler als Gerry en Jeffrey Dean Morgan speelt William. Deze knappe Ierse gitarist komt overigens alleen in de film voor; in het boek blijft dit karakter achterwege.
En dat brengt ons gelijk op de verhouding tussen de twee uitgebrachte versies. Het is waarschijnlijk het makkelijkste om te beginnen bij de overeenkomsten. Het valt namelijk bij deze titel op dat de film best getrouw blijft aan de verhaallijn, want deze blijft in grote lijnen namelijk hetzelfde als in het boek. De brieven zijn qua inhoud hetzelfde, hoewel ze in de film per post komen en in het boek liggen ze klaar in een doos. De manier waarop Holly weer uit haar schulp kruipt na haar verlies en de sfeer van beide verhalen komen ook overeen. Het eerder genoemde karakter William komt niet voor in de geschreven versie, maar als je dan een vergelijking moet trekken komt hij overeen met het karakter Rob. Wat ook anders is, is dat Holly in de film maar één zus heeft, terwijl er in het boek ook nog drie broers voorbijkomen. Doordat zowel deze familierelaties als die met haar vrienden zoveel aan bod komen, heeft dit als effect dat het verhaal meer diepgang krijgt.
In de film blijven de bijrollen tevens erg aan de oppervlakte, mede omdat er opvallend weinig dialoog voorkomt. Het gevolg hiervan is dat het acteerwerk niet de kans krijgt om tot zijn recht te komen en soms wat houterig en ingestudeerd overkomt. Dit is zonde, want de acteurs in de film hebben best goede films op hun repertoire. Waarom ervoor gekozen is om relatief weinig dialoog te hebben is onduidelijk, de film duurt immers twee uur.
De conclusie kan getrokken worden dat P.S. Ik Hou van Jou mooier op papier is, hoewel niet met een ruime voorsprong. Zoals wel vaker bij een boek komen de karakters hier meer tot hun recht, hoewel het in deze vergelijking toch opvallend te noemen is, omdat er in de film zo betrekkelijk weinig dialoog voorkomt. Dit had in principe niet gehoeven, want het haalt de vaart en spontaniteit uit het acteerwerk waardoor het houterig lijkt. Verhaaltechnisch is er overigens heel weinig verschil en zijn beide verhalen even goed te noemen.
