Een bijzondere manier van omschrijven
Bij het bekijken van de buitenkant van het boek word je er al direct tot aangetrokken: de harde kaft is erg mooi ontworpen, met een schemerige avondlucht die doorspekt is met het effect van vallende sterren, erin gestanst met goudkleur. Dit ontwerp matcht hierdoor best goed met de inhoud. Want waar een omschrijving van een ‘doorsnee’ dorp normaliter niet per se interessant zou zijn, maakt de poëtische manier van schrijven dat je als lezer toch geboeid raakt over wat er verteld wordt.
Het is enorm knap hoe je bij het lezen van de verhalen binnen de kortste keren het gevoel hebt dat je daar bent, dat je bijna de bladeren van de bomen kunt horen ruisen, de geur van het bos zou kunnen ruiken of een beeld vormt bij een van de bewoners die daar leeft. Je leest over de tragiek van bepaalde familiaire geschiedenis, maar ook hoe een hechte bloeiende gemeenschap langzaamaan (deels) uit elkaar is gegroeid. Hoewel nog niet alle sociale betrokkenheid en interactie is verdwenen, lees je zeker wel terug dat met het verdwijnen van de werkgelegenheid ook de cultuur langzaam wegsijpelt.
Toen we hier kwamen wonen
begonnen we
samen met anderen
aardappels, wortels en uien te telen.We gebruikten elkaars grond.
We kwamen bij elkaar
en gingen onkruid wieden
en aanaarden.
Waak voor verzadiging
Toch merk je ook dat dit boek niet heel geschikt is om in een ruk uit te lezen. Het gaat met name natuurlijk om de sfeer, om een impressie te krijgen van de Osebolse lokale geschiedenis, wat de cultuur daar is/was en hoe de bewoners aankijken tegen het leven in zo’n klein afgelegen dorp. De kunst hierin is vooral om de balans te zoeken tussen wanneer je weer behoefte voelt om je onder te dompelen in deze sfeer en wanneer je hiervan verzadigd bent geraakt. Als dat laatste namelijk eenmaal het geval is en je leest toch door, heb je de kans dat een ‘nou weet ik het wel’-gevoel over je heen komt.
En dat zou zonde zijn, want Osebol is in zijn opzet uniek en prettig om te lezen. Je krijgt een mooi beeld bij de omschrijvingen van de bosrijke omgeving, de skipiste ten tijde van de bloeiende Osebolse gemeenschap, maar ook nu hij eenmaal vervallen is geraakt, en van de monumentale brug. Maar ook de hechte gemeenschap die draaide om de houthakkersindustrie komt rijkelijk aan bod. Hoe een aantal generaties als een grote familie altijd voor elkaar klaarstond, hoe de jongeren de ouderen hielpen en hoe harde werkers uiteindelijk het onderspit dolven met de komst van de automatisering van het kappen en afvoeren van de bomen.
Een klein stukje Zweden tussen de stevige kaft
Osebol is dus zeker de moeite van het lezen waard, vooral als je interesse hebt in Scandinavië of Zweden in het bijzonder. Dit kleine stukje Zweden komt uitvergroot onder de aandacht, verteld vanuit veertig verschillende invalshoeken. Hierdoor krijg je een goed beeld van de overeenkomsten én verschillen tussen de bewoners van dit kleine dorp. Alle verhalen worden ongecensureerd en poëtisch omschreven, waardoor je onbevooroordeeld openstaat voor elke mening, conservatief of controversieel.
Marit Kapla is zelf afkomstig uit Osebol, maar woont inmiddels zelf in Gotenburg. Ze schrijft voor het Zweedse culturele tijdschrift Ord & Bild. Osebol is haar debuut; het boek is onder andere door de bijzondere vorm in 2019 bekroond met de Augustusprijs voor Fictie. In Zweden zijn er meer dan 20.000 exemplaren van dit boek verkocht.

getuigenissen van het Zweedse platteland
€24,99
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
Gratis verzending!