In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze week opende Ilse nogmaals ‘De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door’ van Herman Finkers voor een dosis gortdroge hilariteit.

Herman Finkers is naast schrijver voornamelijk bekend als cabaretier. Zijn taaltechnisch vlijmscherpe voorstellingen vallen vooral bij een specifiek publiek in de smaak, namelijk zij die wel wat hebben met het Nederlandse woord. En met gortdroge humor natuurlijk. Want laten we wel zijn, de grappen die Finkers soms maakt zijn zo ontzettend flauw dat een korreltje zout niet voldoende zou zijn om ze te vatten. Hoe dan ook, het valt niet te ontkennen dat hij met zijn doordenkertjes, woordspelingen, visuele afleidingen en treffende anekdotes een cabaretavond of dik boek wel weet te vullen.

Zelfbeeld

Ik heb geen hoge pet op van mezelf.

Als ik mezelf op televisie zie dan denk ik: dat kan ik ook.

En zo ook ‘De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door’. Alleen de titel geeft al genoeg stof om telkens weer een glim- of schaterlach te ontlokken. Er zit meer dan een dubbele bodem in en dat geldt ook voor de meeste stukjes tekst uit het boek. Soms zijn de stukjes maar een of twee zinnen, zoals: ‘Ik word wakker, doe een plas, sta op en denk: verrek, het moest andersom.’ en dan wordt het weer afgewisseld met een langere anekdote of verhaal. Geen van allen zijn echter langer dan twee pagina’s en dat maakt het boek zo leuk.

Meestal komen deze stukjes tekst uit zijn voorstellingen, maar niet alles, dus zelfs als je al zijn shows hebt gezien, zul je her en der nog best iets nieuws tegen kunnen komen. Je kunt er lekker doorheen bladeren en lukraak iets lezen, een aantal bladzijdes achter elkaar of zo lang doorgaan als je maar wilt. Maar de eerste twee opties zijn het fijnst; zo raak je niet te snel verzadigd. Naast de verhalen en anekdotes is er ook nog ruimte voor versjes en liedteksten. Dit valt onder het gedeelte ‘Poëzie, zo moeilijk nie’ en biedt een kijkje in de andere creatieve kant van Herman Finkers.

Dit boek is een Pareltje omdat het eigenlijk voor iedereen die van droogkomische (taal)humor houdt. Zelfs al ben je niet bekend met het werk van Finkers maakt dit niet uit; je rolt er zo in en binnen de kortste keren zit je schaterend van het lachen op de bank. Het is dus ook niet meer dan logisch dat Herman Finkers in 2011 de Groenman Taal-prijs heeft gewonnen, die wordt toegekend door het Genootschap Onze Taal aan een mediapersoonlijkheid die zich onderscheidt door goed en creatief gebruik van de Nederlandse Taal. En gelukkig kreeg hij deze prijs, want anders was dit boek er niet geweest. Kortom, een veelzijdig boek dat je, mits je het niet in een ruk uit gaat lezen, een langdurige bron is van vermaak.