Let op! Deze tekst bevat spoilers over deel 1.
Het jaar van de troonsbestijging is in volle gang. Alle inwoners van Fennbirn hebben de koninginnen en hun krachten gezien. Arsinoe met haar krachtige beer zal de mensen nog het helderst voor de geest staan. Zijn aanval op Mirabella en de paniek die daarop volgde doet menig eilandbewoner nog z’n hoofd schudden.
Deel één eindigde met een geheim van Arsinoe, een geheim wat het hele jaar van de troonsbestijging weleens een andere wending zou kunnen geven. Zou kunnen, mits zij en Jules het goed weten te benutten. Duistere troon van Kendare Blake maakt de lezer nieuwsgierig naar het vervolg, maar laat net als in het eerste deel soms steken vallen in het verhaal. De geloofwaardigheid, voor zover je daar al over kan spreken bij een fantasy verhaal als deze, moet je soms dan ook maar met een korrel zout nemen. Het boek zit vol actie, pubers die rondlopen met teveel hormonen én nieuwe wendingen.
‘Dus daarom maakte je je geen zorgen.’ Het doet er niet toe wat ze heeft laten zien in al die maanden sinds Beltane. In Natalia’s ogen zal ze altijd een mislukkeling lijken.
Het boek ‘Koninginnen’ leek alweer een eeuwigheid geleden waardoor het erg fijn is dat het boek een begrippenlijst heeft. Nog voordat je goed en wel in het verhaal kunt duiken worden alle namen nog eens netjes op een rijtje gezet. De kaart van Fennbirn maakt het plaatje compleet en geeft je een goed startbewijs om deel te nemen aan het jaar van de troonsbestijging. Net als in deel één worden de verhaallijnen verdeeld vanuit drie perspectieven. Het verhaal is ook nog eens opgedeeld in een aantal hoofdstukken die een nieuwe fase inluiden. Dat klinkt allemaal reuze spannend, maar de climax is niet echt een climax te noemen. De aanloop naar een climax duurt langer dan de climax zelf en stiekem lijkt dat meer op een lullig aftreksel van wat het had kunnen zijn. Gevechten tussen de zussen worden snel besproken en de aandacht lijkt meer te liggen op de nasleep ervan. Een beetje jammer is dat wel. Als lezer verwacht je dat het bloed van de bladzijdes spat, maar dat lijkt beperkt te zijn tot de hoofdstukken over de gifmengers.
In Duistere troon wordt er een nieuwe verhaallijn aangeboord die verweven wordt met het verhaal uit deel één. Hoewel er tijdens het verhaal al gehint wordt op de nieuwe wending, komt dit niet goed tot uiting. Het heeft in ieder geval alles te maken met Katharine, die na haar val in het Breccia-domein weer teruggekomen is en bloeddorstiger is dan normaal. Ze is wilder, anders en lijkt iets gezien te hebben in het domein (het Breccia-domein is de kloof op Fennbirn waar de verslagen/vergeten koninginnen van eerdere jaren in werden gegooid). Pietyr Arron merkt op dat Katharine zo veranderd is en gaat op onderzoek uit. Hij gaat naar het Breccia-domein, klimt naar beneden, ziet iets, schreeuwt en… Wat hij gezien heeft of welk helder moment hij heeft gehad wordt niet duidelijk in het verhaal. Frustrerend…
Hij praat tegen haar alsof ze een klein kind is en meteen hoort ze gefluister in haar hoofd. Kwaad lief gefluister.
Duistere troon neemt de lezen mee naar nieuwe gebieden op het eiland Fennbirn. Zo speelt een deel van het verhaal zich af in het zwarte huis, de plek waar de regerend koningin haar drieling baart. Er wordt meer duidelijk over Julliene Millone/Jules en het politieke spel wat zich achter de schermen afspeelt. Die nieuwe wendingen maken het interessant om door te lezen. In deel één werd al duidelijk dat de drie zestienjarige zusjes ook in de puberteit zijn en het jaar van de troonsbestijging maakt dat niet minder. Het is net als gemeenschap bij ouderen. We weten allemaal dat het gebeurd, maar we willen het niet weten.
Hoewel het verhaal leuke nieuwe wendingen heeft, is het soms toch allemaal net wat te snel en ongeloofwaardig. Lezers van deel één kunnen zich nog wel herinneren dat Jules bijna ten onder ging aan een zeer dodelijk gif. Ze lag zelfs al op sterven en de geneesheren hadden haar al opgegeven. Wonder boven wonder leeft ze nog wel. Ook in dit deel zijn er punten waarvan het lijkt alsof Kendare Blake die niet goed heeft uitgedacht. Alsof ze voor het schrijven bedacht dat het een goed idee was, maar tijdens het schrijven ineens bedacht dat dit weleens het einde van het verhaal kon zijn. Zonde, er had zoveel meer mee gekund.
Deel twee eindigt (veel) minder spannend dan het eerste deel, maar juist door al die nieuwe wendingen maakt het wel nieuwsgierig naar het slotstuk. Nu maar hopen dat deel drie niet te scharen valt onder de ‘anti-climax’.
€18,99
Op voorraad. Voor 23:00 uur besteld, morgen in huis
