Recensie: Haruki Murakami – Eerste persoon enkelvoud

Samenvatting
Met Eerste persoon enkelvoud lijken er een aantal verschillende aspecten van Murakami's werk samen te komen én nog subtieler te worden. Het surrealisme ligt er veel minder 'dik bovenop' en met realistische en simplistische overpeinzingen is het zoeken naar de subtiliteit van de boodschap. Dat Murakami af en toe kiest voor zeer specifieke onderwerpen als klassieke muziek of honkbal lijkt hierin een bewuste keuze: met deze onderwerpen brengt hij zijn onderliggende boodschap over en moet je als lezer zelf op zoek. Niet eenvoudig, maar zeker wel interessant.
7

Een nieuwe verhalenbundel om onder de loep te nemen

Het is elke keer weer een verrassing wat er in het volgende boek van Haruki Murakami te lezen is. Of het nou een roman is, een drieluik of een verhalenbundel, het is in elk geval iedere keer weer smullen als er nieuw werk door hem is uitgebracht. Ook de afgelopen weken moesten fans hun geduld bewaren; er was weer een boek van Murakami op komst! 23 februari was het dan zover: Eerste persoon enkelvoud kwam uit. Nu rest dus de vraag: kan dit boek zich scharen onder het eerdere kwaliteitsoeuvre van deze auteur of mist er toch iets?

Zoals al in de eerdere recensie van zijn boek Romanschrijver van beroep aan bod is gekomen, is Haruki Murakami na de universiteit niet direct het schrijversvak ingerold. Hij heeft namelijk samen met zijn vrouw in de tussentijd zeven jaar een jazzbar gerund. Het was pas na zijn dertigste verjaardag, tijdens het runnen van die bar, dat hij werk heeft gemaakt van zijn eerste boek: Luister naar de wind. Sindsdien is hij een internationale bestsellerauteur en heeft hij een heel arsenaal aan boeken geschreven. Bekendere boeken van hem zijn onder andere Norwegian Wood, Kafka op het strand en de tweeluik van De moord op commendatore.

Complexe, onderliggende lagen onder een specifiek onderwerp

In verhouding tot zijn eerdere boeken lijkt Eerste persoon enkelvoud door de bank genomen een stuk ‘tammer’ dan zijn eerdere werk. Niet zozeer qua schrijfstijl, deze is nog altijd zeer herkenbaar en bevat overduidelijk de stempel van deze auteur, maar wel de mate van surrealisme. Nou hoeft niet al zijn werk zo te zijn (en is dat ook zeker niet het geval), maar bij dit boek is het wel opvallend. Er zitten best een aantal verhalen tussen die vooral overpeinzingen zijn van het hoofdpersonage, maar waar de kracht hem vooral in de subtiliteit hiervan zit en niet in wat er nou daadwerkelijk voorvalt.

Van een aantal verhalen is het hoofdonderwerp er overigens ook één die je moet interesseren: bij een verhaal is klassieke muziek een rode draad, bij een andere bijvoorbeeld honkbal. Als je met deze onderwerpen geen affiniteit hebt, dan zul je als lezer zeker meer je best moeten doen om te begrijpen wat er geprobeerd wordt over te brengen. Dit komt doordat Murakami vaak in de onderlagen van een verhaal iets duidelijk wil maken. Is het een verhaal waarbij het bovenliggende onderwerp niet zo specifiek is, dan gaat dit gemakkelijker dan wanneer dit wel het geval is.

Dat het mij verdrietig maakt dat meisjes van toen ouder worden, heeft er denk ik mee te maken dat ik er opnieuw mee word geconfronteerd dat een soort droom uit mijn jonge jaren zijn potentie heeft verloren. Dat een droom sterft, is in zekere zin misschien nog wel verdrietiger dan dat het echte leven zijn einde nadert.

Het smaakt toch nog steeds naar meer

Toch kom je in dit boek ook een aantal verhalen tegen die opnieuw doordrenkt zijn van ‘het oude vertrouwde’. Surrealistische en bizarre voorvallen die je als lezer tegelijkertijd gemakkelijk voor waar aan durft te nemen. Je wéét tijdens het lezen dat het niet kan, tóch wordt het onmogelijke opnieuw mogelijk bij deze kortstondige verhalen, waar je bij de laatste bladzijde van een verhaal éígenlijk liever wilt dat deze nog een aantal (of meer) pagina’s uitweidt. Wat Eerste persoon enkelvoud hierin trouwens wel sterk maakt, is dat de auteur bij een aantal verhalen zichzelf als hoofdpersonage kiest of lijkt te kiezen. De onderwerpen liggen hiermee dicht bij hemzelf en lijken een inkijkje in zijn leven.

Dit zet je als lezer aan tot nadenken: welk verhaal is een metaforische omschrijving van Murakami’s eigen emotionele knelpunten, welk verhaal omschrijft op zijn manier een situatie die hij achteraf misschien anders had gewild? Of zijn deze verhalen niet meer dan overpeinzingen over de algemene zin van het leven, buiten de auteur zelf? Het is knap hoe je in dit boek heel sterk naar voren ziet komen dat de auteur soms kleine stukjes van zichzelf prijsgeeft, maar wel zodanig verpakt dat het goed zoeken is en een slag om de arm houdt.

Eerste persoon enkelvoud
Eerste persoon enkelvoud
Score 4.6 van 5 sterren.
€26,98
Op voorraad. Voor 15:00 uur besteld, woensdag in huis
Gratis verzending!
Klik om dit product op bol.com te bekijken
Geschreven door
Ilse is iemand die zich graag bezig houdt met het lezen van boeken, het kijken van films en het spelen van games. Tenminste, als ze hier de vrije tijd voor kan vinden, want als moeder van een jong dochtertje en part-time werkzaam bij de overheid is het soms lastig om hiervoor de ruimte te vinden. Ze schrijft al sinds 2012 voor wat toen Undercover-Network was, en maakt sinds april 2016 ook deel uit van de hoofdredactie. Daarnaast is zij ook nog lid van de eindredactie van de site. Een drukke boel dus!

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.