De Tulpenmoordenaar
De dans van de tulpen begint met een scène in een trein die net een Baskisch dorpje verlaat. Een machinist is druk bezig met zijn dienst, totdat hij op een brute wijze uit zijn dagdroom ontwaakt. Zijn vrouw zit vastgebonden met een tulp in haar handen voor zijn rijdende trein op de rails en hij kan de trein op geen enkele manier op tijd tot stilstand brengen. De scène eindigt fataal en blijkt live te zijn uitgezonden op Facebook. Het hele gebied heeft het erover en er is een hoop onrust ontstaan in Urdaibai, een van de meest pittoreske streken van Baskenland.
Er blijkt al snel sprake te zijn van moord en daarom wordt de Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken opgezet. Het team bestaat uit de vier meest ervaren inspecteurs en zal worden geleid door Ane Cestero. Tijdens het onderzoek gebeurt er nog een ongeluk. In de eerste instantie lijkt dit op zelfmoord en lijkt er geen verband te zijn met de eerdere moord. Het enige gemeenschappelijke in de twee gevallen is de aanwezigheid van een verse tulp in een seizoen waarin ze niet horen te bloeien. Hierdoor neemt de Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken ook dat onderzoek op zich en ze komen er al snel achter dat er meer gaande is. De moordenaar blijkt erg intelligent te zijn en heeft duidelijk zijn of haar tijd genomen om de moorden te plannen.
Voor zijn ogen, aan weerszijden van het kronkelende spoor, tekenen de heuvels zich in fijne lijnen af en overheersen het landschap. Slechts hier en daar ligt een eenzaam gehucht dat een wit of rood accent aan het uitzicht geeft. Een vredige wereld, een prachtige wereld, waar af en toe het blauw van de zee en het verbleekte geel van de rietvelden binnensijpelen.
Een heel gewone thriller
Je volgt als lezer ongeveer twee weken lang de Speciale Eenheid Ontwrichtende Moordzaken, waarbij je voornamelijk leest vanuit Ane Cestero en Julia, haar collega. Je krijgt daardoor een inkijkje in de onderlinge concurrentie op de werkvloer, waarbij onder andere seksisme onder werknemers helaas nog steeds een actueel onderwerp is. Ook krijg je stukjes mee van de moordenaar en lees je later in het boek een aantal brieven. Deze verschillende perspectieven zijn fijn en zorgen voor een prettige afwisseling en vanaf het begin zit de vaart er goed in. Verder is De dans van de tulpen eigenlijk een heel gewone thriller. Ondanks dat het begin best heftig en indrukwekkend is, is het verhaal zelf namelijk niet heel bijzonder als je al wat gewend bent op thrillergebied. Er is wel wat spanning, maar het is niet zenuwslopend. Het is ook niet per se saai, gewoon heel gemiddeld. Wat wel noemenswaardig is zijn de kleine uitstapjes naar het Baskische landschap. Dit zorgt voor een fijne sfeer.
Daarnaast krijg je uiteindelijk ook veel mee over waarom de moordenaar op deze manier met zijn of haar slachtoffers omgaat en wat de achterliggende gedachte daarvan is. De verhaallijn en de personages zijn niet oppervlakkig en zijn realistisch uitgewerkt. Het verhaal zit goed in elkaar en het einde geeft je wel een voldaan gevoel. Het voelt ook af op het einde, maar je voelt toch ook een vervolg aankomen. Daarnaast zijn de hoofdstukken niet te lang en leest het boek daardoor gemakkelijk weg. Dit is dan ook zeker een pluspunt.
Ibon Martín
Ibon Martín is geboren op 5 september 1976 in Spanje en hij begon zijn schrijverscarrière met reisliteratuur. Zijn eerste boek was een historische roman. Hij is groot liefhebber van het Baskische landschap en hij spendeert zijn dagen meestal wandelend door het Baskenland. In Spanje zijn Martíns thrillers meer dan 50.000 keer verkocht en De dans van de tulpen was hier dan ook meteen een succes. Dat is ook de reden dat het boek ook in Nederland is uitgegeven, al heeft het helaas niet echt een spectaculaire toevoeging aan het Nederlandse thrilleraanbod.
€19,75
Uiterlijk 19 juli in huis
