In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze week is het de beurt aan Sylvano, die het boek Mr Mercedes van Stephen King uit zijn kast plukte.
Stephen King staat bekend als de horrorkoning onder de auteurs. Af en toe maakt hij eens een uitstapje naar een ander genre. Zo ook met Mr Mercedes in 2014. Ditmaal geen enge clown of ondode dieren, maar een op hol geslagen moordenaar die met een Mercedes inrijdt op een groep mensen. Het boek heeft veel positieve commentaren gekregen en is dit jaar ook te zien als de gelijknamige televisieserie.
Ondanks dat het anders is dan dat wij gewend zijn van Stephen King, weet het toch in het eerste hoofdstuk al de juiste snaar te raken. Mensen staan op een koude avond massaal in de rij al te wachten voor de banenmarkt die de volgende ochtend van start gaat. Er lijkt niet aan de hand, tot er ineens twee koplichten gaan branden van een auto en die in volle vaart op de wachtenden bezoekers inrijdt. Er vallen acht doden, waaronder een baby, en vele gewonden. De dader wordt nooit gepakt en de desbetreffende rechercheur, Bill Hodges, gaat met pensioen. Echt genieten doet die niet, want hij heeft nog maar weinig om voor te leven. Tot het moment dat hij een brief ontvangt van ene Mr Mercedes. Deze weet een aantal details te geven en dat geeft Hodges weer een doel in het leven.
Wat Mr Mercedes zo goed maakt is dat het een echt kat-en-muis-spelletje is tussen Hodges en de moordenaar, Brady Hartsfield. Beide personen spelen een prominente rol in het boek. Stephen King heeft ervoor gekozen om de hoofdstukken zo te schrijven dat je een duidelijk inkijkje krijgt in het hoofd van beide hoofdpersonen. Hij weet het zelfs zo te schrijven dat de hoofdstukken van Brady het leukst zijn om te lezen. Je ontwikkelt een soort van sympathie voor hem. Zijn daden zijn te wijten aan gebeurtenissen uit het verleden en zijn incestueuze relatie met zijn moeder.
Een ding kunnen we wel verwachten van Stephen King, het taalgebruik en geweld zijn nadrukkelijk aanwezig. De hoofdstukken van Bill Hodges zijn over het algemeen braaf geschreven, iets wat ook past bij het karakter van de beste man. Ja, hij floept er soms wel eens wat uit, maar hij doet het allemaal met een reden. De hoofdstukken van Brady zijn een stuk agressiever opgeschreven. Het bevat veel grof taalgebruik en soms tegen het racistische aan. Iets wat ook past bij dit personage en zijn manier van denken over de mensheid. Wel moet gezegd worden dat Mr Mercedes erg traag op gang komt. Dit komt meer omdat we weinig achtergrondinformatie hebben over de gang van zaken naar de gebeurtenissen die zich die nacht hebben afgespeeld. Dit komt in de eerste hoofdstukken aan bod en haalt het tempo uit het boek. Zodra je dat gehad hebt gaat het pas echt los. Dan heb je ook moeite om het boek nog weg te leggen.
Mr Mercedes van Stephen King is totaal ander werk dan dat wij gewend zijn van hem. Dat betekent echter niet dat het onder doet voor zijn normale werk. Het is ijzersterk en weet een goed verhaal neer te zetten tussen de psychotische moordenaar Brady en de gepensioneerde rechercheur Hodges. De verschillen tussen beide personen is ook te merken in aan de wisselende schrijfstijl. Mocht je het boek geweldig vinden, dan kan je je ook nog wagen aan de serie. Deze is sinds kort op Netflix te bekijken.
