Wie na ‘De stalker in de nacht’ nog twijfelde aan Bryndza, zal met ‘Donker water’ overtuigd worden van zijn schrijfkwaliteit. Vlot, spannend en met een betere plottwist dan Bryndza’s vorige boek lees je Donker Water makkelijk in een dag uit. Bryndza’s vaste politievrouw Erika Foster neemt ons weer mee in een van haar zaken als rechercheur, en deze keer is het niet zomaar een zaak: na 26 jaar vindt ze per toeval het lijk van een vermist meisje. Niet alleen moet ze nu aan de hand van een paar botten een dader zoeken: ook de pers hijgt in haar nek en sommige collega’s maken het werk er niet makkelijker op.
Opgerakelde gevoeligheden
Erika is na wat strubbelingen bij de vorige zaak overgeplaatst naar het politieteam van Bromley, waar ze zich moet focussen op drugscriminaliteit. Als ze in een nabijgelegen onder water staande groeve zoekt naar een pakje cocaïne, duikt het team nog iets op: een kinderlijkje. Al gauw blijkt het te gaan om Jessica Collins, die 26 jaar geleden op 7-jarige leeftijd werd ontvoerd en nooit was teruggevonden. Tot nu.
Na lang zeuren krijgt Erika haar zin en wordt ze op de zaak gezet met de hulp van haar voormalige collega’s Peterson en Moss. Terwijl ze graven in het verleden ontdekken ze hoezeer de politie destijds na de verdwijning gefaald heeft. Alles moet opnieuw worden doorgenomen, en bij de familie Collins worden emoties en verhalen opgerakeld die tot gevaarlijke incidenten leiden. Als zelfs Erika’s privéleven gemengd wordt met de zaak en er meer doden vallen lijkt alles te gek te worden.
Naast het werk, dat bijna Erika’s eerste levensbehoefte lijkt, krijgen we af en toe ook Erika’s privé aangelegenheden mee. Inspecteur Peterson is toch wel érg aantrekkelijk, en Erika’s zus Lenka zet thuis onverwachts de boel op stelten met haar drie kleine kinderen. Leuke, en gelukkig geen cliché toevoegingen aan ‘Donker water’.
“‘Mama, de deur kan niet op slot,’ fluisterde hij met een bevende stem. ‘Tante Erika zei dat het slot kapot was…’ Een grote hand gleed door de smalle deuropening, en deze keer gilde Lenka net zo hard als de kinderen.”
Stijgende lijn
Net zoals in Bryndza’s vorige boeken volgt de lezer meerdere personages. Bryndza wacht precies lang genoeg met onthullen wie wie is, en tot kort voor the moment of truth zullen niet veel lezers doorhebben hoe de vork in de steel zit. De locaties, personages en hun onderlinge verborgen verbintenissen maken dit boek spannend genoeg, en Erika haalt uiteindelijk bewijsmateriaal van de gekste plekken vandaan zoals een koekblik. Als enige minpuntje kan worden opgemerkt dat na het knappen van de spanningsboog het verhaal gauw is afgelopen. Afgeraffeld valt het niet te noemen, maar we hadden wel iets meer mogen zien van Erika nadat deze bizarre zaak is opgelost.
Na het lezen van ‘De stalker in de nacht’ en nu ‘Donker water’ is het moeilijk om niet de vergelijking te maken. Gelukkig is die positief: ‘Donker water’ is weliswaar zoals zijn voorganger een ‘boek voor tussendoor’, maar van een hoger niveau. ‘De stalker in de nacht’ kreeg niet zo sterk de aandacht erbij gehouden, en het verhaal van ‘Donker water’ steekt ook veel ingenieuzer in elkaar. Twijfels bij de vorige boeken? Waag je dan toch maar aan dit boek. Fan van de vorige boeken? Plan dan even een dag vrij en lees Donker water in een keer uit. Vooral met Bryndza’s makkelijke schrijfstijl is dat geen probleem. Een stijgende lijn dus: zowel in het verhaal van ‘Donker water’ als in Bryndza’s ontwikkeling als thrillerschrijver.
En Bryndza zelf?
Bryndza, Brit van origine, woont met zijn echtgenoot, kinderen en maltezerhondjes in Slowakije. Hij houdt zijn werk telkens persoonlijk door de lezers en recensenten persoonlijk aan te spreken in zijn boeken, en deze keer eindigt zijn boodschap met dat er nog veel boeken aan zullen komen. Erika kennende is ze er klaar voor. Jullie ook?
De stand-alone film van Fast & Furious
€16,99
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
