Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Elke dag hobbelt ze over het spoor, langs een rij charmante huizen in een buitenwijk van London en stopt daar altijd voor hetzelfde rode sein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een stel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen ‘Jesse en Jason’. Hun leven is – in Rachels ogen – perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was. Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. De trein rijdt gewoon door, maar voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?
De naam Paula Hawkins zal maar weinig mensen iets zeggen, maar dat is niet geheel onterecht. Deze Britse schrijfster heeft maar paar boeken op haar naam staan, maar met Het Meisje in de Trein had ze in februari 2015 gelijk een bestseller te pakken. In april van dat jaar was het boek al anderhalf miljoen keer verkocht en in augustus dit jaar stond de teller naar schatting rond de elf miljoen wereldwijd. DreamWorks Pictures wist op voorhand al dat het spannend ging worden, gezien zij in 2014 al de filmrechten kochten op het boek, terwijl het nog moest verschijnen. Omdat de film recentelijk in de bioscoop is verschenen, schrijven wij voor jullie nog een recensie van de Nederlandse vertaling, Het Meisje in de Trein.
Ik ben doorweekt, ijskoud, mijn vingertoppen zijn wit en gerimpeld, mijn hoofd bonst van een kater die om een uur of halfzes toesloeg. Wat wel logisch is, want ik ben voor twaalven begonnen met drinken.
Het Meisje in de Trein draait om Rachel. Zij is gescheiden van haar man die haar verliet voor een andere vrouw. Dit mede doordat zij een drankprobleem heeft, wat het gevolg is van niet zwanger kunnen raken. Noodgedwongen woont zij bij een oud-studiegenoot en pakt ze iedere dag diezelfde trein die langs haar oude woning gaat. Een paar huizen daarnaast ziet zij iedere dag diezelfde twee mensen die enorm gelukkig lijken. Zij noemt het stel ‘Jesse en Jason’. In werkelijkheid heet het stel Megan en Scott en blijkt het stel minder gelukkig dan dat Rachel denkt. Als Rachel ineens ziet dat ‘Jesse’ gekust wordt door een andere man en daags later verneemt dat ze vermist wordt, weet zij dat er maar één oplossing mogelijk is, de hulp inschakelen van de politie. Maar is Rachel wel een betrouwbare getuige gezien haar drankgebruik? En wat is Rachels rol in de verdwijning van Megan? Het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt, vooral niet omdat ze ook geconfronteerd wordt met Anna, de nieuwe vrouw van haar ex Tom, die overigens wel een kind heeft gekregen samen met Tom.
Het boek volgt de levens van de drie dames met Rachel in de hoofdrol. Naast Rachel wordt er ook stilgestaan bij Megan en Anna. Deze laatste kent maar een paar hoofdstukken, maar toch zijn ze van belang naarmate je het einde nadert in het boek. De tweede persoon is Megan. Je leest voornamelijk hoe zij ongelukkig is en wat er in haar verleden fout is gegaan. Daar komt ook nog eens bij dat zij een wilde meid is en vreemdgaan levert haar een rustgevend gevoel op. Haar hoofdstukken spelen zich dan ook af voor de verdwijning en dienen je vooral op een dwaalspoor te zetten. De belangrijkste persoon in het boek is toch Rachel.
Rachel heeft veel meegemaakt en dat komt duidelijk naar voren in het boek. Haar huwelijk is gestrand omdat ze een ernstig drankprobleem heeft en niet zwanger kon worden. De hoofdstukken van Rachel kunnen voor sommige herkenbaar overkomen. Ze ontwaakt ze met een flinke kater en weet zij niet wat zij heeft gedaan tijdens haar doorzakken met paar flessen wijn. Ze kruipt in bed en het feestje begint de volgende dag weer. Daar komt ook nog eens bij dat ze de schijn moet ophouden voor haar oud-studiegenoot, want ze is ontslagen vanwege dronkenschap op het werk en beledigen van een klant. Toch is er ook een sympathieke kant van Rachel, zoals bij de momenten dat haar fantasie tekeer gaat over ‘Jesse en Jason’ en denkt ze weer terug aan haar tijd met Tom. Dit zijn dan ook de momenten dat je meer te weten komt wat de band nu is tussen Tom en Rachel, en de ruzies uit het verleden. Je leest vooral over een Rachel die na de verdwijning van Megan probeert te stoppen met drinken om een zo betrouwbare getuige te zijn van wat zij gezien heeft. Toch schuilt er meer achter haar motieven, want op de avond dat Megan is verdwenen was Rachel namelijk in de buurt van Megans huis. Echter weet zij niets meer te herinneren en komen er maar flarden terug.
Rachel is een interessant personage en je krijgt dan ook op den duur wel medelijden met haar. Toch moet gezegd worden dat het begin van Het Meisje in de Trein erg saai kan aanvoelen. Tot aan de verdwijning van Megan kom je er maar moeilijk doorheen. Dit komt vooral omdat je alleen maar leest hoe ongelukkig Megan is en hoe Rachel telkens naar de fles grijpt, vervolgens weer een stomme actie doet zoals haar ex mailen en bellen en het vervolgens weer vergeet. Tel daar ook nog eens bij op dat Anna erg vlak overkomt als personage. Pas op het einde van het boek begint zij wat sympathie te krijgen van de lezer omdat zij dan actief betrokken wordt bij het verhaal. De spanning begint pas echt te komen zodra de verdwijning van Megan gaat plaatsvinden en de daaropvolgende acties die Rachel onderneemt naar de politie, maar ook richting Scott.
