De Veertiende Kolonie is alweer het elfde boek van de hand van Steve Berry in de reeks rondom Cotton Malone. In dit deel moet Malone, bijgestaan door onder meer zijn oude liefde Cassiopeia Vitt, een aanslag op de Amerikaanse president en vicepresident tijdens de inauguratie zien te voorkomen. Een Russische oud-strijder, voor wie de Koude Oorlog nooit is afgelopen, heeft namelijk een manier gevonden om de Verenigde Staten in politieke chaos te dompelen, en de toekomst van het land in groot gevaar te brengen. In een race tegen de klok krijgt Malone te maken met politieke intriges, geheimzinnige oude genootschappen en atoomwapens waarvan niemand wist dat ze bestonden.
De toekomst van de Verenigde Staten ligt in de handen van Cotton Malone
Steve Berry blikt met flashbacks terug op de ambtsperiode van Ronald Reagan; de tijd dat de Koude Oorlog nog in volle gang was. De toenmalige gebeurtenissen blijken grote consequenties te hebben voor de Verenigde Staten van nu. Dit alles geeft het boek een gevoel van continuïteit en brengt een leuke quasi-werkelijke sfeer met zich mee. Ook het gebruik van werkelijk bestaande organisaties en wetsartikelen die het plot ondersteunen dragen bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal. Helaas zijn er niet veel andere positieve opmerkingen te maken over De Veertiende Kolonie.
Het grootste minpunt van De Veertiende Kolonie is het trage tempo. Op zich hoeft het geen slecht teken te zijn dat een thriller bijna 500 pagina’s telt. Het is dan wel zaak dat binnen die bladzijden enige karakterontwikkeling plaatsvindt, de spanning nooit helemaal verdwijnt en er (verrassende) plotontwikkelingen in zitten. Helaas scoort Berry met dit boek nul van de drie punten. De karakters zijn op zijn best tweedimensionaal, wat jammer is, aangezien Berry ervoor kiest wel de verschillende oogpunten en gedachtes van de belangrijkste karakters in de verschillende hoofdstukken neer te zetten. Dat was een uitgelezen kans voor interessante personages, die in alle nuance naar voren hadden kunnen komen. De spanning is eigenlijk vanaf het begin al niet aanwezig en wordt er helemaal uitgezogen met veelal nutteloze flashbacks die erg lang zijn. Het plot kabbelt ook langzaam voort en de enige plotontwikkelingen zullen door de meeste lezers als weinig verrassend worden ervaren.
Tussen wal en ship
Bron: Historic Kansas City
Berry wordt wel vergeleken met schrijvers als John le Carré, en krijgt dezelfde soort lovende kritieken als Dan Brown. Hij haalt het op het gebied van thrillers echter bij lange na niet bij Le Carré. De boeken van laatstgenoemde lezen al veel makkelijker weg en zijn bovendien veel subtieler op het gebied van plotontwikkeling en de karakters van de beschreven personages. Ook de boeken van Dan Brown, die vaak meer pagina’s tellen dan die van Berry, lezen lekker weg. Brown heeft bovendien duidelijk veel werk gestoken in de historische, culturele, religieuze en wetenschappelijk achtergronden van zijn boeken. Berry daarentegen heeft een aantal leuke historische feitjes, gebeurtenissen en organisaties op een hoop geveegd en daar een verhaal omheen gebouwd.
De Veertiende Kolonie lijkt zich een beetje tussen wal en schip te bevinden. Aan de ene kant wilt het zich boven de “standaard” actie-thrillers verheffen, maar aan de andere kant is er simpelweg niet genoeg inhoud, subtiliteit of karakterontwikkeling om aan die eis te voldoen. Wat dan overblijft is een matige historische-thriller, die te veel traag is om de lezer voor de volledige 500 pagina’s te boeien.
Steve Berry
Steve Berry is geboren in 1955, in de Amerikaanse staat Georgia. Voordat hij boeken publiceerde, was hij 30 jaar lang advocaat. Hij heeft verschillende bestsellers uitgebracht, waarvan de meeste gaan over Cotton Malone. Hij heeft onder meer de Schrijver van het Jaar Award gewonnen voor de staten Florida en Georgia. Ook zet hij zich samen met zijn vrouw Elizabeth in voor verschillende goede doelen die erop gericht zijn de geschiedenis op verschillende manieren te behouden.
