Niet met elkaar te rijmen
In De eerste vrouw laat Muna Shehadi je kennis maken met Holly Penny. Zij wordt, vijftien jaar na haar scheiding met Lyle Frederick, plotseling uitgenodigd voor zijn begrafenis. Die vindt plaats in een luxe resort in de Adirondack-bergen (New York). Daar maakten zij veel mooie herinneringen tijdens hun huwelijk. Tot haar schrik ontdekt Holly dat, hoewel zij en Lyle twaalf liefdevolle jaren getrouwd waren, geen van zijn twee volgende echtgenotes van haar bestaan afweet. Nog vreemder zijn de verhalen, die de andere echtgenotes vertellen. Deze komen niet overeen met de man die Holly zo goed kende. Wat volgt is een worsteling van Holly met haar eigen geheugen en gevoel van perceptie. Komt ze te weten wat waar is en wat niet? Kan Holly zichzelf wel vertrouwen?
Dat jaar had Lyle het plan voor dit weekend geschreven, nadat hij in allerijl met nog twee vrouwen in het huwelijksbootje was gestapt en Holly had verdrongen alsof ze nooit had bestaan. Toch herinnerde hij zich niet alleen elke bloem van Holly’s bruidsboeket, en wat haar lievelingssmaak Life Saver-zuurtje was, maar wilde hij haar daar ook na zijn dood aan herinneren. Hoe kan ze die twee delen van dezelfde man met elkaar rijmen?
Bij het lezen van De eerste vrouw word je meteen nieuwsgierig gemaakt. Dit door je net niet genoeg informatie te krijgen om te snappen wat er aan de hand is. Zo wordt er verwezen naar het ongeluk. Waarvan beetje bij beetje duidelijk wordt wat er is gebeurd en hoe Holly zo is geworden zoals ze is. Gaandeweg krijg je steeds meer informatie over Holly en haar leven met haar ex-man Lyle. Waardoor je steeds een betere indruk krijgt van haar persoonlijkheid en haar kijk op hoe zij Lyle ziet. Je merkt daarnaast haar worsteling met het leven na haar ongeluk, hoe zij daar mee om leert gaan en haar acceptatieproces. Dat zorgt er voor dat je de onmacht, twijfel en onzekerheid van Holly kan voelen.
Te veel woorden
De opbouw van het boek is prettig. Je leest afwisselend tussen het heden en hoe Holly zich het verleden herinnert over haar tijd met Lyle. De hoofdstukken uit het verleden geven meer duidelijkheid over het heden, waardoor je als lezer tot nieuwe inzichten komt en je Holly beter leert begrijpen. Dus hoewel het verhaal niet chronologisch verloopt helpt het wel om het verhaal beter te leren begrijpen. De schrijfstijl van Shehadi is prettig, maar kan af en toe wat langdradig overkomen – dat is afhankelijk van je eigen smaak en momentopname. Het zorgt er echter wel voor dat je als lezer een uitgebreid beeld krijgt van de omgeving of een situatie, waardoor je je beter zou kunnen inleven in het verhaal. Ondanks dat niet iedere lezer van zoveel detail houdt, zorgen juist deze details er voor dat het verhaal klopt en veel aspecten op zijn plek kunnen vallen bij de ontknoping.
De plotsomschrijving van het boek zorgt ervoor dat je als lezer regelmatig van overtuiging kan wisselen. Deze verwarring lijkt ook de intentie te zijn van het verhaal. In elk geval word je als lezer zo gegrepen door de emoties en twijfels die Holly meemaakt tijdens het begrafenisweekend, dat je blijft doorlezen om er achter te kunnen komen wat er is gebeurd en wat de waarheid is.
Twijfels?
Als lezer kun je heen en weer geslingerd worden door je overtuiging over wat waarheid is. Of je blijven vastklampen aan een overtuiging en zoeken naar redenen om die overtuiging in stand te kunnen blijven houden. Wat je ook doet tijdens het lezen van het boek De eerste vrouw, het zal je in elk geval een vergenoegd gevoel geven.
