Vermoorde vrouw
Vera Strömberg, die aanvankelijk een carrière had in de journalistiek, werkt op een school als klassenassistente, wanneer haar voormalige werkgever ineens contact met haar opneemt. Er is een vrouw vermoord en men wil de achtergrond van de vrouw leren kennen en weten wat er precies gebeurd is. Hoewel Vera in het geheel geen heimwee heeft naar haar oude werk, zijn haar werk niet boeiend genoeg en haar nieuwsgierigheid te groot om meteen nee te kunnen zeggen. In haar zoektocht komt ze steeds meer geesten van vroeger tegen waar ze eigenlijk helemaal niet op zit te wachten en ontrafelt zich de toedracht van wat er met de vermoorde vrouw gebeurd is.
Schrijfstijl
Een Scandinavische detective die, hoewel prettig wegleest, pas heel laat op gang komt. De personages worden heel duidelijk neergezet en krijgen volop ruimte voor karakter. Daarnaast doet Sara Strömberg met haar schuingedrukte teksten duidelijk aan Camilla Läckberg denken. Sara Stromberg heeft de neiging een beetje tevéél uit te wijden over de hoofdpersoon, die overal wel herinneringen aan heeft. Het draagt niet altijd bij aan het verhaal. De omgeving, reacties van personen en hun typeringen; ze kleden het verhaal mooi aan, dat wel, maar het haalt ook de vaart uit het verhaal. Voor wie meer boeken heeft gelezen uit de Vera Strömberg-serie is het waarschijnlijk een prettig meevaren met alle al bekende figuren, maar voor wie dit boek los leest – het is mogelijk – leest het boek niet zo vlot weg. Er blijven af en toe de vragen hangen, zoals: “is dit stukje nodig om het verhaal te begrijpen?” en er gebeuren dingen, zoals een vergadering over iets en een feestje, die niet direct betrekking hebben op het verhaal zelf.
Bijfiguur
Levan, de ex van Vera, komt opmerkelijk vaak voor in het verhaal en het is een plat personage. Iets wat op een bepaalde manier heel grappig is omdat hij inderdaad geen deel meer uitmaakt van Vera’s leven, maar natuurlijk wel van haar verleden. Ze mist hem en dus komt hij er steeds in voor. Levan heeft daarentegen niets met het verhaal te maken. Hij maakt deel uit van een mentaal litteken dat Vera zelf heeft. In die zin leest het af en toe irritant weg, die stukjes. Vooral als dit het enige boek van Vera is dat je leest. Anders is het vermoedelijk juist een nostalgische trip.
Teveel omschreven, weinig verhaal
Er wordt veel aandacht besteed aan het omschrijven van eten, de natuur, dieren die in de omgeving voorkomen en de snelweg, inclusief alle plaatsen die mogelijk op de borden staan. Het kleedt het verhaal gezellig, maar ook wel héél bontgekleurd, aan. Het zou bijna geschikt zijn als script. Het boek is ideaal om verfilmd te worden, alle details zijn ruimschoots aanwezig en het leest makkelijk weg.
Dorpse detective
De manier waarop bijna ieders leven zorgvuldig gedocumenteerd wordt heeft ook iets weg van Maeve Binchy, die gezellige, dorpse verhalen met hele groepen mensen omschreef, waar echter nauwelijks sprake was van enige spanning. Omdat dit verhaal veel meer weg heeft van een detective, is het ontbreken van spanning wat vreemd. Er zitten momenten in dat het spannend wordt, bij confrontaties, maar zelfs die momenten worden nooit écht eng.
Nostalgische passages
De kracht van dit boek schuilt ‘m vooral in het meekijken over de schouder van een vrouw die zich heeft laten overhalen tot een klus waar ze eigenlijk geen zin in heeft en die haar gaandeweg steeds meer aangaat en de nostalgische trips langs filmscènes uit de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw, wat ook meteen het publiek is dat geschikt is voor dit verhaal. Een jonger iemand (zeg een hedendaagse tiener) zal heel wat YouTube moeten gebruiken om sommige referenties te snappen. De metaforen die af en toe worden gebruikt zijn hilarisch: ‘Ze keek of ze net een hamster had ingeslikt’. Wie bedenkt dat nou?
Seks in woorden wat plat
Het taalgebruik over seks is maar heel weinig aanwezig en daarom zo onverwacht platvloers. ‘Ze kon zijn pik door zijn broek zien’. Een observatie, maar wel één die meteen tot de verbeelding spreekt. En op zich verder geen doel heeft, en daarom zo in your face is.
