Het tweede deel van de Cold Case-reeks
Tess Hjalmarsson is een politieagente die tevens hoofd is van het coldcaseteam van de politie in Malmö. Er gebeurt een hoop op hetzelfde moment in haar leven: haar relatie is voorbij en ze heeft ervoor gekozen om zelfstandig voor kunstmatige inseminatie te kiezen, om (desnoods) alleenstaande moeder te worden. De politie heeft intussen te dealen met grootschalige problematiek op het gebied van bendeoorlogen, waardoor de hoofdcommissaris zich genoodzaakt ziet budgetten te verschuiven. Dit betekent feitelijk voor Tess en haar team dat hij het coldcaseteam wilt gaan opheffen. Echter, er wordt een moord gepleegd waarvan al gauw blijkt dat deze te linken valt aan een moord van vijftien jaar geleden: rondom het slachtoffer is eenzelfde soort klei ontdekt dat ook op het slachtoffer van de oude zaak zat. Het wordt dus een race tegen de klok: hebben Tess en haar collega’s genoeg tijd om de oude zaak op te lossen voordat het team wordt opgeheven?
Cold Case: Countdown is het tweede deel van een reeks die Tina Frennstedt aan het schrijven is. Het eerste deel kreeg in onze eerdere recensie een 7. Hoe verhoudt het tweede deel zich tot het eerste deel? Vallen die twee met elkaar te vergelijken? Als eerste valt in elk geval op dat Frennstedt ook dit keer heeft gekozen voor een misdaad in het huidige moment, welke gelinkt wordt aan een misdaad in het verleden. Dezelfde personages komen in dit deel ook weer aan bod. Desondanks maken zij elk gelukkig niet zoveel ontwikkelingen door om dit tweede deel nog te kunnen volgen. Er zijn ook eigenlijk maar weinig verwijzingen naar het eerste deel, waardoor het dus gemakkelijk is om elk van de boeken los van elkaar te lezen.
Wisseling van tempo en spanning op het goede moment
Dan het verhaal. Het begin is in elk geval inkomen, want de karakters volgen elkaar in een rap tempo op waardoor je als lezer in de eerste instantie moeite kan hebben om de rode draad te pakken te krijgen. Misschien komt dit overigens ook door het eerdere boek; als je al bekend bent met de hoofdpersonages zal je hier vast minder last van hebben. Gelukkig is dit niet zodanig overheersend dat je het boek weg wilt leggen en gaat het tempo al snel iets omlaag, waarna er verdieping volgt in het verhaal. Frennstedt omschrijft zaken zoals de omgeving vrij beknopt, maar precies goed genoeg om een goed beeld te krijgen van de omgeving. De spanning wordt op een goede manier opgebouwd; er is een mooie balans tussen het uitwerken van het verhaal naar de ontknoping en de achtergrondinformatie over de karakters.
Wel lijken een aantal details op meerdere gebieden niet helemaal uitgewerkt. Zo krijg je te lezen dat Tess de beslissing heeft genomen om door middel van kunstmatige inseminatie zwanger te worden. Verderop in het boek, als blijkt dat ze van de eerste poging niet zwanger is, wankelt de geloofwaardigheid als er geschreven wordt dat ze het misschien toch niet wilt, om verder niet goed uit te werken of dit nou echt zo is, en waarom dan. Ook dreigt natuurlijk de opheffing van het coldcaseteam. Dit is alleen verder richting het einde niet meer zo erg aan de orde en wordt er ook in het midden gelaten wat er nou precies gaat gebeuren. Of dit is bedoeld als cliffhanger (komt er nog een deel?) is onduidelijk, alleen is het wel een vreemde, onuitgewerkte afsluiting.
De auto, die eruitzag als een stationwagen met extra lampen, bevond zich een meter of tien achter haar. Misschien heeft hij pech en moet hij daarom stoppen, dacht ze. […] Unni wandelde verder en hoorde de auto al snel weer naderen. Ze keek schuin naar achteren en zag dat hij vlak achter haar reed. De auto was zo dichtbij dat ze de warmte van de koplampen bijna tegen haar benen kon voelen.
Een waardig tweede deel van dezelfde kwaliteit
Al met al valt dit tweede boek goed op zijn plek. De focus ligt voornamelijk op de gepleegde misdaden en hoe deze op te lossen en is hierdoor ook een stuk belangrijker dan de ontwikkelingen van de karakters. De spanning wordt goed opgebouwd en bereikt een goed einde die zich vergelijkt met andere misdaadthrillers uit dit genre. Het blijft tot op het einde onduidelijk wie er precies achter de misdaden zit en waarom, dit is op een goeie manier uitgewerkt. Het verhaal wordt nergens ongeloofwaardig, hoogstens her en der op details, maar dat valt te verwaarlozen. Cold Case: Countdown is dus een prima aanrader voor liefhebbers van dit genre.
