Niets is waar – Lisa Jewell

Samenvatting
Podcaster Alix Summer ontmoet Josie Fair, die op dezelfde dag als Alix jarig is en interessant verhaal voor haar heeft. Als Alix er achterkomt wie ze in haar leven heeft gelaten is het te laat. Het boek leest prima weg door de prettige opbouw en schrijfstijl, maar slaat verder de plank behoorlijk mis doordat het zware thema's op de verkeerde manier bespreekt. Dit verhaal had alles in zich om een heel goed boek te worden, maar mondt uit in een verhaaltechnisch voorspelbaar werk.
4

Boeten voor het wroeten

Podcastmaakster Alix Summers viert haar verjaardag in een pub en ontmoet daar de eveneens jarige Josie Fair, die even oud geworden blijkt te zijn. Een paar dagen later lopen ze elkaar opnieuw tegen het lijf. Josie heeft naar Alix’ podcasts geluisterd en denkt dat ze een interessant verhaal voor haar heeft. Ze nemen een proefinterview op en Josie blijkt een gecompliceerd leven te hebben geleid. Hoe dieper Alix graaft, hoe meer duistere geheimen ze ontdekt. Als ze zich begint te  beseffen wie ze in haar leven en in haar huis heeft gelaten, is het al te laat.

Originele opzet

Het boek is opgebouwd uit vier delen en kent geen hoofdstukken geschreven vanuit verschillende perspectieven zoals gebruikelijk is, maar volgt de twee hoofdpersonen vanuit de derde persoon afgewisseld met fragmenten uit de podcast en beschreven scènes uit een Netflix-serie gebaseerd op die podcast. Dat werkt erg goed en maakt dat je het boek vlot uit leest. De podcastfragmenten maken nieuwsgierig naar wat er nou echt gebeurd is – de titel vertelt ons immers niets te geloven – en de scènes uit de serie maken nieuwsgierig naar wat nog gebeuren moet, want de Netflix-serie is gebaseerd op het verhaal dat de rest van het boek vertelt.

Weinig verrassend

Helaas wordt de nieuwsgierigheid niet ingelost en laat het boek je met een onbevredigd, onbestemd gevoel achter – en niet op een positieve manier. Verhaaltechnisch is het weinig verrassend, want het loopt ongeveer zo af als je op een gegeven moment zult verwachten. Als lezer van een thriller hoop je toch steeds dat de auteur linksaf gaat als het verhaal rechtsaf lijkt te gaan. De grote plottwist die voorgehouden wordt blijft uit en het boek laat een halfopen eind over aan de interpretatie van de lezer. Dat valt de auteur van dit boek allemaal wel te vergeven, als het boek was geworden wat het had kunnen worden. Helaas slaat ze de plank behoorlijk mis.

Geboren op dezelfde dag. In hetzelfde ziekenhuis. In dezelfde gastropub, op dezelfde tijd, hun vijfenveertigste verjaardag gevierd. En nu dit weer. Het moet iets betekenen, daar is ze van overtuigd.

Zware thema’s slecht behandeld

Als lezer wordt je geconfronteerd met heftige thema’s als grooming (waarbij de dader het vertrouwen wint van het slachtoffer om die seksueel te kunnen misbruiken) en seksueel (kinder)misbruik, maar met die thema’s wordt niet goed omgegaan door onder andere het slachtoffer te beschuldigen en het bijbehorende trauma niet duidelijk te bespreken. Zo reageert Alix Summers vaak vlak, niet of veroordelend op de verhalen die Josie Fair vertelt, terwijl zij voor haar podcast tientallen vrouwen heeft gesproken die losgekomen zijn uit relaties waarin misbruik plaatsvond. De dader wordt sympathiek gemaakt en van het slachtoffer wordt verteld dat je haar niet moet geloven, dat is precies niet het signaal dat je wilt afgeven.

Daarom is het zo ontzettend jammer dat dit boek is geworden wat het is geworden, want de kans was er wel om het een interessante thriller te laten zijn dat zware thema’s behandelt. Het dieptepunt van de gebeurtenissen zit op ongeveer twee derde van het boek en dat is het hoogtepunt (al klinkt vreemd om dat zo te noemen) van het boek, waar Josie Fair het gruwelijkste deel van haar verhaal vertelt. Het is weerzinwekkend en vanaf dit punt begint het boek dus echt te falen, door de manier waarop er gereageerd wordt en door de plotwending die daarop nog geforceerd moet worden. Alsof op dit moment besloten is om het boek toch maar af te gaan ronden als een doorsnee thriller.

 

 

Geschreven door
Michael is sinds een paar jaar elke week in de bioscoop te vinden, meestal om zich te laten verrassen tijdens de Sneak Preview samen met redactrice Merel. Thuis kijkt hij nog met enige regelmaat oude Nederlandse komedieseries zoals Het Zonnetje in Huis: het verveelt hem echt nooit. Het fenomeen luisterboek vindt hij echt een uitkomst en hij is nog altijd een trouwe Nintendo-liefhebber.

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.