In de rubriek ‘Pareltjes Onder het Stof’ zijn onze redacteurs achterin hun boekenkast gedoken om te speuren naar boeken. De enige voorwaarde is dat het boek niet jonger mag zijn dan drie jaar. Titels die de moeite waard zijn, worden nog eens onder de loep genomen en krijgen de aandacht die zij stuk voor stuk verdienen. Deze keer schrijft Anne over het ‘Ik omhels je met duizend armen’ van Ronald Giphart.
Ronald Giphart is een schrijver waar je heel erg van houdt of helemaal niet van houdt.
Ik houd heel erg van zijn boeken. Zijn debuutroman “Ik ook van jou” staat nog altijd op mijn lijstje van all time favorites. Maar een echt Pareltje onder het stof is ‘Ik omhels je met duizend armen’.
Als ik in een woord moet beschrijven waar het boek over gaat, dan is het antwoord Liefde. Dat is een cliché waarmee ik het boek in zekere zin tekort doe. Het gaat over liefde, maar dan wel over liefde in allerlei verschijningsvormen.
Allereerst en bovenal gaat het over de liefde van Giph voor zijn moeder, Lotti.
De ziekte en het overlijden van Lotti vormen een van de twee verhaallijnen in het boek. Hij omschrijft het ziekte- en sterfproces, de moeilijkheden, de (tragi)komische voorvallen. Je leest over de bewonderenswaardige kracht van zijn moeder, haar vechtlust, en uiteindelijk haar berusting. Hier wordt het beeld geschetst van een echte ‘powervrouw’. Mentaal ijzersterk, nuchter, verstandig.
Ook van Giph en zijn zus Phileine eist de ziekte dat ze sterk zijn. Om voor hun moeder te kunnen zorgen, en om zelf op de been te blijven. Dit valt niet altijd mee, maar uiteindelijk is de liefde en de drive om Lotti te helpen altijd het sterkst. Het proces wordt liefdevol en realistisch beschreven, zonder echt dramatisch te worden. Dat is precies wat past bij Lotti.
Mijn moeder zei: “Ik heb geen zin om een gevecht te voeren dat ik niet kan winnen.”
“Dus?” vroeg Phileine.
Dus wilde mijn moeder de eer aan zichzelf houden. Zij was de regisseur van haar leven, en niet haar ziekte. Ze wilde die godverdomde ziekte een stap voor zijn.
De tweede verhaallijn is totaal anders, wat voor een prettig contrast zorgt in het boek.
Hier gaat het over een vakantie naar La Palma. Giph is daar samen met zijn Samarinde en een aantal van hun vrienden. Deze verhaallijn is luchtiger – op het studentikoze af. Samarinde is net zwanger.
Tussen mooie jongen mensen waaien de feromonen volop rond – en natuurlijk loopt alles uit de hand. Dit is waar Giphart om bekend staat (en waarom sommige mensen niet van zijn werk houden).
Alles wat ‘echt Giphart’ is passeert de revue: literatuur, levenslust, seks, humor en een toegankelijke manier van vertellen.
De combinatie van deze twee verhaallijnen zorgt voor een toegankelijke roman, die – ondanks het persoonlijke verhaal over Lotti – nooit te zwaar wordt. Het boek is mooi, makkelijk te lezen en bij vlagen humoristisch.
Het boek werd in 2006 verfilmd door Willem van de Sande Bakhuyzen. Je kunt dus kiezen: lezen of kijken. Maar laat dit verhaal in elk geval niet aan je voorbij gaan!