Simon Watson is een toegewijd biblitohecaris met bescheiden inkomen. Hij houdt maar moeizaam het hoofd boven water en dat terwijl het huis van deze kustbewoner langzaam van de klif dreigt te brokkelen. Een vader heeft hij niet meer, zijn moeder verdronk in de zee en zijn zusje vertrok om te gaan samenleven met een reizend carnaval. Als Simon plotseling een heel oud boek ontvangt van een onbekende antiquair raakt hij opgeslokt door een groot mysterie rondom zijn familie.
Het boek dat hij heeft ontvangen is een soort logboek van een oude carnavalsexploitant die schrijft over zijn rondtrekkende freakshow en zijn werknemers met bijzondere eigenschappen. Simons grootmoeder blijkt ook voor te komen in zijn verhalen en dan ontdekt hij dat zijn moeder niet de enige vrouw in zijn familie is die verdronk op jonge leeftijd. Het kan gewoon geen toeval meer zijn en als zijn zusje Enola onverwachts naar haar ouderlijk huis aan zee terugkeert vreest hij ook voor haar leven, dus probeert Simon het raadsel op te lossen. Voordat het te laat is…
Het boek ‘De roep van de zee’, origineel getiteld The Book of Speculation, is een debuutroman van Erika Swyler. De locatie van waar het verhaal zich afspeelt is alles behalve willekeurig gekozen, want ze groeide namelijk op aan de kust van Long Island. Ze studeerde in New York en woont daar nu nog steeds. Ze houdt zich verder onder andere bezig met fotograferen en het schrijven van toneelstukken. Hoewel het een roman is wat ze heeft geschreven, is de schrijfstijl wel redelijk vlot. Toch is het natuurlijk wel even schakelen als je het lezen van snelle thrillers gewend bent.
Helaas is het verhaal niet een absolute aanrader, want het is niet een boek dat je in een ruk wilt uitlezen. Er gebeurt namelijk vrij weinig en het mysterie kabbelt eigenlijk maar een beetje voort. Niet dat het verhaal heel saai is, maar er gebeurt wel vrij veel dat niet echt wat toevoegt aan het plot. Daarbij is de ontrafeling van het geheim niet spannend genoeg, misschien wel omdat het net wat te ongeloofwaardig is. Een vloek, tarotkaarten en zeemeerminnen… het gaat allemaal wel vrij ver. Dat terwijl het concept wel vrij intrigerend is.
Afwisselend krijg je als lezer een stuk voorgeschoteld uit het dagboek over de rondtrekkende carnaval en een stuk over het leven van Simon in het heden. Daarbij zijn vooral de stukken in het verleden leuk om te lezen, want het schept wel een hele aparte sfeer. Je maakt kennis met de stomme Amos, een waarzegster, een slangenmeisje en ‘zeemeermin’ Verona Bonn, Simons grootmoeder. Een bijzonder gezelschap dat door het land rondtrekt. Het is uiteindelijk natuurlijk de vraag hoe de verhalen samenkomen.
De sfeer van het hele boek is behoorlijk grimmig en kent weinig ruimte voor vreugde. Het boek wordt dan ook nog eens extra ‘opgeleukt’ door niet zulke bijzonder tekeningen van tarotkaarten. Wellicht had dat een toegevoegde waarde kunnen hebben, maar dan hadden ze op z’n minst in kleur en een stuk duidelijker moeten zijn. Het boek beschrijft namelijk dat die kaarten zo bijzonder, zo prachtig zijn, maar dat is niet af te zien aan de tekeningen. Dat terwijl een paar wat kleurrijke tekeningen de duistere sfeer wat konden oplichten.
