Recensie: Andy McNab – Explosiegevaar

Samenvatting
Explosiegevaar is met vlagen spannend en zeker erg gedetailleerd. Maar de overdadigheid aan details is juist iets wat dit boek ook minder spannend, en af en toe zelfs een beetje saai maakt. Dat het kleine jongetje Stefan mee op sleeptouw wordt genomen maakt gelukkig weer veel goed. Uiteindelijk is het een best vermakelijk boek, al had het zeker iets beter gekund.
6

Nick Stone wordt wakker in een auto, een auto die niet van hem lijkt te zijn. Zeker weten doet hij het echter niet want zijn geheugen werkt niet meer. Met moeite klimt hij uit de auto, die niet veel later het ravijn induikt. Wat is er gebeurd? Hoe kwam hij in dit ongeluk terecht? En wie is hij eigenlijk? Nick gaat op zoek naar antwoorden en doet zijn best om zijn geheugen terug te krijgen. Al gauw mondt dit alles uit in een gevaarlijke missie, met een klein jongetje op sleeptouw en de politie van verschillende landen achter zich aan. Nick weet echter instinctmatig precies hoe hij moet overleven.

Andy McNab is een schrijver waar veel over te vertellen valt. Misschien wel het belangrijkste is dat hij ooit lid van de SAS was en deze verliet als de hoogst onderscheiden soldaat van het Britse leger. Hij geeft naast zijn schrijven ook les aan geheime diensten en werkt in de filmindustrie om bijvoorbeeld te adviseren over geheime operaties of burgeracteurs te trainen voor een rol als soldaat. Dat hij verstand van zaken heeft wat het leger en geheime operaties betreft, moge dus duidelijk zijn. En dit zorgt er voor dat zijn fictie boeken erg realistisch overkomen. Hij heeft naast zijn thrillers over Nick Stone en Tom Buckingham echter ook nog drie non-fictiebestsellers geschreven. Zijn boek Bravo Two Zero is het best verkochte Britse boek over de militaire geschiedenis.

maxresdefault-5Explosiegevaar is al het zeventiende boek in de serie over Nick Stone. Toch kan het boek prima los gelezen worden en hoef je als lezer zeker niet alle voorgaande boeken gelezen te hebben. Het verhaal begint enorm spannend met Nick die in een gecrashte auto zit en niet meer weet hoe hij daar gekomen is. Hij weet eigenlijk zelfs niet meer wie hij is want door een klap tegen zijn hoofd is hij zijn geheugen kwijt. Nog net op tijd weet hij de auto uit te komen, en dan begint de grote zoektocht om te achterhalen wat er gebeurd is. Met vlagen krijgt Nick elke keer weer een stukje geheugen terug, een stukje dat hem helpt om nog net op tijd de juiste beslissingen te kunnen maken. Hij vindt niet lang na de crash een andere auto waar een lijk in ligt met daaronder een klein jongetje. Hij herkent het jongetje als Stefan en neemt deze mee. Samen vluchten ze de bossen in.

Andy McNab schrijft zijn boeken met veel detail, misschien soms zelfs wel iets té veel. De situatie en omgevingsbeschrijvingen worden hierdoor uiteindelijk een beetje saai en vormen daarmee stukjes waar je snel overheen leest. Als je ze wel goed leest, dan vallen er echter wat inconsistenties op. Zo lopen de tranen bij Stefan over de wangen als ze door het bos lopen, maar barst de jongen een stukje verder in het boek in huilen uit, waarbij er vermeld wordt dat dit voor het eerst is dat hij huilt. Zo bevat het boek nog meer van deze kleine inconsistenties, die af en toe net een beetje kunnen storen. Zo is het bijvoorbeeld wel erg vreemd dat Nick maar blijft proberen uit te zoeken hoe de voormalig bodyguard van Stefan heet. De jongen beschouwde deze bodyguard als zijn vriend en kende hem al jaren, dan weet je toch op zijn minst een voornaam?

Ondanks de bovengenoemde puntjes is het boek wel redelijk spannend en is het toch ook zo geschreven dat je als lezer graag wilt weten wat er verder gebeurt. Dit komt vooral door de vrienden en familie van Nick, die ook gevaar lopen. Hoe gaat het met hen aflopen? Zal het allemaal goed komen? Vooral Stefan is een leuke toevoeging aan het boek. De interactie tussen een getrainde man als Nick en een klein jongetje dat veel te wijs is voor zijn leeftijd, zorgt voor interessante dialogen. Daarnaast weet Andy McNab natuurlijk prima waar hij het over heeft als het op vechten en militaire termen aankomt. Dat maakt dat het boek aardig realistisch overkomt. Hoewel er enorm veel verschillen te noemen zijn, doet de serie van Nick Stone af en toe wel iets denken aan de serie van Jack Reacher door Lee Child.

Geschreven door
Merel is vooral een filmliefhebber die bijna elke week wel in de bioscoop te vinden is, vaak samen met redacteur Michael. Ze kijkt echter ook graag series, leest veel boeken en is tegenwoordig zelfs begonnen met gamen. Druk, druk, druk dus. Maar wel met leuke dingen waarover jullie alles kunnen lezen op de website.

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.