In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze week is het weer de beurt aan Michael die het boek ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ van Paulien Cornelisse nog eens uit de kast trok.
Paulien Cornelisse is een cabaretière en schrijfster die bij het grote publiek vooral bekend is van haar rol als tafeldame bij De Wereld Draait Door en door haar deelname aan Wie is de Mol? in 2013. Toch timmert ze al langer aan de weg, want aan de begin van deze eeuw vormde ze samen met Irene van der Aart een cabaretduo. Ook trad ze je jaren op als stand-up comedian bij de Comedytrain en tegenwoordig maakt ze haar eigen theatervoorstellingen. De shows Dagbraken, Hallo Aarde en Maar Ondertussen ontvingen stuk voor stuk lovende kritieken. Daarnaast zijn haar optredens in verschillende televisieprogramma’s ook vaak hilarisch en heeft ze al snel de lachers op haar hand.
Oftewel, genoeg aanleg om een komisch boek te schrijven. Dat is ook zeker gelukt, want ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’ is een heerlijk humoristisch en luchtig boekje over allerlei zaken, altijd op een of andere manier gerelateerd aan haar gevoel voor taal. Daar gaan haar tafelgesprekken in het dagelijkse praatprogramma en haar theatershows ook voornamelijk over. Voor wie het gemist heeft, gaf ze ook onlangs een college over taal bij DWDD University. Zoals ze alle verhalen in de programma’s vertelt, zo is ook haar boek. Veel onderwerpen komen voorbij waar je normaal eigenlijk niet bij stilstaat en het is erg grappig om eens iemand zo lekker te zien ‘zeuren’ over taal. Door spitsvondig – een uitstekend blurbwoord – woorden of zinnen eens anders te benaderen dan dat we gewend zijn, ergernissen die alle taalliefhebbers kennen aan te stippen en alledaagse situaties aan te halen, word je met humor toch een beetje aan het denken gezet.
De lengte van de verhalen varieert van één zin tot drie pagina’s en het ruim 200 pagina’s tellende boek bestaat dus uit tientallen situaties en anekdotes. Ze zijn niet allemaal helemaal geweldig, maar gelukkig deert dat niet, want voor je het weet ben je weer een bladzijde verder en toe aan een nieuwe grap. Zo legt ze uit hoe je bij het bestellen in een restaurant kan laten zien wie de baas is en hoe mensen doorslaan in het samentrekken van woorden: consuminderen tot daar aan toe, maar consumanderen gaat echt te ver. Dat maakt dit boek ook uitermate geschikt voor onderweg of voor op de wc, want je pakt het op en kan het eigenlijk op elk moment weer neer leggen. Al ben je natuurlijk snel geneigd om tegen jezelf te zeggen: “áh, nog één stukje dan…”
Waar is de tijd gebleven dat mensen ‘punt nl’ achter zinnetjes plakten, om grappig te doen?
Mocht je geen genoeg krijgen van Pauliens vondsten, dan kun je altijd nog verder met het haar tweede boek, ‘En dan nog iets’. Daarin zijn nog veel meer soortgelijke korte verhalen te vinden. Deze boeken zijn ook te koop in omnibus uitgave. Na het succes van die twee boeken, besloot ze om nog een boek te schrijven. Dit keer wel iets anders, want ‘De verwarde cavia’ gaat over Cavia die op de afdeling Communicatie werkt. Wederom een boek met korte hoofdstukken, maar dit keer gaan die over de ontmoetingen met collega’s. Herkenbaar voor alle mensen die ook te maken hebben met medewerkers. Kortom, kun je Pauliens humor waarderen, dan is ‘Taal zeg maar echt mijn ding’ (en haar andere boeken) zeker een aanrader. Affiniteit met taal, probeer haar boeken gewoon eens!
