Recensie: Sophie Kinsella – Mijn niet zo perfecte leven

Katie Brenner werkt op een trendy reclamebureau in Londen en heeft een perfect leventje, tenminste dat is wat ze iedereen wil laten geloven. In werkelijkheid is ze enorm lang onderweg naar haar werk met stampvolle metro’s waarna ze vervolgens als researchmedewerker papieren enquêtes mag digitaliseren. En dan is er nog haar baas, Demeter, die door geen van haar medewerkers erg gewaardeerd wordt. Ook Katie heeft in de korte tijd dat ze op het reclamebureau werkt een hekel aan haar gekregen en dit wordt nog erger als Demeter haar ontslaat. Maar dan komt Demeter op een dag zomaar kamperen op de nieuwe glamping die Katie’s vader heeft opgestart: tijd voor wraak.

Wanneer je het hebt over enorm komische chicklits dan is er eigenlijk maar één schrijfster die zo komisch schrijft en dat is Sophie Kinsella. Sophie Kinsella is het pseudoniem van de Britse schrijfster Madeleine Wickham. Ze publiceerde wel een aantal boeken onder haar eigen naam, maar brak pas door toen ze onder haar pseudoniem het boek Shopaholic! uitbracht. Haar boeken staan er om bekend enorm grappig te zijn en er is eigenlijk geen enkele andere auteur die vergelijkbaar te noemen is. Van alle chicklitboeken zijn de hare het meest gelezen en het best gewaardeerd. Ook Mijn niet zo perfecte leven is weer een heerlijke chicklit geworden en past absoluut in het rijtje van komische Kinsella boeken.

Ondanks dat Mijn niet zo perfecte leven al binnen een paar bladzijdes voor een enorme grijns op je gezicht weet te zorgen, is het boek niet zo enorm komisch als sommige andere boeken van Kinsella. Desalniettemin betekent ‘niet zo komisch als..’ absoluut niet dat het boek niet grappig is. Stampvolle metro’s kunnen namelijk verbazingwekkend leuk zijn en ook wraak nemen op je baas met een zelfbedacht soort yoga zorgt natuurlijk voor de nodige hilarische momenten. Alleen Kinsella kan dit soort geestige situaties bedenken en zo op papier zetten dat je wel moet lachen. Toch weet ze ook het andere uiterste te bereiken en zo veel emotie in het verhaal te stoppen dat je misschien wel een traantje zal moeten wegpinken.

Wie de boeken van Kinsella kent, of regelmatig andere chicklits leest, weet dat er ook altijd een bijzonder aantrekkelijke man in voor komt. In dit geval is dat een hoge baas van het reclamebureau waar Katie werkt. Zijn naam is Alex, maar zijn rol is iets minder groot dan je misschien gewend bent. Hoewel vele chicklits pagina’s lang kunnen doorschrijven over hoe twee verliefde mensen om elkaar heen draaien, is dat in Mijn niet zo perfecte leven toch net iets anders. Het boek vertelt vooral het verhaal van Katie en haar niet zo perfecte leven (Goh, wie verwachte dat nou hè?). Een belangrijke verhaallijn hierin is haar bazin Demeter en deze verhaallijn neem toch net iets meer van het boek in beslag dan die van Katie en Alex.

‘Goed, je had om yoga gevraagd, als ik het me goed herinner’, zeg ik terwijl we van de groep weglopen. ‘Jammer genoeg bieden we geen yoga aan op Ansters Hoeve. In plaats daarvan hebben we een eeuwenoud druïdengebruik, vedari. Het heeft wel iets van yoga, al is het íétsje zwaarder.’
‘Vedari,’ herhaalt Demeter. ‘Daar heb ik zelfs nog nooit van gehoord.’
‘Maar weinig mensen kennen het. Het is heel specialistisch, heel spiritueel. Al geloof ik wél dat Gwyneth Paltrow het beoefent.’
Ik zie Demeters ogen oplichten. Ik wist wel dat ze zo zou reageren als ik Gwyneth Paltrow noemde.

Behalve dat het boek dus niet maar één hoofdverhaallijn kent is het ook nog opgedeeld in twee delen. Het eerste deel beslaat Katie’s leven in de grote stad Londen waar ze overeind probeert te blijven. In het tweede deel bevindt Katie zich op het platteland waar ze haar vader en diens vriendin helpt met het opzetten van een luxebiocamping. Het boek is dan ook niet dun te noemen met zijn 400 pagina’s. Gelukkig maakt dat bij boeken van Kinsella vaak helemaal niet uit en is het soms zelfs bijna jammer dat het boek niet nog meer pagina’s bevat. Ook Mijn niet zo perfecte leven is zo geschreven dat het vlot wegleest en dat je het boek al uit hebt voor je er erg in hebt. Een paar extra pagina’s hadden nog best wel gemogen.

Mijn niet zo perfecte leven is al met al weer een echt Kinsella boek geworden en zal iedere chicklitfan wel weten te bekoren. Het is verfrissend dat het verhaal niet alleen om Katie en Alex draait, maar dat Alex een iets minder belangrijke rol speelt en de verschrikkelijke bazin Demeter een iets grotere. Laat het regenwolkje op de kaft je niet afschrikken, dit is absoluut een zomerboek dat je zeker mee wilt nemen als je naar het strand, de hangmat of welke plek in de zon dan ook gaat. Het verhaal is dan misschien niet literatuurprijs waardig, maar dat is bij dit soort boeken ook helemaal niet van belang. Zolang je maar met een glimlach op je gezicht kan lezen en genieten van de emotionele en romantische momenten. En dat kan met Mijn niet zo perfecte leven zeker.