Susann is weduwe en leeft nu samen met haar kat in Keulen, Duitsland. Wanneer ze besluit om terug naar de favoriete vakantieplek te gaan waar zij en haar man ieder jaar naartoe gingen, heeft ze een oppas voor haar kat nodig. Haar buurvrouw Leonie lijkt daar geschikt voor. Ze dumpt de kat daar af zonder écht te vragen of ze er wel op zit te wachten, pakt haar koffers en vertrekt. Leonie en de kat zijn totaal geen match. Dat rotbeest maakt alles kapot en kan alleen maar naar haar spinnen. Wanneer haar beste vriendin Maxie de kat ziet vraagt ze of zij er niet op mag passen. Zonder dat Susann het weet verhuist haar kat naar Maxie. Ze is de eigenaar van een schattig boekencafeetje, en haar klanten zijn dol op de kat!
Doornormale mensen
In dit boek komen alleen maar doodnormale mensen voor. Susann is een vrouw op leeftijd die slecht ter been is. Ze is vijf jaar geleden haar man verloren toen ze op vakantie waren op hun favoriete bestemming waar ze ieder jaar komen. Ze mist hem enorm en voelt zich erg eenzaam. Het is, zeker in het begin, best lastig om sympathie voor dit personage te voelen. In plaats van vriendelijk aan Leonie te vragen of zij op haar kat wil passen, vraagt ze iets in de trant van: ‘Leonie, jij vindt het toch niet erg om een paar weken op te passen? Oh jullie zullen het zo goed met elkaar gaan vinden!’ En dat doet ze een paar keer. Dit kan Leonie – die totaal niet op een kat zit te wachten – niet weigeren. Daardoor komt Susann over als iemand die altijd haar zin wil hebben en geen ‘nee’ tolereert.
Leonie is een jonge vrouw en staat dagelijks voor de klas. Zo leren we ook Emily kennen; een van de leerlingen die ze lesgeeft. Pas erg laat in het boek wordt haar leeftijd bekend gemaakt, waardoor het soms lastig is om haar gedrag te kunnen plaatsen. Leonie’s beste vriendin Maxie heeft vier studies afgebroken om uiteindelijk een café te openen met alle lievelingsboeken van haar tante.
De personages voelen behoorlijk leeg aan. Susann, en de verhaallijn rondom haar, heeft geen enkele toevoeging aan het boek behalve dat het voor een reden zorgt waarom er opeens een kat in het café rondloopt. Dit had ook prima een zwerfkat kunnen zijn die besloten heeft dat ze het daar wel naar haar zin heeft. Alles blijft behoorlijk oppervlakkig. Bij een feelgood boek is dat niet zo heel erg, je verwacht tenslotte geen literair hoogstandje, als het verhaal verder goed in elkaar zit.
Erg passief
Helaas zit dat verhaal minder goed in elkaar dan gehoopt. Het gaat nergens naartoe. Ja, Susann stapt inderdaad in het vliegtuig naar Spanje, maar daar blijft het ook bij. Er is geen duidelijk doel of verlangen van de personages. Er is niets wat ze begeert en waar ze obstakels voor moeten overwinnen om er te komen. Het grootste irritatiepunt was dat de gebeurtenissen in dit boek niet worden veroorzaakt door de hoofdpersonages. Ze doen niets zelf, maar het overkomt ze gewoon. Dit maakt het verhaal erg passief.
Als je een vergelijkbaar boek verwacht als de serie over het gezellige Duincafé van Debbie Johnson, dan kom je bedrogen uit. Is het dan echt zo slecht? Nee, het is best een prima boek, zeker als je erin gaat zonder al te veel verwachtingen. Met name in de tweede helft van het boek zitten wat leuke gebeurtenissen die voor een interessant verhaal zorgen. Plekken in Keulen worden met hun (straat)naam in het boek aangeduid, waardoor bekenden van de stad zich hier makkelijk een beeld van kunnen vormen. Voor hen zal het een leuke toevoeging zijn. Het Kattencafé is een luchtig boek wat niet alleen geschikt is voor kattenliefhebbers. Iemand die behoefte heeft aan een rustig boek, dat niet in een sneltreinvaart gaat en waarbij niet het hele leven van het hoofdpersonage over hoop ligt, zal Het Kattencafé wel kunnen waarderen.
€20,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
