Vijf jaar geleden begon dit avontuur met dit relatief dunne boek, een reis waarin veel is geleerd, veel kennis is opgedaan en de mensen eromheen veel nieuwe inzichten hebben gegeven. Dit boek geeft een kijkje in het leven van de direct betrokkenen van iemand die uit het leven stapt. Na vijf jaar heeft dit niet aan kracht afgenomen, maar, waarschijnlijk ook door de leeftijd, juist in kracht toegenomen.
Acht zonder één
Roelof ten Napel neemt ons mee in de zeven levens van mensen rond de hoofdpersoon Amos. Amos is een jongen die aan wedstrijdzwemmen doet en dit goed kan, maar op een gegeven moment stopt Amos met zwemmen. De zeven mensen in het leven van Amos kijken door middel van de verschillende gebeurtenissen terug op het leven samen met hem. Door deze verhalen krijgen we een mooi beeld van het leven van Amos, welke gevoelens hij had en hoe hij tegen de wereld aankeek.
Geen verrassing
Het einde van het boek is geen verrassing, de beschrijving van de alledaagse dingen des te meer. Het geeft een kijkje in de dagelijkse gang van zaken zoals mensen hun leven leven en hoe de levens in elkaar grijpen zonder dat we er soms erg in hebben. En juist dat in elkaar grijpen van gebeurtenissen en de overlap die mensen hebben die elkaar niet kennen en toch verbonden zijn, ten Napel doet dit als een echte wiskundige.
Van wiskundige naar schrijver
Het leven zelf is het tweede boek van Roelof ten Napel (Joure, 1993), hij is schrijver en wiskundige. Ten Napel debuteerde in 2014 met Constellaties en ontving in het jaar daarop het C.C.S. Crone-stipendium van de gemeente Utrecht. Verhalen van zijn hand verschenen onder andere in de Revisor, Titaan en Tirade. In 2016 was hij één van de acht debutanten in de selectie van het Nederlands Letterenfonds. Het leven zelf is in 2021 opnieuw uitgegeven. Na Het leven zelf heeft Roelof nog verschillende gedichtenbundels en een roman geschreven.
Verplichte kost
Het boek is mooi geschreven en legt er niet te dik op waar het eigenlijk om gaat: het ontnemen van het leven, het raakt het soms aan en gaat daarna verder met de dingen van alledag. Juist de kleine dagelijkse dingen weet ten Napel goed vast te leggen. Het laat je zeker nadenken over de mooie momenten die je met dierbaren kunt beleven. Momenten waarvan je achteraf het wezenlijke belang pas kunt inzien. In het laatste deel van het boek, dat wordt afgescheiden van de rest door een zwarte bladzijde, krijgen we een kijkje in een samengesteld fotoboek door de zus van Amos. Dit laatste deel grijpt ook weer terug naar het verhaal zelf. Een verhaal waarin duidelijk wordt wat Amos over het hoofd zag, dat hij in de levens van anderen genoeg betekenis had. Eigenlijk zou dit verplicht moeten worden om te lezen op de middelbare scholen, zodat leerlingen inzicht krijgen in welke impact ze hebben op het leven van anderen.