Inspecteur Zack Herry is een toppolitieman, maar er zijn er maar weinig mensen die weten dat hij kampt met een serieuze drugsverslaving. Als er een jongetje wordt vermoord en er niet veel later nog één vermist raakt, moet hij proberen weer helder te worden. Het duurt namelijk niet lang voordat er een link opduikt die verwijst naar een livestream waarop de jongen te zien is. En helaas is niet alleen de jongen te zien, maar ook een klok die langzaam aan het aftellen is. Zack en zijn collega’s hebben nog maar drie dagen de tijd om de jongen te vinden voor ook deze vermoord zal worden.
Ontspoord heeft niet één, maar twee schrijvers: Mons Kallentoft en Markus Lutteman. Beide zijn Zweedse schrijvers en nog niet zo bekend in Nederland. Er zijn echter al wel een aantal boeken van Mons Kallentoft naar het Nederlands vertaald, zoals Engelwater, Aardschok en Lichthemel. Hij is in Zweden en op vele plaatsen in de wereld al erg beroemd aan het worden en lijkt met zijn thrillers ook langzaamaan Nederland te veroveren. Lutteman is vooral een journalist die meer levensverhalen en documentaire-achtige boeken schrijft. Toen het duo begon samen te werken kwam daar de eerste thriller Zack uit voort, wat het begin werd van de Hercules-serie. Ontspoord is daarvan het tweede deel.
Op de kaft van de paperbackeditie die wij ontvingen staat groot een citaat van BN DeStem die roept dat dit nog beter is dan Stieg Larsson. Een vergelijking die een beetje vreemd lijkt, want de schrijfstijl van het boek is totaal anders en in niets vergelijkbaar. Hoewel ook Stieg Larsson uit Zweden komt en thrillers schrijft, is dit een totaal ander boek. Ten eerste is dit boek een stuk vlotter geschreven. Het leest lekker weg, je hoeft er niet zo veel bij na te denken en toch is het spannend genoeg om door te lezen. Het boek mist echter de intensiteit die bijvoorbeeld de Millenium-serie van Stieg Larsson heeft. Die boeken zijn wat schrijfstijl betreft iets moeilijker geschreven, en er wordt veel meer diepgang gegeven aan de personages en het verhaal.
Wat verhaal betreft doet Ontspoord eigenlijk meer denken aan de boeken van Jo Nesbø. Ook in die boeken gaat het om een politieman (commissaris Harry Hole) die een verslaving heeft, maar toch telkens de moorden op weet te lossen. Een hoofdpersoon die dus vergelijkbaar is met inspecteur Zack Herry uit Ontspoord. Toch zijn ook de boeken van Jo Nesbø iets intensiever en spannender dan dit boek van Kallentoft & Lutteman. Het boek is misschien wel net iets te vlot geschreven om het zo spannend te maken dat je het in één ruk uit wil lezen. Het is dan waarschijnlijk ook het dubio van elke thrillerschrijver. Schrijf je een iets ingewikkelder boek met een langzamere spanningsopbouw waardoor het boek echt intens wordt? Of schrijf je een boek dat vlot weg leest en daarmee ook geschikt is voor de wat minder intensieve lezer?
Ondanks dat de spanning in dit boek zeker iets hoger opgebouwd had kunnen worden zitten er toch zeker een paar goede stukken in het boek. Het is dan ook zeker een boek dat geschikt is om lekker met een dekentje op de bank te lezen, vooral als het buiten stormt. Het is dan ook jammer dat de vertaling van dit boek in het Nederlands nu juist vlak voor de zomer komt. Het gehele boek is namelijk in winterse sferen met sneeuw, ijs en heel veel graden onder nul. Niet echt geschikt dus om te lezen terwijl je met je handdoekje op het strand ligt, want dan komt de sfeer van het boek totaal niet over. En aangezien het boek toch al een klein beetje de sfeer mist om het echt dé spannende thriller te maken die iedereen verwacht, kan je misschien beter wachten met het te lezen tot de herfst.
Ontspoord is het vervolg op het boek Zack en hoewel het boek prima los te lezen is, lijkt het soms of je iets aan informatie mist over de achtergronden van de personages. Wat is er eerder al gebeurd? Hoe komt het dat Zack en zijn partner in het krijt staan bij een drugskoerier? Toch zijn de vragen die opkomen niet zo storend dat je daarvoor direct het eerste boek wilt lezen. De personages op zich zijn verder prima te volgen en ook zeker interessant. Toch blijft het lastig om te sympathiseren met iemand die kampt met een verslaving als je zelf geen verslaving hebt. En dan kan nog zo goed omschreven worden hoe Zack zich voelt en waarom hij doet wat hij doet, het is lastig inleven.
