Recensie: Belinda Bauer – Exit

De Exitiers

Van het ene op het andere moment staat het rustige leventje van de 75-jarige Felix Pink volledig op de kop. Het plan was om uit naastenliefde een terminaal zieke man gezelschap te houden tijdens zijn laatste ademtocht, maar nu is hij op de vlucht voor de politie. Hij heeft een grote fout gemaakt en is vastberaden om te achterhalen hoe het zo vreselijk mis heeft kunnen gaan. Maar was het wel zijn fout? Of is iemand anders verantwoordelijk voor zijn problemen?

Mensen hun laatste adem uit zien blazen doet Felix Pink niet in zijn eentje, maar samen met een collega. Zij zijn namelijk allebei werkzaam voor de Exitiers, een organisatie die mensen passief helpt bij zelfdoding. Zij zorgen dat die mensen niet alleen zijn als ze sterven en werken het ‘instrument’ weg, zodat alles erop wijst dat het een natuurlijk dood was en de nabestaanden dus niet beter weten. Felix Pink doet dat werk al langer, maar op het moment dat hij een fout begaat heeft hij een nieuwe, onervaren, jonge collega bij zich. Hij neemt de schuld op zich, want zij heeft nog een heel leven voor zich, maar niet voordat hij weet wat er nou precies is gebeurd.

Het was stil, afgezien van het getik van een klok ergens in het huis. Felix kon horen dat het geen echte klok was, maar eentje die op batterijen werkte en een zacht tikkend geluid nabootste, zodat mensen dachten dat ze ouderwetse waar kregen voor hun geld.

Bedrieglijke kaft

Wie een literaire thriller verwacht, zoals de kaft belooft, komt bedrogen uit. Dit boek is helaas verre van dat. De leus (“maak kennis met Felix Pink, de meest onwaarschijnlijke moordenaar die je ooit zult tegenkomen”) en de afbeelding op de voorkant suggereren eerder een spannende misdaadthriller, maar ook dat is ook niet wat dit boek is. Wat is het dan wel? Tja, vooral een luchtige thriller met een dun verhaallijn, een scheutje humor en sympathieke personages. Het is jammer dat de kaft een verkeerde indruk geeft, want daardoor lees je het boek met een heel ander gevoel.

Dat is jammer, want op zich is het een prima boek dat lekker wegleest. Ergens is het verhaal interessant genoeg om uit te lezen, maar het is absoluut geen pageturner. De personages zijn karikaturen (en daarmee niet écht interessant), maar mede door de luchtige grapjes lijkt dat een zeer bewuste keuze. Het roept zelfs licht het gevoel op dat het een parodie is op al die dertien-in-een-dozijn-misdaadthrillers die je veel voorbij ziet komen. Of dat nou wel of niet zo bedoeld is, doet er dan eigenlijk niet zoveel toe, maar het is hoe dan ook jammer dat je deze inhoud niet kan voorspellen aan de hand van de voor- en achterkant van dit boek.

Simpel, maar geslaagd

De opzet van het verhaal is simpel. Je volgt Felix Pink vanaf enkele momenten voordat hij een fout begaat, tot vlak voor de ontknoping. Vanaf daar begint deel twee en volg je het verhaal vanuit iemands (niet nader te noemen vanwege spoilers) ogen, om de gaten in het verhaal op te vullen en om het verhaal naar een ontknoping te brengen. Die stelt prima tevreden, maar het echte einde maakt het meeste indruk. De laatste pagina’s zijn erg mooi geschreven en zorgen voor een passend eind aan dit verhaal.

Felix Pink is het personage waar je het meest over te weten komt en is een personage waarvan je uiteindelijk een beetje gaat houden. Hij is correct, nog nooit over de schreef gegaan en zijn eigenaardigheden maken hem sympathiek. Zijn achtergrondverhaal geeft hem iets triests. Ook het personage waar hij uiteindelijk mee optrekt is erg goed geschreven en blijkt uiteindelijk ook iemand waar je medeleven voor op kunt brengen. Zij krijgen beiden wat meer diepgang, maar zoals gezegd, blijft de rest behoorlijk eendimensionaal. Wat uiteindelijk goed past binnen het verhaal, als je eenmaal door hebt wat dat is.

Opeens drong het tot hem door dat áls Geoffrey zijn naam al zou onthouden, dit ‘John’ zou zijn, wat evenmin de goede naam was, en hij voelde zich op een en hetzelfde moment zowel beledigd als vergevingsgezind

Niet wat je gewend bent

Auteur Belinda Bauer is zeker geen nieuwkomer in het schrijversvak en je kunt haar kennen van boeken als Rusteloos land, Blinde drift en De ziener. De Engelse studeerde journalistiek en werkte zeven jaar als verslaggeefster, waarna ze als thrillerschrijfster begon en op lovende kritieken kon rekenen. Exit is haar negende boek. Wellicht is dit boek iets anders dan je van haar gewend bent, maar met de juiste instelling is Exit zeker het lezen waard.