De moordclub op donderdag is terug! Elizabeth, Ibrahim, Joyce en Ron zijn vier bewoners in een rustig bejaardentehuis met wel een heel aparte hobby. Eens per week duiken ze in onopgeloste moordzaken. Hun eerste, grote zaak komt als een vastgoedontwikkelaar uit het nabijgelegen stadje wordt vermoord. De oplossing tot de zaak lijkt alleen dichterbij dan gedacht.
Het verhaal
Elizabeth, een voormalig agent, staat aan het hoofd van de moordclub. Op een dag ontvangt zij wel een heel mysterieuze brief. Ze komt weer in contact met haar ex echtgenoot, een geheim agent, die het iets te bont heeft gemaakt. Nadat hij in het huis van een ‘criminele bankier’ wat heeft rondgekeken, mist deze bankier snel daarna enkele miljoenen aan diamanten. Laten deze diamanten nou net van gangsters uit New York zijn… Gelukkig zijn de hoofdpersonen stiekem gebaseerd op the A-team (Osman heeft toegegeven toch wel een beetje beïnvloed te zijn door de tv-serie). Om verder geen spoilers te geven zal de rest van de recensie wat algemener geschreven worden. Het boek is namelijk wel een aanrader om te lezen en om nou alles op voorhand te verklappen…
De personages hebben een bepaalde charme. Naast dat ze het erg leuk vinden om samen een moordclub te vormen, blijven ze ook bewust bezig met alle andere geneugten van het leven en minder prettige bijzaken van het ouder worden.
Er zijn liften in gebouwen, maar Elizabeth zal de trap gebruiken zolang ze kan. Trappen zijn goed voor de flexibiliteit van de heupen en knieën. Ook is het heel makkelijk om in een lift iemand te doden als de deuren opengaan.
Richard Osman
Richard Osman is een Britse komiek, producent, schrijver én presentator. Zijn schrijversdebuut was met het boek The Thursday Murder Club, het eerste deel van wat een vierdelige serie moet worden. Het grote publiek kent hem verder van onder andere Deal or no deal en zijn eigen shows zoals Have I got news for you. Het eerste deel van zijn schrijversdebuut is goed geweest voor zeker een miljoen verkochte exemplaren in Engeland. Niet slecht voor een debuut.
Meerdere lijnen
Het verhaal weet je als lezer vrij snel aan zich te binden. Zo leef je al snel mee met de personages en kan je geheid een beeld vormen bij het moordclubje. De brute overval op Ibrahim roept empathie op en de zaak waar Donna en Ron (twee agenten) aan werken lijkt in eerste instantie een gekke toevoeging aan het verhaal. Toch is niets wat het lijkt.
Iemand wilde hem een loer draaien. Wie wist wie? Wie kon het wat schelen? Het enige wat dat bewees, was dat Ryan een kerel was, dat Ryan vijanden had. En wat was een crimineel zonder vijanden? Niets.
Fijn boek
De man die twee keer doodging is een vermakelijk boek om te lezen. Het zijn korte hoofdstukken, de schrijfstijl is vlot en -niet geheel onbelangrijk- deel twee is prima te lezen zonder voorkennis van deel één. Men zegt dat het je als lezer wel meer kennis geeft over de personages, maar of het heel hinderlijk is als je dat niet hebt, nee. Het verhaal lijkt enige voorspelbaarheid te hebben, dat neemt alleen niet weg dat het stiekem gewoon een leuk verhaal is om te lezen. Is het literair hoogstaand? Nee, dat niet. Een wat luchtiger, doch goed geschreven verhaal zo nu en dan kan echter geen kwaad. Het zijn vooral de personages die nieuwsgierig maken naar een vervolg en naar deel één. Misschien is het nog een goede cadeautip voor de decembermaand?
€20,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
