Recensie: M.J. Arlidge – In de maneschijn

Samenvatting
Helen Grace wordt opnieuw geconfronteerd met een nachtmerrie: er vinden macabere moorden plaats in het bos. Kan zij de zaak oplossen? Hoewel het boek wegleest als een trein, is het niet beste deel in de boekenreeks. Dit achtste deel weet niet echt te verrassen en springt eigenlijk nergens boven de vorige delen uit. De kaft, subtitel en synopsis suggereren dat verhaal richting horror gaat, maar dat is het niet geval.
6.5

In het bos wonen wilde dieren…

Slechts gehuld in hun nachtkleding ontwaken de slachtoffers op een onbekende plek, diep in het bos. Opgejaagd door een duister figuur krijgen ze de kans om te vluchten, maar er is niemand die hun noodkreten kan horen. Wie is hun belager en waarom zijn juist zij het doelwit? Is het willekeur of zit er een andere reden achter de moorden? Aan inspecteur Helen Grace de bittere pil om deze vreemde, macabere zaak op te lossen. De aanwijzingen zijn schaars en elk spoor dat doodloopt is een flinke tegenslag. Kan het team het moraal hoog houden en de moordenaar stoppen voor er meer slachtoffers vallen?

In de maneschijn is alweer het achtste deel in de Helen Grace-reeks. Tot nu toe weet schrijver M.J. Arlidge eigenlijk elke keer nog te verrassen met een nieuwe setting en verrassende verhaallijn. De verschillende insteken houden de verhalen interessant, maar begint zijn inspiratie misschien een beetje sleets te worden? Voor het eerst in de boekenserie dringt het gevoel op dat de schrijver in de herhaling valt. In tegenstelling tot voorgaande delen springt niets er echt uit, niets wat dit verhaal onderscheidend of opvallend maakt.

… in het bos, in het bos!

De setting is dit keer een donker bos, dat moeilijk begaanbaar is voor mensen die er de weg niet kennen. De synopsis, omslag en slogan suggereren een verhaal dat neigt naar horror, maar niets blijkt minder waar. Hoewel de moorden macaber zijn en ze plaatsvinden in het bos, speelt het bos eigenlijk niet zo’n hele belangrijke rol. Tegen de verwachting in draait het verhaal niet zo zeer om de moorden, maar vooral om het speurwerk van het rechercheteam en om het privéleven van Helen Grace en twee van haar collega’s. De verhouding lijkt wat scheef.

Bovendien voelt het zelfs een beetje ongeloofwaardig. Een van de doorslaggevende tips voor het oplossen van de zaak is zo voor de hand liggend dat het ongeloofwaardig is dat het rechercheteam daar niet zelf eerder aan heeft gedacht. Helaas komt ook de ontknoping niet helemaal uit de verf. Voor je het in de gaten hebt weet je hoe de vork in de steel steekt, zonder dat je het gevoel hebt dat er naar een climax toe wordt gewerkt. Het lijkt M.J. Arlidge dit keer niet te lukken om de lezer op het verkeerde been te zetten, misschien wel omdat je na zeven delen de trucjes die hij toepast doorhebt.

Verrassing blijft uit

Hoewel er genoeg aan te merken valt op dit achtste deel en het zeker niet het beste deel in de reeks is, is het een boek dat wegleest als een trein. De korte hoofdstukken en makkelijke zinnen maken dat je eenmaal begonnen met lezen het boek nog maar moeilijk weg kan leggen: ‘Ah, nog één hoofdstuk dan’. Met 523 pagina’s is het boek aan de dikke kant, maar dat merk je niet echt. Er gebeurt zeker genoeg in het boek om je aan het lezen te houden, het voornaamste probleem is dat het verhaal voelt als een herhaling van zetten en het ergens niet écht weet te verrassen.

Zoals gewoonlijk is ook dit deel in principe een losstaand verhaal. Wel wordt er regelmatig gerefereerd naar personen en gebeurtenissen uit de vorige delen. Dus mocht je die nog niet hebben gelezen, kun je het beste beginnen bij deel één. Sowieso zijn de meeste delen veel te spannend om niet te willen lezen. Meer over de schrijver en de andere boeken in de Helen Grace-reeks vind je in de recensies die eerder verschenen op de site. Deze boekenserie bevat de volgende delen:

 

Geschreven door
Michael is sinds een paar jaar elke week in de bioscoop te vinden, meestal om zich te laten verrassen tijdens de Sneak Preview samen met redactrice Merel. Thuis kijkt hij nog met enige regelmaat oude Nederlandse komedieseries zoals Het Zonnetje in Huis: het verveelt hem echt nooit. Het fenomeen luisterboek vindt hij echt een uitkomst en hij is nog altijd een trouwe Nintendo-liefhebber.

Wat is jouw mening?

0 0

1 reactie

  1. Klinkt best spannend. Ik kan niet wachten om dit deel te gaan lezen.

    Reageer

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.