Het is 1942 en Sadie woont samen met haar Joodse ouders in Krakau. Hun appartement hebben ze moeten verlaten, waardoor ze met veel te veel mensen in een kleine ruimte in het getto leven. Als de Nazi’s hun woning binnendringen weten ze te ontsnappen en vluchten ze naar het riool, dat hun nieuwe onderkomen wordt. Ella leeft aan de andere kant van deze grens. Zij woont samen met haar stiefmoeder in een prachtige villa en komt niets tekort. Dankzij de goede band van haar stiefmoeder met de Nazi’s hoeven zij niets te vrezen. Alleen is Ella erg eenzaam. Als ze achter de schuilplaats van Sadie komt sluiten de twee jonge vrouwen een bijzondere vriendschap.
Kleine verschillen, grote invloeden
Sadie en Ella zijn op veel vlakken hetzelfde. Zo zijn ze allebei 18/19-jarige vrouwen die uit een goede buurt in Krakau komen. Het grootste verschil? Sadie is Joods en Ella niet. Hierdoor wordt Sadie gedwongen om te vluchten en onder mensonterende omstandigheden te leven, terwijl Ella geniet van een luxe leventje. Door alle gebeurtenissen tijdens de oorlog worden de meeste mensen sneller volwassen. Voor Ella en Sadie geldt dit niet. Beide vrouwen zijn erg jong en naïef. Ze gedragen zich als basisschoolkinderen en niet als de jongvolwassen vrouwen die ze zijn. Sadie zit, bijvoorbeeld, samen met een ander gezin verstopt in het riool. Ze moeten zachtjes zijn en in de schaduw blijven opdat ze niet worden ontdekt. Ondanks de vele waarschuwingen, gaat Sadie toch in het zonlicht van het rioolputje staan zodat Ella haar ziet. In hun situatie was dit levensgevaarlijk en dat had ze op die leeftijd moeten begrijpen. Toch riskeert ze zowel het leven van haarzelf als die van de andere vluchtelingen om twee minuutjes met haar nieuwe vriendin te kunnen kletsen.
Ook is er een gebrek aan emoties bij Sadie en haar zwangere moeder. Al vroeg in het verhaal verliest Sadie haar vader. Toch rouwen beide vrouwen nauwelijks om het verlies. Het wordt af en toe opgehaald, maar ze laat er geen traantje om en slaapt er ook niet slechter door. Zoals hun verdriet (of het gebrek daaraan) wordt beschreven lijkt het meer alsof het om een buurman ging die ze af en toe gedag zeggen, dan om hun vader of man met wie ze het leven deelden.
Inkakker
Het meisje met de blauwe ster begint behoorlijk spannend. Er wordt een duidelijk beeld geschetst van het leven van Joodse gezinnen in het getto van Krakau tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is goed te merken dat de auteur veel weet over de oorlogservaringen van Poolse Joden. Deze scènes voelen behoorlijk realistisch aan en komen bijvoorbeeld ook overeen met de verhalen van Anne Frank, zoals te lezen is in haar dagboek.
Vanaf het moment dat ze vluchten naar het riool om daar bescherming te zoeken tegen de Nazi’s, kakt het verhaal echter een beetje in. Iedere dag is hetzelfde en veel interessante dingen gebeuren er niet in het riool. Er is dan ook veel herhaling en een grote kans dat je in het middenstuk van het boek je interesse verliest. Toch is het aan te raden om door te lezen, want tegen het einde wordt het boek weer enorm spannend. Doordat het echt om leven of dood gaat is de inzet enorm hoog en hoop je op het beste. Ondanks dat Sadie en Elle enorm naïef zijn en niet de leukste personages om over te lezen, zijn de bijrollen dat wel. Er komen veel moedige mannen in voor die hun leven wagen voor dat van een ander.
Het meisje met de blauwe ster vertelt een realistisch verhaal over Joodse Polen in het riool tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is geen boek waarbij je continu op het puntje van je stoel zit, maar het is zeker wel een aanrader voor mensen die graag fictieboeken over de oorlog lezen die gebaseerd zijn op waargebeurde feiten.
Advocate, oorlogsdeskundige en auteur
Pam Jenoff is een Amerikaanse advocate en professor in de rechten. Haar buitengewone interesse voor de oorlogservaringen van Poolse Joden heeft ervoor gezorgd dat ze hier gespecialiseerd in is geworden. Ze heeft inmiddels tien historische romans geschreven, waaronder de bestseller ‘Het weeskind.’ Zes van haar boeken zijn naar het Nederlands vertaald.
€21,99€12,99
Uiterlijk 19 juli in huis
