Recensie: Heather O’Neall – Hotel lonely hearts

Samenvatting
Rose en Pierrot, twee wezen groeien samen op in een weeshuis in Montreal. Beiden hebben een talent. Door dit talent kunnen ze zich staande houden tijdens de Grote Depressie. Alleen raken ze elkaar uit het oog. Maar uit het oog bekent niet uit het hart. Het leven is niet makkelijk en ze komen in de onderwereld van de stad terecht. Uiteindelijk komen ze elkaar weer tegen en verwezenlijken hun droom.
8.5

In Montreal Canada, begin twintigste eeuw, om precies te zijn het jaar 1914, werden er twee kinderen naar het weeshuis gebracht. Twee kinderen die niet gewenst waren door hun moeders en laten we het al helemaal niet hebben over hun vaders. De levens van deze twee jonge mensen zouden voor altijd verbonden zijn.

Wees

Joseph zoals de jongen heette, iedere jongen die naar het weeshuis werd gebracht kreeg dezelfde naam, kreeg de bijnaam Pierrot omdat hij zo bleek zag en een grijns op zijn gezicht had. Het meisje heette Marie, zoals je raden kunt werd ieder meisje in het weeshuis Marie genoemd, en haar bijnaam werd Rose omdat ze bij binnenkomst in het weeshuis op iedere wang een rode vlek had die leek op een roos. Beide kinderen kregen bij binnenkomst in het weeshuis van degene die ze brachten de opmerking mee dat ze in de gaten gehouden moesten worden. Voor Rose en Pierrot was de tijd in het weeshuis geen prettige tijd, ze moesten er zelf iets van maken en dat lukte de twee wonderwel. Op een gegeven moment mochten ze zelfs buiten het weeshuis optreden voor de nobelen van Montreal.

Pierrot kon ontzettend goed piano spelen en kon de mensen er mee ontroeren, Rose kon schitterende capriolen uithalen en de mensen aan het lachen maken. In die tijd had Rose het plan gemaakt om later een circus te beginnen met allemaal clowns. Pierrot kreeg een baan bij een rijke oude man omdat hij zo goed kon pianospelen. Hij kon geen afscheid nemen van Rose, want hij wist niet waar ze was. Pierrot en Rose leidden daarna enkele jaren hun eigen leven met ups en downs, niet wetende van elkaar dat ze nog zo’n sterke band samen hadden, ieder had zo zijn eigen gedachte over waarom de ander er niet was of weggegaan was zonder iets te zeggen. Na vele jaren komen ze elkaar weer tegen en gaan ze de droom van Rose verwezenlijken, alleen kan dat door het verleden van Rose niet in Montreal. Ze trekt haar stoute schoenen aan en probeert het in New York, er gaat een hele trein vol clowns, revuemeisjes en rekwisieten richting New York en ze worden een hit. Maar ook de maan heeft een donkere zijde net zoals de onderneming van Rose, langzaam groeien Pierrot en Rose uit elkaar. Houdt de liefde stand?

Montreal

Heather O’Neall (1973, Montreal) is schrijver, dichter, scenarioschrijver en essayist. Haar debuut, Lullabies for little criminals, werd in 2006 een directe bestseller en won verschillende prijzen. Montreal is voor haar bekend terrein en dat zie je terug in haar boeken en in het scenario dat ze schreef voor de film Saint Jude uit 2000. Haar tweede boek, The Girl Who Was Saturday Night,  liet acht jaar op zich wachten en werd voor verschillende prijzen genomineerd.

Kunstwerkjes

O’Neall heeft een vlotte schrijfstijl die past bij het verhaal wat ook vlot verloopt. De vlotte schrijfstijl laat zich zien door korte zinnen zonder moeilijke woorden en zonder onnodige bijzinnen. Ze schrijft in de derde persoon en wisselt dit af met dialogen en beschrijvingen. De beschrijvingen zijn opzichzelfstaande kunstwerkjes. De hoofdstukken hebben nummers en een titel, bij sommige titels is het niet altijd duidelijk wat er mee bedoeld wordt, hierdoor wordt je aandacht wel bij het verhaal gehouden.

“Wat bedoel je daarmee? Waarom twijfel je aan mij? Wie denk je godverdomme wel niet dat je bent? Mijn gelijke? Denk je dat je door aan mijn lul te zuigen enige status krijgt in deze wereld? Zodra ik je niet meer aan mijn lul laat zuigen, ben je meteen weer straatarm.”

Rauw

Een romantisch verhaal in een droevige tijd, aan het begin van de Grote Oorlog en later de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog, waarin veel armoede heerst en mensen moesten zien te overleven. Twee weeskinderen die samen in het weeshuis opgroeien proberen hun droom te verwezenlijken. Het geluk hebbende dat ze allebei een talent bezitten dat mensen beroerd. O’Neall laat de rauwheid van die tijd zien en weet dat schitterend te omschrijven en daarnaast laat ze op dezelfde mooie wijze de menselijke kant zien. De rauwheid is ook zichtbaar in hoe ze de seks omschrijft, stevig en bruut op sommige momenten. De personages komen echt tot leven door hoe O’Neall ze heeft opgebouwd. Het is alsof je meegezogen wordt naar de roerige jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Een verhaal van twee mensen die veel droefenis meemaken en dat zo fantastisch is verwoord, een bijna niet weg te leggen boek.

Geschreven door
Hasso is allereerst vader van drie kinderen, daarnaast staat hij voor de klas binnen het mbo. Naast zijn gezin en zijn leuke baan leest hij graag een boek, maakt hij goed gebruik van zijn Netflix-account en is hij niet vies van stevige rockmuziek. Op het gebied van boeken probeert hij graag allerlei genres uit.

Wat is jouw mening?

1 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.