Recensie: Lucinda Riley – De zilverboom

Geheugenverlies kan erg problematisch zijn. Zeker als je je niet eens je kleindochter kunt herinneren. In het boek De zilverboom maakt de lezer kennis met Greta. Een op zichzelf teruggetrokken vrouw die al ruim vierentwintig jaar een behoorlijk gat in haar geheugen heeft. Ze was slechts vierendertig toen een noodlottig auto-ongeluk een einde maakte aan wat een gelukkige periode had moeten zijn. Sinds het ongeluk zijn straten en winkels te druk en trekt ze zich graag terug in haar appartement in Londen. Toch laat zij zich in 1985 overhalen door David Marchmont, een oude vriend, om kerstavond te vieren op het statige landgoed in Wales. David hoopte dat het aangezicht van het landgoed het geheugen van Greta zou doen terugkeren, maar volgens doctoren kiest Greta er stelselmatig voor om zich niets te herinneren van de tijd voor het ongeluk. Als Greta in haar eentje een wandeling gaat maken in de tuin van het landgoed komt zij een grafsteen tegen. Nieuwsgierig naar de tekst die erop staat komt zij tot de ontdekking dat haar zoon er ligt. Dat lijkt reden genoeg om zichzelf te pijnigen en een groot deel van de herinneringen weer toe te laten, ware het niet in allerlei puzzelstukken. Het is David die haar helpt haar verleden weer op een rijtje te krijgen.

Even wennen

Het boek De zilverboom is ingedeeld in een aantal hoofdstukken die gelijk staan aan tijdvakken. Zo begin je als lezer op kerstavond 1985, het moment dat Greta weer opnieuw kennis maakt met het landgoed. Daarna volgen een aantal tijdsprongen waarin je als lezer meegenomen wordt in het verleden van Greta en haar eigen achtergrond leert kennen. Zo nu en dan springt het verhaal weer terug naar 1985 omdat het herbeleven van het verleden toch een zware kost is.
Wat de lezer onmiddellijk kan opvallen is de enorm jonge leeftijd van Greta op het moment dat zij overgrootmoeder wordt. Jawel, overgrootmoeder. Op dat moment weet je als lezer nog niets meer dan alleen de leeftijd van Greta, namelijk achtenvijftig. Je nieuwsgierigheid kan daardoor direct geprikkeld worden, hoe jong was iedereen dan wel niet? Al snel wordt duidelijk wanneer Greta zelf moeder werd. Dat men in die tijd anders aankeek tegen zwangerschappen wordt al snel duidelijk. Greta drinkt rustig wat glazen alcohol en schroomt ook niet om een sigaretje of twee op te steken. Noem het ouderwets, maar tegenwoordig zijn dat juist dingen die heel sterk worden afgeraden. Het doet overigens geen afbreuk aan het verhaal.

Wat misschien nog wel opvallender is, is de sterke manier waarop Greta wordt geportretteerd in het verhaal. Waar je als lezer in eerste instantie misschien zelfs medelijden met haar kan hebben, kan dat gevoel al snel veranderen. Greta blijkt een vrouw te zijn die voor haar eigen belangen gaat en daarom bewust een keuze maakt om bijvoorbeeld in zee te gaan met mannen die ruim dertig jaar ouder zijn.

Hij liet zich in een stoel bij het raam zakken. Jammerend schudde hij zijn hoofd, want wat zijn hart hem ook ingaf, de trots die tot nu toe had overheerst en zijn leven had vergald, zorgde er ook nu weer voor dat hij niet achter de vrouw van wie hij hield aanging.

Tweede verhaallijn

Op de omslag van het boek draait het om Greta. Zij is immers haar geheugen kwijt. Maar de verhaallijn die mogelijk nog wel interessanter is, is die van haar dochter Cheska. Al op jonge leeftijd komt zij terecht in de showbusiness. Haar persoonlijkheid lijkt zich te ontwikkelen rondom deze tak van sport, maar haar persoonlijkheid kent ook enkele problemen die we tegenwoordig onder de noemer ‘psychologisch’ zouden scharen. Wellicht dat de tekst op het omslag ‘duistere familiegeheimen’ juist op haar van toepassing is, al zijn deze geheimen niet zozeer duister als eerder verontrustend. Zonder al teveel te willen weggeven van het verhaal, is het wel veilig om te noemen dat dit soort personen vaker gebaat zijn bij een opname in een inrichting dan dat ze veilig op straat kunnen rondlopen. De rol van Cheska wordt in het verhaal in ieder geval voldoende uitgediept om haar echt een hoofdrol te geven in het geheel. Zij wordt hierdoor mogelijk nog belangrijker dan Greta zelf. Al is het maar omdat Cheska echt soms het bloed onder je nagels vandaan kan halen.

Ze wist dat ze aan het ontsporen was. Ze had hulp nodig, maar wist niet waar ze die zoeken moest. Als ze haar dokter over de stemmen vertelde, zou hij haar in een gekkenhuis laten opsluiten, net als die andere artsen toen ze zwanger was.

Lucinda Riley

Lucinda Edmonds (1966), Riley is haar pseudoniem, is een Iers schrijfster. Ze woont afwisselend in Engeland en Frankrijk en heeft er naast haar bekendheid als auteur ook een carrière als actrice op zitten. Ze brak door in Nederland met haar boeken over De zeven zussen, een bestsellerserie die momenteel nog gaande is. Naast deze serie heeft ze een aantal andere boeken uitgebracht, waarvan naast De zilverboom dit jaar ook De vlinderkamer en De Orchideeëntuin.

Conclusie

Het boek De zilverboom kan voor mensen die nog niet eerder een boek van Riley gelezen hebben (ze bestaan!) even wennen zijn. Het is geen doktersromannetje maar toch lijkt het er wel iets van weg te hebben. Het blijft wat dat betreft verbazingwekkend hoeveel vrouwen in boeken in verwachting raken als ze één keer zonder bescherming vrijen. Enfin, dan de titel. In het Engels heet het boek The Angel Tree. Net als de Nederlandse vertaling lijkt de titel het verhaal niet helemaal te dekken. Er wordt in het verhaal namelijk nauwelijks een link gelegd met de titel. Noch in het Nederlands, noch in het Engels. Hoewel de titel prima past in het rijtje van eerdere titels van Riley (heel goed voor de herkenbaarheid), past het gewoon niet. Dat is jammer, maar het doet verder geen afbreuk aan het verhaal. Het verhaal leest vanaf een bepaald moment lekker weg, de hoofdstukken zijn behapbaar en het is gewoon een verhaal waar je niet al teveel bij hoeft na te denken. Laten we eerlijk zijn, zulke boeken zijn ook weleens lekker om te lezen.

De zilverboom

€22,99
Op voorraad. Voor 15:00 uur besteld, woensdag in huis
Gratis verzending!