Niemand komt je redden
Diep in de bossen van Noord-Wales, achter metershoge stenen muren, houden de leden van de sekte de Ark zich schuil. Hun bestaan is in nevelen gehuld, zorgvuldig verborgen voor de buitenwereld. Dan slaat het noodlot toe: een dodelijk gif snijdt als een mes door de gemeenschap en eist de levens van de honderden leden.
Een van de weinige overlevenden is de zwangere Romy. Ze is vastbesloten haar ongeboren kind te beschermen en een nieuw leven op te bouwen in de vreemde buitenwereld. Maar daar zal ze de nodige offers voor moeten brengen. En het kwaad waaraan ze is ontsnapt, blijft haar achtervolgen…
Alex Marwood
Alex Marwood is de pseudoniem van de Britse schrijfster Serena Mackesy. Zij heeft voorheen gewerkt als Britse journalist en woont op dit moment in Londen. Tevens is zij de kleindochter van Margaret Kennedy en was haar vader de Engelse militaire geschiedeniskenner Piers Mackesy. Ze heeft dus een rijke familiegeschiedenis waarbij schrijven in het bloed zit. Toch heeft zij ervoor gekozen om te gaan schrijven onder een pseudoniem, Alex Marwood. In 2012 verscheen haar eerste boek onder deze naam en dat werd een daverend succes. Inmiddels zijn er in Nederland al verschillende boeken verschenen van haar zoals Waar is ze? en Achter de voordeur. Weet zij dat succes te evenaren met haar nieuwste boek, Niemand kom je redden?
Een bekend begin
Iedere auteur heeft een vaste schrijfstijl en dus ook Alex Marwood. In al haar voorgaande boeken begint het met de politie. In dit geval geen politieverhoor of iets dergelijks, maar de politie die een bezoek brengt aan het terrein van de sekte de Ark. Het stinkt er en er is al weken geen beweging gezien. Zij doen vervolgens een gruwelijke ontdekking, want overal liggen lichamen in staat van ontbinding. Iets lijkt erop dat de leden massaal zijn vergiftigd. Wel doen ze een opmerkelijke vondst, ze vinden namelijk een aantal overlevenden. De zwangere Romy ligt buiten bewustzijn en ze vinden twee kleine kinderen die broer en zus blijken te zijn. Wat heeft er zich afgespeeld daar?
Vanaf dat moment begin je als lezer langzamerhand de antwoorden te krijgen. Het begint met Romy; als lezer volg je haar eerste stappen in de voor haar vreemde buitenwereld. Zij is niet geboren in de Ark en daardoor is zij altijd een buitenbeentje geweest voor de jongeren die daar wel zijn geboren. Wel heeft ze geen enkele band met de buitenwereld en is alles nieuw, maar vooral eng voor haar. Anderzijds volg je ook het verhaal van Sarah. Sarah is recent verlaten door haar man en voelt zich nogal verloren. Zij leest in de krant dat haar zus een van de doden is en dat zij drie kinderen had, namelijk Romy, Ilo en Eden. Ze twijfelt geen seconde en besluit om de kinderen Ilo en Eden in huis te nemen.
“En dan ziet ze de voet. Daar, in de poort: bloot, naar boven wijzend en zwart op de hiel. Het lichaam dat eraan vastzit gaat schuil achter de muur. Het is een klein voetje.”
Vooruit en weer achteruit
Het gehele verhaal volgen we voornamelijk vanuit de beleving van Romy en Sarah. Zij zijn de voornaamste hoofdrolspelers als het gaat om de hedendaagse tijd. Romy volgen we ook geregeld wanneer het verhaal verteld wordt vanuit het verleden. Niet alleen Romy speelt daar een belangrijke rol in, maar ook haar moeder, Somer. Somer ging voorheen door het leven als Alison. Zij is bij de sekte beland op het moment dat de ouders van Alison en Sarah haar het huis uit schopten, omdat zij zwanger was van Romy. In al die jaren heeft Sarah nooit meer iets gehoord van haar. We leren dankzij Somer meer over de begintijd van de sekte en hoe deze te werk gaat. Ook wat later dankzij de hoofdstukken van Romy weten we meer wat ertoe heeft geleid dat er zoveel doden zijn gevallen in het complex van de sekte.
In de hoofdstukken van Sarah en de ‘hedendaagse’ Romy, komen we meer te weten hoe de overlevenden het uiteindelijk in de hedendaagse wereld moeten overleven. Dingen die voor jou als lezer logisch zijn, zijn voor hen onlogisch en daardoor is het best grappig om te lezen hoe de hoofdpersonen bepaalde dingen ervaren. Dat zorgt ook voor ontroerende momenten waarbij Sarah haar neefje en nichtjes probeert te begrijpen. De sekte heeft hen misschien losgelaten, maar hebben zij de sekte wel losgelaten?
‘Verschrikkelijk spannend’
In een vorige recensie van Alex Marwood kwam de quote van Stephen King al eens voorbij, namelijk dat het boek ‘verschrikkelijk spannend’ zou zijn. Dat viel toen best wel mee. Ook op Niemand komt je redden pronkt er weer een Stephen King-quote: ‘Verschrikkelijk spannend, met geweldige personages’. Hij heeft deels gelijk dit keer. De hoofdpersonen zijn niet zo vlak en brengen de nodige spanning met zich mee. Toch legt de schrijfster veel nadruk op een aantal personages, waardoor er een aantal onderbelicht blijven, waaronder Eden. Zo geweldig zijn de personages inhoudelijk niet, op uitzondering van Sarah en Romy na. Ook dat verschrikkelijk spannend valt uiteindelijk wel mee. Het verhaal is zeker niet slecht, want het komt aardig in de buurt van hoe een leven na een sekte eruit kan zien. Het is vooral intrigerend om te lezen hoe het verhaal zich ontvouwt. Uiteindelijk wil je als lezer maar één ding weten: hoe is de sekte tot zijn einde gekomen en waarom leven Romy, Ilo en Eden eigenlijk nog wel? Halverwege het verhaal begint het pas echt interessant te worden en dan begin je moeite te krijgen met het wegleggen van dit boek. Tot die tijd blijf je wel telkens heen en weer gaan tussen het heden en verleden. Hoe intrigerend het ook is, het heeft wel een erg trage opbouw en het open einde is behoorlijk teleurstellend.
Toen Romy klein was, werd er niet over de doden gesproken
€21,24
Op voorraad. Voor 16:00 uur besteld, woensdag in huis
Gratis verzending!
