Geheim eliteteam
De zachtaardige Jon Gutiérrez is rechercheur bij de politie van Madrid. Hij begaat een grote fout wanneer hij een pooier achter de tralies probeert te krijgen door zelf bewijsmateriaal achter te laten. Ondertussen leidt Antonia Scott een geïsoleerd bestaan en weigert zij al twee jaar haar appartement te verlaten. Ze wil niemand spreken of zien sinds het verlies van een dierbare. Jon Gutiérrez krijgt de kans om zijn fout ongedaan te maken, het vertrouwen te herstellen en de schorsing op te schorten, maar daarvoor moet hij wel zorgen dat Antonia de politie bijstaat in een spraakmakende moordzaak.
Voordat Antonia niets meer met de buitenwereld te maken wilde hebben, was ze een veelbelovende rekruut van een eliteteam. Ze is opgeleid om in het diepste geheim misdaden op te lossen. Het boek en het eliteteam ontlenen hun naam aan een personage uit het Alice in Wonderland-boek Through the Looking Glass, waarin Alice wordt uitgedaagd om een potje schaak te spelen tegen De Rode Koningin. Dat is precies wat de gelijknamige organisatie ook doet, want zij proberen de pionnen zo te zetten dat ze niet ontdekt worden terwijl ze de misdadiger schaakmat proberen te zetten.
Haar hart klopt snel, haar ademhaling hapert. Nu Jon niet meer naast haar zit, wordt ze door paniek bevangen. Of misschien is het eerder zo dat ze de paniek alleen toelaat wanneer er niemand is om haar te veroordelen.
Begin van een trilogie
De rode koningin is een boek van de Spaanse auteur Juan Gómez-Jurado. Het zijn eerste titel die in het Nederlands verschijnt, maar hij heeft al meer dan tien boeken geschreven – waaronder het controversionele God’s Spy. Reina Roja, zoals ze het boek in Spanje kennen, is het eerste deel in de Antonia Scott-trilogie en verscheen al in 2018. De twee vervolgdelen verschenen in de twee daaropvolgende jaren. Aangezien De rode koningin nog veel open laat, is het te hopen dat Loba Negra (De zwarte wolf) en Rey Blanco (De witte koning) het Nederlandse daglicht te zien krijgen.
Dat er nog veel open blijft in het verhaal is ook meteen een van de grootste tegenvallers. Hoewel dit (blijkbaar) een trilogie wordt – wat je maar net van tevoren moet weten – verwacht je toch een grotendeels afgerond verhaal. Helaas is dat niet wat je krijgt. Over het hoe en waarom kom je (nog) maar weinig te weten. Dat is jammer, want het laat je als lezer met een onbevredigd gevoel achter. Wellicht een keuze die goed uitpakt als je de trilogie als een geheel, als één verhaal beschouwd, maar voor nu valt het tegen. Dat maakt de herhaaldelijke oproep van de auteur in het nawoord om alsjeblieft niks te delen over het einde des te vreemder, want na het lezen van dit boek heb je helemaal niet gevoel dat je er met iemand over moet praten.
Afleidende schrijfstel
De schrijfstijl is opvallend, anders dan je gewend bent van de meeste thrillers. Enerzijds is het leuk dat de schrijver een stijl hanteert die zich onderscheid van de anderen, maar anderzijds is deze dusdanig afleidend dat het moeilijk is om goed in het verhaal te komen. Het hele verhaal is in de derde persoon geschreven, maar hij breekt regelmatig de vierde muur door in de hoedanigheid van schrijver opmerkingen en gedachtes te plaatsen. Deze zijn weliswaar schuingedrukt (of tussen haakjes geplaatst), maar staan meer dan eens letterlijk middenin in een
Hoe leg ik nou uit wat voor een effect dat heeft op de lezer?
zin waardoor je die opnieuw moet lezen om die te snappen.
Het verhaal onderbreken met gedachten van een schrijver is samen met een aantal andere grappen een poging tot humor. Soms daadwerkelijk grappig, dat wel, maar het voelt ongepast in een verhaal dat spannend en meeslepend probeert te zijn. Het is vlees noch vis noch sojaburger (creatief met spreekwoorden). Humor in een thriller is ongetwijfeld mogelijk, maar dan moet het waarschijnlijk vanuit de personages komen en zeker niet de spanning op cruciale momenten afbreken. Bovendien wordt dit boek als vreselijk spannend in de markt gezet en staat de kaft vol met quotes die zeggen hoe briljant het verhaal is, wat niet de verwachting schept dat het humoristisch bedoeld is.
Gewoonlijk neemt hij wraak op die klotetrap door tijdens het naar beneden gaan goed te profiteren van de zwaartekracht, die in zijn geval aanzienlijk is (niet dat hij dik is).
Rammelend verhaal en personages
Helaas blijft het daar niet bij, want ook het verhaal en de personages weten je niet echt te pakken (ook niet ondanks de eerdergenoemde problemen). Antonia Scott is zeer intelligent, heeft een fotografisch geheugen en haar brein beschikt over bijna onmenselijke capaciteit, althans, dat wordt beweerd. In werkelijkheid komt dat personage helemaal niet zo buitengewoon over en met vlagen lijkt ze een totaal ander iemand omdat ze dingen doet die niet bij haar passen. Hetgeen dat het personage interessant zou moeten maken lijkt vooral ingezet te worden op moment dat het verhaal vooruit moet, op andere momenten lijkt ze eerder een doorsnee rechercheur.
Tot slot dan het verhaal zelf, is dat wel goed? Nee, niet echt, want ook die rammelt aan alle kanten. Buiten het feit dat zo’n beetje alles open gelaten wordt voor het vervolg, vallen er problemen uit de lucht om vervolgens op te lossen als sneeuw voor de Spaanse zon. Datzelfde geldt voor alle bijpersonages, want die verdwijnen net zo makkelijk als dat ze verschenen. Daarbij weet je als lezer minder dan personages in het boek (wat meestal andersom of gelijk aan elkaar is). Dat alles samen maakt dat de spanning en urgentie nergens voelbaar wordt en de spanning uitblijft. Veel passages lijken willekeurig ergens tussen gezet te zijn zonder daadwerkelijk iets bij te dragen. Tel daar de ongeloofwaardige actiescènes bij op en je houdt een verhaal over dat maar op weinig plekken het uitlezen waard is.
Gemiste kans
Is het dan alleen maar komkommer (woordgrapjes zijn altijd goed) en kwel? Nee, want toch heeft het boek op een bepaalde manier wel z’n charme. Het is geen boek waar geen doorkomen aan is, maar wel een die uiteindelijk tegenvalt door de hoge verwachtingen die onder andere de kaft schept. Wellicht dat de trilogie in zijn geheel de lezer compleet weet weg te blazen, maar dat is afwachten. Je kunt De rode koningin natuurlijk altijd een kans geven. Zorg dan wel dat je niet te hoge verwachtingen
Dat moet wel lukken na deze recensie
hebt, want dan kan het alleen nog maar meevallen.
Amateurdetective Antonia Scott heeft de politie al talloze keren bijgestaan. Maar hun volgende zaak zou haar fataal kunnen worden.
€21,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
