Als opgroeiende zusjes waren Rose en Lily onafscheidelijk, maar in hun volwassen leven verwaterde het contact, omdat Lily niet kon omgaan met de veeleisende opvoeding van Rose’ autistische dochter. Wanneer Rose ernstig ziek wordt, moet Lily terugkeren naar de bloemkwekerij van de familie en moet ze de angst die haar wegdreef onder ogen gaan zien.
In Kleine wonderen kun je de worsteling lezen van Rose haar gevoelens. Ze wordt verscheurd door aan de ene kant het verlangen naar haar thuis en haar zus, en aan de andere kant de angst voor haar vreemde nichtje Antoinette. Antoinette is niet zoals andere kinderen; ze heeft een vorm van autisme, waardoor zij niet kan praten en soms geen controle heeft over haar lichaam. Daarnaast is zij erg eenkennig en is het moeilijk om contact met haar te leggen. Waarom heeft Lily precies zoveel moeite met haar nichtje? Hoe zijn zij en haar zus Rose zo vervreemd geraakt van elkaar? En gaat dit ooit nog goed komen? Gaandeweg het verhaal wordt het steeds duidelijker en krijg je antwoord op al deze vragen.
Lily kromp ineen. ‘Ik maak het alleen maar erger. Misschien kan ik maar beter naar huis gaan.’
Antoinette flapperde met haar handen. Ja! Ga naar huis!
‘Geef haar even de tijd,’ zei haar moeder. ‘Ze kent je nog niet.’
Ik wil haar ook niet kennen. Antoinette gromde naar Lily.
De schrijfstijl van Stephanie Knipper is prima te volgen, het boek leest gemakkelijk weg en ook het plot is interessant genoeg om te willen blijven lezen. Toch zit er een zekere voorspelbaarheid aan het verhaal; of dit is omdat het enige clichés bevat of omdat de opbouw naar de climax eigenlijk al teveel weggeeft is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk is het een combinatie van die twee. Dit doet gelukkig niet af aan de sfeer en aan de kwaliteit van het verhaal, het is enorm duidelijk dat Knipper weet waar zij over schrijft. Heel het boek ademt een feel-good sfeer, ondanks dat er zeker ook wel wat donkerder tonen in voorkomen.
Het enige nadeel aan het boek is dat het hier en daar in de karakterontwikkeling wat oppervlakkig blijft voelen. Dit komt niet per se door haar omschrijvingen van de karakters, hier wordt namelijk uitgebreid bij stilgestaan. Maar toch had het verhaal best wat verder de verdieping in gemogen. Met name het karakter van de beste vriend van Lily, Will, blijft op de oppervlakte, ondanks dat zij wel wat weggeeft over zijn verleden. Je mist in hem zijn emotionele gedachtegang op het gebied van zijn ziekte, verslaving en gevoelens voor Lily, en omschrijft eigenlijk alleen hoe hij zich uit naar de buitenwereld. Hoewel zij daardoor er goed in slaagt om te laten zien hoe hij er dus mee omgaat richting de buitenwereld, mist hier heel erg het stuk hoe hij hier vanbinnen misschien wel erg mee worstelt. Dit gebeurt met wel meer karakters in het verhaal en dat maakt het soms best lastig om een emotionele band te gaan voelen met elk van hen. De uiteindelijke (enigszins voorspelbare) climax van het verhaal doet dus ook niet heel erg verrassen, en roept ook geen diepgaander gevoel op.
Dat Stephanie Knipper weet waar ze over schrijft blijkt uit haar eigen verhaal, die nauw lijkt te zijn verweven met het verhaal van Kleine Wonderen. Ze heeft zelf al jong een liefde voor boeken ontwikkelt die haar moeder zeer stimuleerde. Daarnaast is haar liefde voor bloemen, planten en tuinieren meegegeven door haar vader. Ook haalde ze een groot deel van haar inspiratie uit haar eerste dochter Grace. Stephanie en haar man hadden Grace uit China geadopteerd, waarna bleek dat zij een ernstige vorm van autisme heeft. De combinatie van haar opleiding in Tuinieren en de ervaringen met haar dochter hebben gezorgd voor dit unieke boek waar beide onderwerpen als een rode draad doorheen geweven zijn. Alles aan het verhaal ademt Knipper, wat vooral positief te noemen valt.
Hoewel de nadruk in Kleine wonderen veel wordt gelegd op de bloemenkwekerij en alles wat daarbij komt kijken heeft dit voor- en nadelen. De voordelen zijn dat de kennis over al die eigenschappen van de planten bijdragen aan de geloofwaardigheid van de zusjes. Het draagt ook enorm bij aan het warme lentegevoel en hoe zeer bloemen een thema vormen in de levens van beide vrouwen. Het nadeel echter is dat hier soms teveel de nadruk op komt te liggen wat ten koste gaat van eerder genoemde minpunten.
