Ieder jaar in de nacht van 5 op 6 november verdwijnt er iemand in zijn eigen huis. In de kelder van de slachtoffers treft de politie een waar bloedbad aan evenals een gegraven kuil die naar een tunnel onder het huis leidt. Het enige wat de slachtoffers gemeen hebben, is dat zij hun drainage op dat moment opnieuw laten aanleggen. Hoe kan de seriemoordenaar, die de Das wordt genoemd, via de grond het huis binnen komen en waar worden de slachtoffers naartoe gebracht? Cecilia en haar team die deze moordzaak onderzoeken staan voor een groot raadsel.
Ondertussen gaat het niet goed met de uitgeverij waar Annika werkt. Het bedrijf staat op het punt om failliet te gaan. Ze moeten snel een bestseller publiceren willen ze de uitgeverij nog kunnen redden. Wanneer Annika een manuscript, dat helemaal onder de kluiten zand en modder zit, bij de voordeur van het kantoor aantreft, kan ze haar ongeloof niet op. De titel van het manuscript heet ‘Ik ben de Das’. Het is geschreven door een schrijver die 6 jaar geleden samen met zijn vrouw plotseling is verdwenen. Het manuscript bevat gruwelijke details over de moordzaken die nooit naar buiten zijn gebracht. Wie heeft het geschreven en bij haar achter gelaten?
“Voor ik de Das werd, was ik net zoals ieder ander. Als je me op straat was tegengekomen, zou je nooit hebben vermoed dat er iets mis was, maar dat was er wel. In mij droeg ik, net als jij, een zaadje van het kwaad met mij mee dat wachtte tot het kon ontkiemen.”
Personages met problemen
Het boek wordt voor het grootste gedeelte geschreven vanuit het perspectief van Annika. Zij is een jonge vrouw die getrouwd is met Martin. Al een tijdje proberen ze samen een kind te krijgen en een geschikte gezinswoning te vinden die zij kunnen kopen. De meeste huizen worden tijdens hun zoektocht afgekeurd. Ze zijn te klein, te oud, staan niet in de juiste wijk, of – het allerbelangrijkste – hebben een kelder. Al van kleins af aan heeft Annika een grote angst voor kelders dus een woning met kelder is absoluut uitgesloten. Annika is het meest uitgewerkte personage waar je over leest. Niet per sé omdat ze een angst uit het verleden meeneemt, maar omdat ze een persoonlijke ontwikkeling doormaakt. De gebeurtenissen in het verhaal hebben een grote impact op haar leven evenals de stress die dit met zich meebrengt. Als lezer krijg je twee verschillende kanten van haar te zien.
Ook lees je delen vanuit het perspectief van Cecilia die bij de politie werkt en het onderzoek naar de Das leidt. Het is interessant om het onderzoek van dichtbij te volgen, maar erg veel over haar kom je niet te weten. Hetzelfde geldt voor Martin die ook een paar hoofdstukken krijgt. Deze zijn behoorlijk overbodig want het laat enkel zijn perspectief zien nadat hij bijvoorbeeld ruzie met Annika heeft. Het verhaal zou er sterker van worden als je alleen vanuit Annika leest over hun relatie. De onzekerheden die het met zich meebrengt worden dan een stuk echter. Tot slot zijn er ook regelmatig hoofdstukken geschreven in het perspectief van Jan Apelgren van 6 jaar geleden. Jan is de bestseller auteur die Annika begeleidt en waarvan niemand ooit nog iets heeft gehoord. Zijn hoofdstukken leiden uiteindelijk naar waarheid achter zijn verdwijning.
“Het geluid van hun klauwen langs het beton opende mijn ogen. Hun fluisteringen openbaarden de waarheid. Ze bedroog me. Ze had me in de steek gelaten. Dus ik doodde haar.”
Quote
Opmerkelijk is dat ieder hoofdstuk begint met een quote wat ogenschijnlijk uit het manuscript van ‘Ik ben de Das’ komt. Hierdoor krijgen lezers van dit boek ook een kijkje in het manuscript, het hoofd van de Das en wat er toe heeft geleid dat hij is geworden wie hij nu is: een seriemoordenaar. De Das begint als een echte pageturner. De hoofdstukken zijn kort en het verhaal is intrigerend. Je hebt ontzettend veel vragen over deze bijzondere moordenaar en zijn slachtoffers, maar ook waarom Annika zo bang is voor kelders. Op deze laatste vraag krijg je gelukkig al vrij snel het antwoord. Om te weten waar de slachtoffers blijven moet je tot de laatste 20 bladzijdes van het boek wachten.
Veel woorden, weinig inhoud
In het middenstuk wordt het verhaal wat langdradig. Waarom moeten we zo uitgebreid lezen over hun zoektocht naar een nieuwe woning? Je wordt meegenomen naar meerdere bezichtigingen en hun dagelijkse rondje op een vergelijkbare website als Funda. Deze uitgebreide zoektocht voegt helemaal niets toe aan het verhaal of het verloop hiervan. Dit had ook op een minder prominent aanwezige manier worden benadrukt. Zo zijn er nog meer hoofdstukken die als opvulling aanvoelen. Het verhaal had met gemak in 150 bladzijden minder verteld kunnen worden. Er worden veel woorden gebruikt om te beschrijven dat er eigenlijk maar weinig gebeurt.
Het leuke aan thrillers is vaak dat je totaal niet door hebt wie de moordenaar is en deze uit onverwachte hoek komt. Meestal zit er halverwege het boek ook een spannende plottwist die je weer even op scherp zet. Beide is niet het geval in de Das. Het verhaal kabbelt gewoon een beetje voort en eigenlijk weet je vanaf het begin af aan al wie de dader is. Als lezer ben je met name nieuwsgierig naar hoe hij het doet. Hoe kan de Das de kelders van huizen binnendringen en via gegraven tunnels onder de grond zijn slachtoffers doen verdwijnen? Helaas wordt daar geen antwoord op gegeven. Hierdoor is het niet een hele geloofwaardige thriller en voelt het meer als magisch realisme. Het einde is dan ook behoorlijk vreemd en na het boek dicht te hebben geslagen zal je je afvragen wat je nu eigenlijk hebt gelezen. Dit boek is niet voor iedereen weggelegd.
€22,99
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
Gratis verzending!
Pingback: Tove Alsterdal - Stormval - Play Watch Read