Nanny in Rome
Ze heeft er veel zin in om iets anders te gaan doen. Daarom grijpt ze deze kans met beide handen aan. Ze komt in huis bij de Italiaanse filmster Vanessa, regisseur Luca en hun twee zoontjes. De realiteit blijkt anders: hysterische woedeaanvallen, ongeschreven schoolpleinwetten en torenhoge taalbarrières is waar ze mee te maken krijgt.
Mia probeert kleuter Leo en tiener Tommaso te leren kennen en hen ondertussen te behoeden voor rondscheurende Vespa’s. Collega-nanny’s vertellen haar de ongeschreven regels en helpen haar op weg, evenals de sympathieke chefkok Andrea. Als Mia een intiem geheim over haar werkgever ontdekt weet ze niet goed wat te doen. Ze vraagt zich af of ze wel thuishoort in de Italiaanse glamourwereld. Het wordt ook duidelijk waarom ze vluchtte van haar oude leven in Leiden.
Waan je in een zomeravond
De cover van het boek is erg mooi, door het kleurgebruik geeft het je de illusie op een mooie zomeravond in Rome te zijn. De hoofdstukken in het verhaal zijn erg lang, maar omdat er twee verhaallijnen voorkomen die elkaar onderling afwisselen merk je dat tijdens het lezen niet. De ene verhaallijn speelt zich af in Rome waar Mia als nanny werkt, het andere deel is van voor haar vertrek, toen ze nog in Leiden woonde en Max leerde kennen. Voor het verhaal was het deel wat zich in Leiden afspeelde niet nodig geweest, vanuit de andere verhaallijn was het al duidelijk dat ze voor iemand gevlucht is, maar andere raakvlakken hebben de verhaallijnen niet met elkaar.
Het begint meteen in een situatie met haar oppaskinderen. Leo en Tomasso maken veel dingen mee en ze worden een beetje overdreven beschreven, maar wel met erg veel humor. Dat ze de taal niet spreekt helpt haar natuurlijk ook niet echt, dat zorgt voor leuke en lastige situaties. De omgeving wordt erg uitgebreid beschreven, waardoor je echt een idee hebt van waar ze op dat moment zijn en hoe het er daar uit ziet.
Fijn verhaal met verbeterpunten
Het is een fijn verhaal om te lezen, je waant je even in het zonnige Italië. Je beleeft haar leven en dat van de kinderen. Je krijgt een kijkje gegeven in het leven van een nanny en zo kom je erachter dat er op verschillende manieren niet netjes met nanny’s omgegaan wordt. Zonder teveel te verklappen is er ook een gebeurtenis in het boek wat erg realistisch geschreven is, waarbij ze als nanny ook supergoed gehandeld heeft.
Alhoewel het boek wel fijn leest zijn er nog wel wat verbeterpunten. Sommige gebeurtenissen zijn in een keer afgelopen, omdat het verhaal daar stopt en er een andere gebeurtenis begint. Tijdens het lezen van het boek vraag je je af waar het verhaal naar toe zal gaan. Het lijkt of halverwege bedacht is om het toch maar aan te passen, waardoor het een onbevredigend einde heeft. De auteur heeft het boek geschreven vanuit haar eigen ervaringen. Het geeft nu niet het romantische feelgood-gevoel, terwijl de ingrediënten daar wel voor aanwezig zijn. Wellicht had het beter een waargebeurd verhaal kunnen zijn.
Lotte Petersen
Lotte Petersen (1993) studeerde literatuurwetenschap en werkte enkele jaren als journalist. Voor het schrijven van haar debuutroman liet ze zich inspireren door haar avonturen als nanny in het buitenland. Tegenwoordig woont ze in Eindhoven met haar man en hun geadopteerde zwerfhond. Naast het schrijven werkt ze in een boekhandel.