Van begin tot einde
Waar een bevalling normaliter een blije gebeurtenis zou zijn, initieert die van Naomi juist een vloedgolf aan complexe onuitgesproken problematiek. Enerzijds de moeizame verhouding die zij heeft met haar moeder, en die van haar ouders onderling, veroorzaakt door een vroegere tragedie. Anderzijds krijgen we te lezen hoe de relatie van haar en de vader van hun kind in een stroomversnelling is beland en hiermee tegelijkertijd ook escaleert. Kunnen zij in alle miscommunicatie nog tot elkaar komen?
Een aantal jaren later komen we precies aan de andere kant van het spectrum van het leven uit: de dood. Naomi’s vader ligt inmiddels op sterven en kijkt hierbij terug op zijn leven en zijn gezin. Naomi en hij spenderen samen zijn laatste uren. Wat kunnen en durven zij beiden nog ter sprake te brengen? Kunnen zij in de weinige tijd die nog rest alsnog nader tot elkaar komen en afsluiting vinden?
Lonneke! Ze noemt haar Lonneke! Uit alle namen! Hoe kan ze het weten? Hoe kan zíj dát weten? Lonneke! Ik, ik, ik… Iemand trekt aan me. Iemand tilt me op. Tegeltjes. De badkamer. Ik lig op het badmatje. Koud. Het is heel koud. Ik ril.
Thematiek van het leven
In Branduren weet Cobi van Baars een zeer gevoelig verhaal neer te zetten waar de twee uitersten van het leven – geboorte en de dood – aan bod komen. Elk van de personages die aan het woord komen, van Naomi en haar beide ouders tot Bient en zijn beide ouders spelen een hoofdrol, maar tegelijkertijd ook niet. Niemand heeft in het boek meer of minder recht op bestaan. De werkelijke hoofdrol in dit boek is eigenlijk weggelegd voor de thematiek.
Van Baars weet hiermee op een subtiele manier ervoor te zorgen dat de personages kanaliserend werken: wat gebeurt er op het emotionele front bij mensen wanneer zij, elk vanuit hun eigen ‘rugzakje’, eenzelfde gebeurtenis meemaken? Hoe zorgen deze perspectieven ervoor op welke manier er op elkaar gereageerd wordt, hoe mensen elkaar aantrekken of juist afstoten? Niets blijkt in elk geval zwart-wit, niemand doet het goed of fout, er zijn geen daders of slachtoffers.
Zwaar onderwerp, lichte schrijfstijl
De thema’s zijn groot, maar de schrijfwijze blijft klein; het is knap om te lezen hoe de auteur juist met deze benadering een zwaar onderwerp aantrekkelijk maakt om te lezen. Elk van de personages zijn interessant om te lezen en wekken ontroering en sympathie op. De diverse levenstekenende gebeurtenissen die aan bod komen worden niet tot in de detail uitgediept, maar dit is ook niet nodig. Hiermee blijft de focus namelijk op hoe deze gebeurtenissen worden erváren en niet waarom een en ander is voorgevallen.
Dit is een benadering die jou als lezer wel moet aanspreken. Mensen die koste wat het kost willen weten waarom er iets voorvalt, een dader willen aanwijzen of tot in de puntjes willen horen wat er is gebeurd, zullen dit boek wellicht als frustrerend kunnen ervaren; het verhaal is wat het is. Verklaringen voor het wát is namelijk niet het doel wat van Baars met haar verhaal wil bereiken. Ben je daarentegen geïnteresseerd in de emotie van de mens of hoe het kan dat mensen op bepaalde manier reageren op elkaar, dan is Branduren uitermate geschikt om hier eens een inkijkje in te krijgen.
Over Cobi van Baars
Cobi van Baars is naast schrijfster ook een beeldend kunstenares. Ze studeerde moderne Nederlandse letterkunde aan de Radboud Universiteit Nijmegen, en studeerde cum laude af op de relatie tussen literatuur en beeldende kunst. Deze correlatie kun je, hoewel subtiel, zeker teruglezen in dit boek. Branduren is inmiddels haar derde roman, eerder verschenen al Over het krakende ei (2019) en haar debuutroman Schipper en Zn (2017).
roman
€21,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
