In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze week is het weer de beurt aan Michael die het boek The Da Vinci Code van schrijver Dan Brown uit de kast trok.
Als de conservator van het Louvre dood wordt aangetroffen is professor Robert Langdon de belangrijkste verdachte. Hij zou binnenkort een afspraak hebben met deze man, die in de laatste minuten van zijn leven een tekst op de grond schreef. Deze regels lijken te vertellen dat de professor de moordenaar is, maar in werkelijkheid is het een aanwijzing naar verschillende werken van Da Vinci die alleen symbooldeskundige Langdon kan oplossen. Bijgestaan door agente Sophie Neveu begint hij een ondenkbare speurtocht naar het geheim dat de vermoorde man probeert over te brengen. Dat terwijl de politie en het Opus Dei, een tak van de Katholieke Kerk die aan zelfkastijding doet en blijkbaar betrokken is bij het mysterie, hen op de hielen zitten.
The Da Vinci Code is een zeer bekend boek dat menig boekenlezer wel eens heeft gelezen. Het is een toegankelijk boek, dus ook zeker een aanrader voor mensen die nog niet zo ervaren zijn in het lezen van boeken. Dit boek wordt vaak gezien als het eerste deel in de Langdon-serie, maar dat komt ongetwijfeld door verwarrende volgorde van de verfilmingen die gemaakt zijn. Echter, het boek is het tweede deel in de reeks en een vervolg op Angels and Demons, of Het Bernini Mysterie zoals dat boek in het Nederlands heet. Daarna volgden nog twee boeken met professor Langdon in de hoofdrol: The Lost Symbol en Inferno. Eind dit jaar wordt het vijfde deel verwacht, dat Origin als titel heeft.
Life is filled with secrets. You can’t learn them all at once.
Dit boek van Dan Brown deed veel stof opwaaien. De Katholieke Kerk en het Opus Dei waren er niet blij mee, want het verhaal schetst nogal een duidelijk beeld over de Bijbelse verhalen en genoemde organisaties. De verhalen die de auteur schrijft lijken feitelijk. Als lezer is het soms moeilijk om te realiseren dat het fictie is. Ongetwijfeld zullen bepaalde onderdelen een kern van waarheid hebben of door bepaalde feiten zo te interpreteren zijn, maar dat wil niet zeggen dat het geschetste beeld van de genoemde instanties juist is. Zo heeft het Opus Dei geen miljoenen, maar slechts enkele duizenden aanhangers. Bovendien komen monniken niet eens voor in de organisatie en bevindt het geloof zich midden in de maatschappij en niet in kloosters.
Die mix van feit en fictie, gecombineerd met een flinke dosis actie en mysterie maken The Da Vinci Code tot een erg goed boek. Het boek is geschikt voor het grote publiek. De schrijfstijl is prettig en niet onnodig complex. Wel zijn er soms stukken waar het iets te lang en iets teveel gaat over Bijbelse verhalen en schilderijen. Dat haalt de vaart er wel een beetje uit, maar het is niet dusdanig erg dat je daardoor het boek aan de kant wilt gooien. Gelukkig weet de auteur op genoeg momenten te verrassen met een grote plotwending. Een ander klein minpuntje is dat de situaties in het boek zo ingewikkeld worden, dat de manier waarop die opgelost worden een beetje ongeloofwaardig overkomen.
Als boekenlezer heb je The Da Vinci Code waarschijnlijk al in de kast staan. Zo niet, dan moet je dit boek toch eigenlijk wel een keer oppakken. Al is het maar om mee te kunnen praten met iedereen die dit boek en de andere delen in de Langdon-reeks wel hebben gelezen. Voor de fans van professor Langdon is het nog even afwachten tot het najaar, want pas dan kunnen zij weer een nieuw mysteries vol codes, geheimen, raadsels en gevaren oplossen.
