Recensie: Thordis Elva & Tom Stranger – 7200 seconden

Samenvatting
7200 seconden is een bijzonder boek; waargebeurd, zonder opsmuk en het is verteld vanuit perspectief van zowel dader als slachtoffer. Het onderwerp: een vrouw die als tiener is verkracht door haar toenmalige verkering. Niet alleen Thordis Elva maar ook de dader, Tom Stranger, geeft zichzelf in dit boek helemaal bloot. Je krijgt als lezer werkelijk alle aspecten te zien rondom een schokkende gebeurtenis als deze. Hoe vergaat het Thordis na de verkrachting? Hoe was zij als persoon tot aan de gebeurtenissen? En hoe zit dat met Tom? Je kunt er als lezer van vinden wat je wilt, maar één ding is zeker: het is een moedig boek, die geen steen onberoerd laat.
8

Wanneer je niet ‘volgens het boekje’ wordt verkracht

Bij verkrachting denken mensen vaak aan een bepaald scenario: vrouw alleen op straat, ’s avonds laat, eventueel in een park of een donker steegje, waar ze wordt overmeesterd door een beresterke, onbekende man met pure kwaad in de zin. Het liefst nog met een wapen in de hand, want anders kan er nog worden geopperd dat de vrouw er iets aan had kunnen doen. Wat in elk geval niet snel in iemand op komt is dat een (jonge) vrouw wordt verkracht door een bekende, iemand wie ze vertrouwt, met wie ze zelfs een verkering of relatie heeft waar verder geen problemen in voor komen. Zo ging het voor Thordis Elva: toen zij nog maar zeventien jaar was en bij een schoolfeest teveel had gedronken, werd zij na afloop verkracht door haar toenmalige verkering, Tom Stranger.

Sindsdien worstelt zij met dit verleden. Het heeft haar flink wat jaren gekost om überhaupt te kunnen bekennen dat wat er tussen haar en haar toenmalige liefde is gebeurd niet normaal en tegen haar zin is geweest. Een aantal jaren later legt zij contact met Tom, in de hoop vergeving te kunnen vinden. Jarenlange correspondentie volgt, waarin zij zonder filter de rauwe waarheid aan elkaar vertellen over wat er die avond is gebeurd, hoe het sindsdien is gegaan en hoe het zo heeft kunnen gebeuren. Desondanks lukt het Thordis niet volledig om te bereiken wat ze zoekt, als ze dat überhaupt al kan benoemen en neemt daarom een gewaagde beslissing: ze gaat Tom ontmoeten, halverwege haar land van herkomst en de zijne, in Kaapstad, Zuid-Afrika.

Een eerlijk verhaal dat buiten de lijntjes kleurt

Allereerst wat het meest opvalt aan dit boek is dat het verhaal waargebeurd is. Er zijn geen namen veranderd, er is niets aan overdreven en er zijn ook geen gebeurtenissen gedramatiseerd. In dit boek lees je beurtelings fragmenten uit het dagboek van Thordis, de vrouw die dit is overkomen, en Tom, de man die het haar heeft aangedaan. Zij is van beroep een succesvolle toneelschrijfster en dat is in verhouding met zijn fragmenten wel eraan af te zien. Je leest dat teksten schrijven, dichten en emoties overbrengen via verhaal haar niet vreemd is. Dit maakt dat het boek af en toe leest als een roman, iets wat een fictief persoon is overkomen, terwijl dit allesbehalve het geval is. Een nadeel? Alleen als je je hierdoor teveel laat afleiden. Ook kan het worden opgevat als een manier voor jezelf om afstand te nemen van de realiteit; je kunt namelijk willen ontkennen dat verkrachting ook vaak, júíst vaak, op deze manier voorkomt.

Hoewel de fragmenten van Tom minder dichterlijk of verhalend overkomen, zijn deze zeker niet minder interessant om te lezen. Hoe vaak krijg je de kans om te lezen en horen hoe het de dader is vergaan na een gebeurtenis als deze? In de meeste gevallen kunnen zij, logisch, op weinig tot geen sympathie rekenen. Sterker nog, vaak zal de eerste reactie er een zijn van afkeer en het willen negeren van diens kijk op de verkrachting. Tom en Thordis doorbreken dit taboe op een eerlijke manier. Zij door open te staan voor zijn beleving, hij door letterlijk te erkennen wat hij heeft gedaan. Niet vanuit een plicht dit te moeten, hoewel dit ook zeker een thema en dilemma voor hem is, maar juist ook om echt de verantwoording te voelen en te ervaren van wat hij heeft gedaan.

Mijn geheugen is selectief, maar hoeveel betekenis geef ik daaraan? Een deel van me ziet het als onvrijwillig zelfbehoud, maar een ander deel stelt dat het een weerzinwekkend gemak is dat op geen enkele manier goed te praten valt.

Gewaagd, onbegrijpelijk, roekeloos, sterk, of alle?

Van een afstand genomen zou je je gemakkelijk kunnen afvragen wat een slachtoffer in vredesnaam mankeert om zoveel tijd, energie en risico te willen stoppen in het onderhouden van contact met de dader. Oordelen als: ‘Je zou toch liever willen dat je nooit meer contact had met zo iemand?’ of ‘Waarom zou je jezelf in zo’n risicovolle situatie plaatsen door weer fysiek af te spreken met de dader?’. Het mooie aan 7200 seconden is dat Thordis in de eerste plaats denkt vergeving te zoeken, maar er gaandeweg achterkomt dat dit niet hetgeen is waar zij naar streeft. Ze wil dat zowel zij als Tom uit de rol van slachtoffer en dader stappen en dat de disbalans tussen hen die is ontstaan na de verkrachting, door het uitspreken van elkaars gevoelens, verdwijnt.

Het boek is echt een unicum, het doorbreekt alle clichés, barrières en de zwart-wit kanten van situaties als deze. Het lukt Thordis en Tom om bij de lezer voor hun allebei sympathie op te wekken, maar ook de minder fraaie kanten van zowel dader en slachtoffer worden belicht. Van de dader zou je minder fraaie kanten verwachten, maar van het slachtoffer waarschijnlijk niet. Toch komt dit ook naar voren. 7200 seconden is dus absoluut de moeite waard als je open staat voor letterlijk beide kanten van het verhaal, om te kunnen lezen welke personen er schuilen achter deze rollen die jaren geleden (nood)gedwongen zijn ontstaan.

7200 seconden
7200 seconden
Een donkere nacht. Een man met spijt. Een ontmoeting 20 jaar later.
Score 5.0 van 5 sterren.
€21,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
Klik om dit product op bol.com te bekijken
Geschreven door
Ilse is iemand die zich graag bezig houdt met het lezen van boeken, het kijken van films en het spelen van games. Tenminste, als ze hier de vrije tijd voor kan vinden, want als moeder van een jong dochtertje en part-time werkzaam bij de overheid is het soms lastig om hiervoor de ruimte te vinden. Ze schrijft al sinds 2012 voor wat toen Undercover-Network was, en maakt sinds april 2016 ook deel uit van de hoofdredactie. Daarnaast is zij ook nog lid van de eindredactie van de site. Een drukke boel dus!

Wat is jouw mening?

0 0

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.