Veelbelovend plot
In de glazen wand van Hotel Caiette op een Canadees schiereiland worden de dreigende woorden ‘Eet glas en sterf’ gegrift, wat een gast en ook voornamelijk het personeel van het hotel geschokt doet reageren. De barkeepster van het hotel, genaamd Vincent, raakt die avond aan de praat met de eigenaar van het hotel en investeerdermagnaat Jonathan Alkaitis, waarna zijn interesse in haar is gewekt en zij door hem wordt meegevoerd in zijn leven als zijn nieuwe trofee-vrouw. Of de affectie tussen hen al dan niet oprecht is en wederzijds is wordt in het midden gehouden, maar er is in elk geval sprake van gesteldheid aan Vincents kant. Toch stort haar wereld in als blijkt dat er sprake is van een piramidespel waarin Jonathan een sleutelrol speelt.
Waar Emily St. John Mandel een enorme hit heeft behaald met haar boek Station elf is het nu de vraag of dit tweede boek van haar, Het glazen hotel, net zo weet te boeien als haar debuutboek. Door het verhaal in niet-chronologische volgorde te vertellen probeert St. John Mandel in elk geval wat spanning in het boek aan te brengen, doordat er hierdoor een soort cliffhangers ontstaan: Wat heeft het precies voor gevolg dat de broer van Vincent, Paul, in het verleden per abuis de dood van een ander heeft veroorzaakt in een nachtclub? Hoe komt het dat Vincent overboord is geraakt van een schip en nu in het koude water ligt? En wat is er precies gebeurd waardoor Jonathan in de gevangenis is beland?
Té afwisselend
Hoewel dit stuk voor stuk zo benoemd best interessante wendingen zijn, komen deze eigenlijk allemaal niet prettig tot zijn recht. Waar de ene verhaallijn bijvoorbeeld net spannend wordt (als duidelijk wordt dat Paul de dood van een ander op zijn geweten heeft) springt het verhaal ineens naar een compleet ander personage en verhaallijn. Op zich zou dit niet zo erg zijn als dit zou betekenen dat deze andere personages ook boeiend zijn om over te lezen. Helaas is dit niet bepaald het geval. De zus van Paul, Vincent, is namelijk enorm oppervlakkig. Niet alleen als persoon, maar ook vooral door de manier waarop er over haar wordt geschreven. Zij kent eigenlijk maar weinig diepgang en weinig tot geen emotie, waardoor je als lezer totaal geen binding voelt met haar karakter. Zelfs als de mysterieuze dood van haar moeder ter sprake komt is dit niet boeiend genoeg omdat er emotioneel gezien niet zoveel speelt bij Vincent.
Lamgeslagen door oppervlakkigheid
Daarnaast wordt ook haar verhaallijn weer onderbroken, door wederom een ander personage genaamd Olivia, die eigenlijk maar zijdelings met het plot te maken heeft. Deze hoofdstukken gaan ook nog vrij lang door, zonder dat er al te veel duidelijk wordt over de samenhang van, of over het belang voor het algehele plot; waaróm is dat personage nou zo van belang? Het leest erg stroef en oppervlakkig en boeit eigenlijk te weinig om vol te willen houden. Het karakter van Jonathan, hoewel in de eerste instantie ook niet bijzonder interessant (maar wellicht komt dit vanwege het perspectief van Vincent), blijkt later in de gevangenis wel interessanter om over te lezen. Zijn verval van succesvol zakenman met een prachtig huis in Manhattan tot aan waar hij nu is beland, dat trekt dan wel ergens de aandacht. Echter, ook hier wordt de spanning de kop weer ingedrukt door weer eindeloos uit te wijden over weer nieuw geïntroduceerde personages die elk ook wederom erg oppervlakkig lezen, in de wereld van hun rijkdom.
Hierdoor komt het algehele plot dat an sich best boeiend had kunnen zijn, niet tot zijn recht. Het einde van het verhaal is dan nog het meest interessant, maar omdat je dan inmiddels al figuurlijk lam bent geslagen met oppervlakkige rijkeluistypes komt de verrassing, voor zover een verrassing, ook niet meer over. Al met al dus heel jammer, want qua schrijfstijl zit het wel goed en je kunt ook echt wel merken dat Emily St. John Mandel een auteur is die kwaliteit in huis heeft.
roman
€22,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!