Deze week gaat Mooier op Papier over een boek van John Grisham. Enige tijd geleden verscheen er al een recensie van het boek Advocaat van de Duivel bij ons op de site. Aangezien er van dit boek ook een verfilming bestaat was de logische vervolgstap om deze titel ook te behandelen in deze rubriek. Hoewel de titel letterlijk vertaald The Devil’s Advocate is, is dat niet de bijbehorende film. De film heet in het Engels namelijk The Firm. Het boek kreeg een zeven als waarderingscijfer, is de film net zo goed?
In Advocaat van de Duivel volgen we het leven van Mitch McDeere en zijn vrouw Abby. Mitch staat op het punt af te studeren en ligt aantrekkelijk in de markt bij diverse advocatenkantoren die hem elk wel in dienst willen nemen. In eerste instantie is het advocatenkantoor in Memphis genaamd Bendini, Lambert & Locke niet een die in zijn keuzelijstje voorkomt. Echter, zodra hij op gesprek gaat en hier een royaal aanbod krijgt met allerlei extra’s zoals een dikke BMW en een goedkope hypotheek, gaat hij overstag. Algauw blijkt dat deze bonussen niet geheel zonder addertjes onder het gras zijn geboden; de vennoten van deze firma houden hem in een strak keurslijf en proberen meer en meer zijn leven te controleren.
In the Firm worden de rollen van Mitch en Abby respectievelijk vertolkt door Tom Cruise en Jeanne Tripplehorn. Gene Hackman speelt de senior jurist Avery Tolar, die tevens ook de mentor is van Mitch. De film was best een succes te noemen, drieëntwintig dagen na verschijning bracht de film al honderd miljoen dollar op en het was daarmee de derde meest populaire film van 1993, het jaar waarin deze verscheen. Een leuk weetje is ook wel dat The Firm niet de enige verfilming van een John Grisham boek was in dit jaar: The Pelican Brief kwam toen ook uit.
Dus hoe verhouden de twee zich tot elkaar? De kracht van het boek zit hem vooral in de onderliggende spanning. De vermoedens die over een weer vliegen over elkaars intenties maken dat het verhaal ontzetten spannend is en het deel waar Mitch daadwerkelijk achtervolgt wordt is maar minimaal. Mitch zoekt zo onopvallend mogelijk uit in hoeverre Bendini, Lambert & Locke wel echt een bedrijf is van zuivere koffie, het jurstenkantoor probeert hem intussen nauwlettend in de gaten te houden of hij zich wel aan de strict opgelegde regels houdt.
In de film is dit toch wel het grootste punt waar de regisseur een andere weg heeft gekozen. De spanning wordt hier veel meer gezocht in de achtervolgingssfeer, er is veel sneller duidelijk dat Mitch met andere dingen bezig is, dingen die de dekmantel van het juristenkantoor zou kunnen prijsgeven. Een ander groot verschil is de opbouw van de karakters. De vermoedens van Mitch spelen in het boek al veel eerder, in de film is het alleen Abby die vanaf het begin al vreemde situaties ontdekt en dit voorlegt aan Mitch. In de film heeft hij hier echter allerlei excuses voor, hij lijkt daar meer verblind door het salarisstrookje dat hem geboden wordt. Ook het contact met de FBI gaat anders, want de informatie die Mitch zelf ontdekt wordt hem in de film verteld door de FBI, en andersom.
Al met al hebben zowel de film als het boek zijn eigen minpunten en pluspunten. De echte boekenpuristen zouden al snel concluderen dat het boek velen malen beter is dan de film. De film wijkt teveel af van het originele verhaal, zowel in karakterontwikkeling als in verhaalontwikkeling. Mensen die het hier niet zo nauw mee nemen zien waarschijnlijk wel de kwaliteiten van de film, dit blijkt ook wel uit de bedragen die de film heeft opgebracht en de bekendheid die het heeft gekregen.
