Het lied van geesten is het tweede prijswinnende boek van schrijfster Jesmyn Ward. De verwachtingen zijn daarom hoog: Het lied van geesten maakt deze echter maar gedeeltelijk waar. Het grootste minpunt is de grote hoeveelheid thema’s en metaforen. De aparte schrijfstijl maakt bovendien dat het niet voor iedereen even gemakkelijk te lezen zal zijn. Desondanks is het een mooi boek, dat belangrijke thema’s aansnijdt en maar weer eens aantoont dat racisme erg diep geworteld zit in de Amerikaanse samenleving.
Het boek draait om een gezin, bestaande uit moeder Leonie, vader Michael, zoon Jojo en dochter Michaela/Kayla. Alleen Michael is blank, de rest van het gezin is zwart. Ze wonen allen bij de ouders van Leonie, behalve Michael die in de gevangenis zit. Wanneer hij vrijkomt, besluit Leonie met haar kinderen hem op te halen. Het grootste gedeelte van het boek bestaat dan uit de autorit naar de gevangenis toe. Als lezer krijg je per hoofdstuk toegang tot de gedachtegang van Leonie, Jojo of een jongen die is overleden en als geest terugkomt. Geesten van overledenen spelen een grote rol in dit boek: zowel Leonie als Jojo (en waarschijnlijk Kayla ook, maar die is te jong om erover te spreken) zien letterlijk de geesten van het verleden. Onderweg blijkt dat racisme in het Zuiden van Amerika nog steeds gaande is. Ook komt de lezer steeds meer te weten over het verleden van Leonie en haar relatie tot haar kinderen, ouders en Michael. Uiteindelijk komt het gezin terug bij de ouders van Leonie. Na het overlijden van haar moeder, vlucht Leonie samen met Michael weg uit deze wereld en komt ze maar een of twee dagen per week terug voor haar kinderen, die dus worden opgevoed door haar vader.
When I hear people talking about the fact that they think we live in a post-racial America, … it blows my mind, because I don’t know that place. I’ve never lived there.
Het lied van de geesten staat bol van metaforen, symboliek en verschillende belangrijke thema’s. Het hoofdthema lijkt racisme te zijn, maar onder meer ouderschap, drugsgebruik, relaties, liefde, vertrouwen, geloof en volwassen worden spelen ook belangrijke rollen. Het lijkt dat alsof Ward iets teveel hooi op haar vork heeft genomen met dit boek: ze probeert teveel te bereiken, waardoor het geheel nogal rommelig aandoet. De stijl van schrijven doet erg denken aan bijvoorbeeld William Faulkner, hoewel dit in de Nederlandse vertaling minder terugkomt dan in het originele Engelse exemplaar. Hier komt nog bij dat het vooral voor Europeanen niet altijd even gemakkelijk te volgen zal zijn. Racisme is in Europa toch minder prominent aan de orde dan in (het zuiden van) de Verenigde Staten. Ook het veelvuldig gebruik van “occulte” thema’s en symboliek zal hier minder goed aanslaan.
Zoals de titel al doet vermoeden spelen geesten een belangrijke rol in dit boek. Zowel Leonie als Jojo kunnen geesten zien, al weten ze dit niet van elkaar. Ironisch gezien lijkt dit de enige verbinding tussen de twee te zijn: Jojo is niet bepaald gesteld op zijn moeder, vooral om dat hij zijn zusje eigenlijk helemaal alleen moet opvoeden. Leonie vindt het op haar beurt erg lastig om haar gevoelens te uiten, behalve haar woede die ze uit in fysiek geweld. Zij ziet de geest van haar overleden broer, vooral als ze drugs gebruikt. Jojo kan de geest van een overleden gevangene zien uit dezelfde gevangenis waar Michael zat. De geesten zijn onderdeel van een groter, overkoepelend thema. Dit thema kan het best omschreven worden als “thuis”. De overleden gevangene, Richie, wilde graag naar huis, Leonie en haar kinderen brengen Michael mee naar huis, en Kayla zingt “naar huis” tegen de geesten die zij ziet.
Naar huis. Luiden ze. Naar huis.
Door de haast mystieke schrijfstijl van Ward blijft veel onduidelijk over de besproken thema’s, waardoor de lezer veel voor zichzelf moet uitpuzzelen. Voor wie echter geen uitdaging schuwt: dit boek is zeker de moeite waard! Alleen al door het bespreekbaar maken van actuele thema’s op een innovatieve manier, is Het lied van de geesten een zeer interessant boek, dat je als lezer nog lang in zijn greep zal houden.
Jesmyn Ward is geboren in 1977 in de Amerikaanse staat Mississippi. In haar jeugd heeft ze persoonlijk te maken gehad met armoede en racisme. Zij en haar familie werden, net als vele anderen, het slachtoffer van orkaan Katrina in 2005. Haar andere boeken behandelen onder meer ook racisme. Ze is de eerste vrouw die twee keer de National Book Award heeft gewonnen voor fictieboeken.
€21,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
