Onbegraven, van Ulrika Rolfsdotter, is het tweede deel in de suspense-reeks met de sociologe Annie Ljung in de hoofdrol. In Duivelsdal maakte Annie haar debuut. Het is een op zichzelf staand boek, maar lees bij voorkeur eerst Duivelsdal. Er zijn namelijk meerdere verwijzingen naar gebeurtenissen in het boek Duivelsdal. Deze verwijzingen zorgen voor meer begrip voor Annie en het verhaal van Onbegraven.
Het is eind augustus en de dagen worden alweer korter in Ådalen. De bewoners ontsteken hun lichten om zo de duisternis buiten de deur te houden. Op een vroege ochtend worden aan de oevers van het Bålsjö-meer drie tienermeisjes gevonden. Twee zijn dood, één is zwaargewond. Haar leven hangt aan een zijden draadje. Het kleine dorp is in shock en wordt herinnerd aan een seriemoordenaar die in de jaren zeventig in de streek rondwaarde. Is de Donderdagman teruggekeerd?
Het is de eerste grote zaak voor Sara Emilsson, die zichzelf wil bewijzen tegenover haar vader, gepensioneerd agent, en tegenover de rest van haar team. Wanneer blijkt dat de families van de meisjes regelmatig bezocht worden door medewerkers van de sociale dienst, wordt maatschappelijk werker Annie Ljung betrokken bij het onderzoek. Samen proberen ze te achterhalen wie de dader is, een zoektocht die grote gevolgen blijkt te hebben, ook voor Annie zelf.
De augustuszon komt vanachter de bergkam tevoorschijn. Boven
het troebele water van het Bålsjö-meer dansen de insecten en libellen al in het ochtendlicht.
Heen en weer slingeren
Het boek Onbegraven begint met een spannende proloog, waardoor je meteen het verhaal ingezogen wordt. Als lezer word je namelijk meteen nieuwsgierig naar welke gebeurtenissen hebben geleid tot dat moment. Hierdoor merk je meteen dat Onbegraven een vlot geschreven pageturner is. Ulrika Rolfsdotter maakt een ware kunstvorm van het weven van verhalen. Ze weeft een spannend, maar tragisch verhaal met een strak plot en een evenwichtig verhaal. Je zal dit boek niet weg kunnen leggen en doorlezen tot je het in één ruk uit hebt.
Het perspectief wisselt tussen meerdere verhaallijnen. Je leest vanuit de derde persoon, waarbij je meekijkt met Annie Ljung, Sara Emilsson, Isabella – een van de vermoorde meisjes – en de gepeste Eddie – die bevriend was met Isabella.
Rolfsdotter weet hoe ze je op het verkeerde been kan zetten. Hierdoor blijft het verhaal spannend. Als lezer heb je of helemaal niet door wie de dader is of je hebt een vermoeden, maar wordt steeds heen en weer geslingerd.
Kwetsbaar
De karakterbeschrijvingen in Onbegraven zijn goed uitgewerkt. Annie is een interessant hoofdpersonage. Ze heeft haar duistere momenten, maar ook een innerlijke drive om anderen te helpen. Dat Annie een socioloog is, geeft een hele eigen draai aan het verhaal. Ze probeert de zaak op een hele andere manier op te lossen dan politieagente Sara. De interactie tussen Annie en Sara is interessant en maakt de weg vrij voor een goed vervolg.
Ulrika Rolfsdotter beschrijft de situatie van de jongeren goed. Ze zijn zoekend en behoorlijk eenzaam met een afstand tot de volwassen wereld. Dit verhaal gaat over kwetsbare jongeren, schuldgevoelens en verdrongen trauma’s.
‘Wanneer hebben jullie Isabella voor het laatst gezien?’ vroeg Nording na een tijdje.
Moordscène
De beschrijvingen van de omgeving zijn goed uitgebalanceerd, waar zowel de verlatenheid van de natuur als de cohesie van een kleine stad in Noord-Zweden kan plaatsvinden. Ulrika Rolfsdotter slaagt erin de omgeving tot leven te wekken. Dit door gedetailleerde omgevings-beschrijvingen, waardoor je de moordscène voor je kan zien.
Nagelbijten
Onbegraven is een uiterst spannende thriller met een unieke invalshoek voor het oplossen van de zaak. Dit door de kijk van de sociologe Annie. In het verhaal kijk je onder andere mee met Annie en Sara vanuit de derde persoon. Dit boek kun je beter overslaan als je niet houdt van gedetailleerde omgevingsbeschrijvingen. Het kan daarnaast zijn dat je al snel een vermoeden kan krijgen over wie de moordenaar is – al word je wel heen en weer geslingerd tussen je vermoedens. Toch wordt de spanning het hele verhaal door in stand gehouden. Het verhaal is een echte nagelbijter en duimendraaier. Je gaat van dit boek houden als je houdt van gedetailleerde omgevings-omschrijvingen – je kunt de moordscène voor je zien.
