Tom Hanks is een acteur die zichzelf inmiddels stevig heeft weten neer te zetten binnen de filmwereld met diverse rollen in bekende films als Forest Gump, The Green Mile en Cast Away. Met bijna ontelbaar veel prijzen op zijn naam van o.a. de Oscars en de Golden Globes is hij een icoon die niet meer weg te denken valt uit de industrie. Toch heeft Hanks een uitstapje gemaakt naar een andere rol, dit keer als auteur. En nee, hij speelt geen auteur in een film; hij heeft zowaar een boek geschreven: Een stel verhalen. De titel suggereert het al, het is een bundel van korte verhalen, waarin in elk verhaal een typemachine in meer of mindere mate een rol speelt. De vraag is: past het schrijverschap net zo goed bij hem als acteren?
Voor de fans van Tom Hanks als acteur zal dit hoogstwaarschijnlijk een volmondig ‘ja’ zijn. Het hele boek reflecteert hoe Hanks (in elk geval als publiekelijk figuur) is: goeiig, vriendelijk, op een goede manier eenvoudig en een hart voor de mens. Zijn schrijfstijl reflecteert ook duidelijk dat hij een acteur is: los van het feit dat er ook een aantal verhalen zijn die de film-/entertainmentindustrie als onderwerp hebben, vertelt en omschrijft Hanks erg filmisch. Hij heeft veel aandacht voor de omschrijving en opbouw van scènes (de omgeving, de sfeer), waardoor het weinig moeite kost om je in te beelden hoe hij dit bedoeld heeft. Zo ook voor de diverse personages in het boek.
Verhalen die er uitspringen zijn o.a. ‘Een maand in Greene street’ en ‘Wij geven om het verleden’. ‘Een maand in Greene street’ gaat over een gescheiden vrouw die met haar kinderen alleen gaat wonen en omschrijft hoe het haar daar vergaat. Zij beschikt over een bijzondere gave: ze kan vlagen uit de toekomst zien. Of ze met deze voorspellende gave haar volledige leven in kaart kan brengen is echter nog maar de vraag… Dit verhaal weet gelijk op een goeie manier de aandacht te pakken. De personages zijn interessant, de achterliggende verhaallijnen des te meer. Jammer genoeg eindigt dit korte verhaal met een ietwat open einde, het nodigt namelijk uit tot meer.
Ook ‘Wij geven om het verleden’ is een zeer boeiend verhaal. Hierin volg je Bert Allenberry, een miljardair die een nieuwe hobby heeft ontdekt: tijdreisvakanties. Per trip betaalt hij zes miljoen dollar, een bedrag dat hij makkelijk kan missen. Dit verhaal springt er o.a. uit vanwege het genre; het science-fictiontintje in combinatie met de verlangens van Bert Allenberry naar een vroegere eenvoudigere tijd maakt dat dit verhaal én het personage je vastpakt. Betekent dit dat de overige verhalen niet boeiend zijn? Nee, dat niet, maar het is lastig om te bepalen welk verhaal er meer uitspringt dan de ander. Hoewel er best uitstapjes zijn naar andere genres, zoals science-fiction en absurdisme, is de rode draad-genre van het boek toch echt roman/drama.
‘Geef deze typemachine een plaats in uw leven. Zorg dat hij een onderdeel van uw dag wordt. U moet hem niet een paar keer gebruiken en dan opbergen omdat u ruimte nodig heeft op tafel, en hem in zijn koffer achter in een kast zetten. Als u dat doet, zult u er misschien nooit meer op typen.’
Hierin schuilt ook gelijk een gevaar, namelijk dat het boek wat eentonig kan aanvoelen. De verhalen lijken qua sfeer erg op elkaar, hebben bijna allemaal een goed aflopend einde en bevatten hier en daar wat voorspelbaarheid. Op zich niets mis mee, maar hierdoor verwacht je eigenlijk telkens dat er ineens een grimmige noot wordt gezet, of een griezelig of spannend moment wordt vertolkt, wat vervolgens uitblijft. Ook de karakters worden met dezelfde sfeer neergezet. Er ontstaat zelden frictie, en als deze er al is dan loopt het met een sisser af, of komt het eigenlijk nooit tot een heftige confrontatie. Dit is jammer, want met wat meer confrontatie tussen de personages of een wat wreveliger sfeer had het boek al een stuk boeiender uit de verf gekomen.
€25,-
Op voorraad. Voor 17:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
