Wat praktische zaken
Voor de mensen die van dikke pillen houden (we hebben het hier over dikke pillen van boeken) kan Vinland weer een leuke aanwinst zijn voor de boekenkast. Het boek telt dan wel minder pagina’s dan deel één (576 pagina’s tegenover 526), maar die vijftig pagina’s minder lijken minder op te vallen. Het verhaal is verdeeld in eenendertig hoofdstukken en dat is misschien niet een goede keuze geweest. Sommige hoofdstukken duren namelijk ellendig lang. Wat verteld wordt is minder boeiend en het tempo is nog trager dan schildpadden die door pindakaas lopen. Met name in het begin van het boek wordt er veel gevraagd van het geduld van de lezer. Torsteins hersenspinsels komen veel voorbij en er is weinig dialoog. Even snel een hoofdstuk lezen zit er in het begin dan ook niet echt in. Dit wordt uiteindelijk wel weer rechtgetrokken als het verhaal toewerkt naar de climax, dan wil je als lezer wel snel doorlezen. Maar toch, dat begin… Mocht je trouwens geen fan zijn van expliciete beschrijvingen van geweld, dan kan je sommige delen uit het boek ook maar beter overslaan. Er is geen minimale leeftijd voor dit boek, maar het is geen aanrader voor jonge kinderen.
Monniken die mijn hal bezoeken, vertellen me weleens dat mijn ziel die dag gestorven is. Verdriet kan immers de ziel doden, ook al leeft het lichaam verder.
Levende geschiedenis
Ook in dit verhaal ontkom je als lezer niet aan een gezonde portie geschiedenis. Hoewel het voor een (groot) deel geromantiseerd zal zijn en de auteur gebruik heeft gemaakt van creatieve vrijheid, krijg je toch een inkijkje in het leven van de kolonisten (Ijsland en Groenland). Voorin het boek zijn een aantal kaarten opgenomen die het verhaal meer basis geven. Het staat de lezer natuurlijk vrij om tijdens het verhaal af en toe een blik te werpen op waar het zich op dat moment afspeelt.
De auteur
Bjørn Andreas Bull-Hansen (1972) is geboren in Noorwegen. Nadat hij betrokken was geraakt bij een auto-ongeluk moest hij noodgedwongen stoppen met gewichtheffen. In plaats van bij de pakken neer te zitten stortte hij zich verder op het schrijven. Dat resulteerde erin dat hij op zijn vierentwintigste een eerste boek uitbracht. De Nederlandse vertaling van deel twee van zijn Jomsviking-serie is dus nog vrij nieuw. Mocht je de serie liever direct doorlezen, dan is dat in een andere taal zeker mogelijk.
Wanneer een man dichtbij de dood staat, stuurt Odin hem dromen die een antwoord geven op de vragen die hem kwellen, zo werd me ooit verteld.
Sterke en minder sterke punten
Zoals elk verhaal heeft ook dit verhaal sterke en minder sterke punten. Het meest politiek correcte antwoord is natuurlijk dat dit aan de lezer zelf is. Toch zijn er een aantal punten die het verhaal over het algemeen sterker hadden kunnen maken. Zo is deel één van de serie in 2018 uitgekomen. Iemand die ontzettend veel leest en geen fotografisch geheugen heeft, kan erbij gebaat zijn om een korte opfrisser van deel één te krijgen. Die ontbreekt in dit boek, waardoor de personages pas laat of ergens heel ver weg een belletje laten rinkelen. Tenzij deel één er weer even bij gepakt wordt, maar ook daar staat geen overzicht in.
De kaarten zijn een leuke toevoeging. Er lijken een stuk minder spelfouten in te staan en ook de geschiedenislessen worden weer leuk gebracht. Dat het verhaal zo traag op gang komt is alleen wel jammer. Er zijn ontzettend veel personages in het verhaal waardoor het soms lastig is om te bepalen wie de hoofdpersonages zijn en wie niet. Geen van allen krijgen een echte diepgang terwijl je dat als lezer soms wel zou willen. Misschien praatte men in die historische context bijvoorbeeld minder met hun vrouw, maar als zij een dusdanig belangrijke rol voor Torstein speelt… Torstein zelf lijkt zich ook niet echt meer te ontwikkelen en maakt soms beslissingen waarvan je als lezer al mijlenver ziet aankomen dat dit niet zo handig is. Toch blijven zijn volgers hem volgen. Sommige beslissingen van Torstein voelen soms zelfs wat onnodig, maar als lezer sta je natuurlijk niet aan het hoofd van de Jomsvikingen. Het is in ieder geval goed te bedenken dat niet alles in het boek gebaseerd is op historische feiten, maar een vermakelijk verhaal wordt het uiteindelijk gelukkig (toch) wel.
