In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze week is het weer de beurt aan Lisa, die Dit zijn de namen van Tommy Wieringa nog eens tevoorschijn haalde.
Een klein stadje in de steppe van een onbekend land, dat is waar het verhaal van een groep verwilderde vluchtelingen en het verhaal van commissaris Pontus Beg samen komen. De vluchtelingen hebben duidelijk iets meegemaakt én een misdaad gepleegd – wat dat alles inhoudt, probeert Pontus Beg uit te zoeken. Tegelijkertijd gaat Pontus op zoek naar het verhaal van zijn eigen afkomst. Gesprekken met de laatste Jood van de stad verweven het verhaal van Pontus nog meer met het verhaal van de vluchtelingen. Tommy Wieringa heeft al met al een duister boek geschreven over de vraag wie de mens is, waar wij allen vandaan komen en of er verlossing mogelijk is.
Het verhaal kan in eerste instantie inhoudelijk wat traag voelen, maar Wieringa maakt veel goed met zijn nuchtere en direct manier van schrijven. Wieringa schrijft meestal niet over perfecte hoofdpersonen, maar is vaak juist pijnlijk eerlijk over de tekortkomingen van zijn hoofdpersonen. Pontus Beg is geen uitzondering… Hij is geen hoofdpersoon waar je verliefd op zult worden en zijn leven verdient geen schoonheidsprijs, maar hij past perfect bij het rauwe verhaal dat Wieringa neerzet. Wieringa neemt geen blad voor de mond als hij schrijft over de basale aspecten in het leven van Beg: drank, seks en eenzaamheid. Dat maakt het boek vanaf hoofdstuk één al intrigerend, ook al komt het verhaal inhoudelijk pas later echt op gang.
Pontus wil de leegte in zijn leven vullen en gaat op zoek naar zijn afkomst. Tegelijkertijd dwaalt een groep vluchtelingen wanhopig door de steppe, op zoek naar een redding. Het verhaal van de vluchtelingen begint als het verhaal van wanhopige mensen, maar menselijkheid wordt steeds minder een optie. Je wordt meegesleurd in het verhaal van mensen die alles proberen om te overleven. De duistere kant van de mens komt bij hen steeds een beetje meer omhoog en de beschaving valt langzaam van ze af. Uiteindelijk grijpt de groep naar hun laatste strohalm; ze proberen ergens in de geloven. Ook de groep vluchtelingen probeert de leegte in hun levens op die manier te vullen en zich ergens aan op te trekken.
Wieringa is al langer een bekende naam in de Nederlandse boekenwereld. Hij heeft geschiedenis en journalistiek gestudeerd, maar heeft zich verder vaak onderhouden met bizarre baantjes als aanstekerverkoper en lokettist. Joe Speedboot was in 2005 zijn eerste grote hit. Daarna kwamen er voor hem nog een aantal succesverhalen: verschillende scenario’s voor series en films, columns, publicaties in de Volkskrant en hij heeft zelfs nog geëxperimenteerd met de combi van poëzie en muziek. Bij het grote publiek was echter zijn boek Caesarion met name weer een groot succes.
Hoe ontstaat geloof? Hoe ver ga je in situaties van leven en dood? Hoeveel maakt je afkomst uit voor je eigen leven? Wieringa kaart allerlei moeilijke vragen aan in een rauw verhaal met een duister randje. Je blijft lezen uit pure intrige, maar natuurlijk ook uit interesse voor hoe het verhaal eindigt. Wieringa schrijft duisterder dan hij voorheen deed in Joe Speedboot, dat toch iets surrealistischer was. Joe Speedboot was een grote hit, maar had meer de sfeer van een jongensboek vol bizarre avonturen. Hoewel ook zeker in Joe Speedboot een diepere laag zit, zal Dit zijn de namen veel serieuzer voelen. Voor liefhebbers van Wieringa’s hit Caesarion, zal de schrijfstijl van Dit zijn de namen echter bekend voorkomen en zeker in de smaak vallen.
