De grootste klopjacht in de Noorse geschiedenis
Het is hartje winter in Noorwegen als er een man dood aangetroffen wordt in zijn huis. Het gaat om Viggo Hansen, een man die maar drie deuren verder woont dan rechercheur William Wisting. Hoewel er door de politie geen sporen van geweld worden aangetroffen en er uit wordt gegaan van een natuurlijke dood, is deze niettemin schokkend. Hoe kan het zijn dat iemand al vier maanden dood voor zijn tv zit, zonder dat iemand dit in de gaten heeft gehad? Line, de dochter van Wisting, is normaliter misdaadjournaliste, maar wil omdat het erg dicht bij huis komt hier een achtergrondartikel aan wijden. Als er dan nog een lichaam wordt aangetroffen in het bos vlakbij ontstaat er een enorme klopjacht, een zoals William Wisting nog nooit heeft meegemaakt.
De kluizenaar is het derde boek in een kwartet-reeks over de rechercheur William Wisting. Overigens klopt dit niet helemaal, want in Noorwegen zijn er maar liefst twaalf boeken uitgekomen die draaien om dit personage, terwijl er (vooralsnog) in Nederland is gekozen om hiervan een vierluik uit te brengen. Het eerste deel in Nederland, Rode sneeuw, is een boek dat in 2011 verscheen, maar wel het achtste deel is uit de reeks. Voor degenen die niet bekend zijn met deze reeks is dit geen probleem, alle boeken zijn prima los te lezen en staan qua verhaallijn los van elkaar. Ook wordt er voor terugkerende personages (zoals de dochter van Wisting) maar summier aandacht besteed aan hun achtergrond, wat ervoor zorgt dat de focus vooral ligt op het verhaal, de zaak en de onderlinge verhoudingen die op dat moment spelen.
Wisting voelde zijn gezicht koud worden. De zaak begon een onvermoede omvang aan te nemen. Hij begreep niet waarom hij het niet eerder had bedacht, maar als de seriemoordenaar die de VS was ontvlucht al meer dan twintig jaar in Noorwegen woonde, was er geen enkele reden om aan te nemen dat hij zijn wandaden hier niet had voortgezet.
Realistische manier van (om)schrijven
Het personage van Viggo Hansen en het onderzoek van Line naar zijn achtergrond is bijvoorbeeld best wel interessant. De vraag hoe het kan dat iemand al vier maanden dood in zijn huis ligt is er een die ook in het echt weleens speelt. Het is daardoor leuk om te lezen hoe het is gekomen dat hij in die situatie is beland, of Viggo Hansen een man was die altijd al op zichzelf is geweest, of dat hij ook andere tijden heeft gekend. Ondanks dat het een fictief persoon betreft ga je je toch inleven in zijn persoonlijkheid en achtergrond.
Hier ligt ook de kracht van de auteur: hij heeft een boeiende manier van schrijven die de aandacht vast weet te houden. Of het nou een langzame spanningsopbouw is zoals in het boek Rode sneeuw, of dat de spanningsboog een stuk hoger ligt zoals bij dit deel, Jørn Lier Horst weet de aandacht goed vast te houden. En om de vergelijking gelijk door te trekken: ook in dit verhaal, die zou kunnen neigen naar sensatie en ongeloofwaardigheid, weet zijn achtergrond bij de politie er juist voor te zorgen dat het verhaal geloofwaardig is, zelfs als de gebeurtenissen iets dichter bij huis lijken te komen dan voorheen.
Spanning versus voorspelbaarheid
Het enige nadeel is dat er daardoor in De kluizenaar enige mate van voorspelbaarheid aan te pas komt. Het verhaal is zeker spannend, en het blijft tot het einde ook de vraag wie de dader is, maar de manier waarop het onderzoek zich ontvouwt en hoe de personages zich gedragen is eigenlijk wel te verwachten. Of dit ligt aan het feit dat dit boek tien is en wellicht de inspiratie een beetje op is geraakt, of omdat Horst het liefst dicht bij de werkelijkheid wil blijven is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk is het een combinatie van die twee. Toch zou het interessant zijn om te zien hoe een boek van hem zou overkomen als er íets meer geneigd zou worden naar de fictieve kant.
