Als FBI-agent Joe en zijn partner Katherine te maken krijgen met een reeks bizarre moorden, schakelen ze de hulp in van de gepensioneerde John. Hij is helderziend en was werkzaam als misdaadanalist, maar leidt inmiddels een teruggetrokken bestaan ver weg van de hectische stad. Hij weigert in eerste instantie om mee te werken, maar gaat uiteindelijk toch met de twee agenten in zee om de seriemoordenaar te pakken voordat hij nog veel meer slachtoffers kan maken.
Wanneer je de trailer van deze film kijkt, valt het op dat het qua insteek en sfeer erg veel weg heeft van Se7en, de mysteriethriller met Morgan Freeman en Brad Pitt uit 1995. Dat is minder vreemd dan het in eerste instantie lijkt, want Solace was oorspronkelijk bedacht als een vervolgfilm daarop. De film zou dan Ei8ht moeten gaan heten, met opnieuw Freemans personage in de hoofdrol. David Fincher, de regisseur van Se7en zag dat echter niet zitten. Daardoor is deze film een losse productie geworden, onder leiding van regisseur Afonso Poyart, en heeft Anthony Hopkins de hoofdrol op zich mogen nemen.
Ook lijkt er door de rest van de wereld maar weinig ruchtbaarheid gegeven te worden aan deze film, zo is bijvoorbeeld de IMDb-pagina nog niet eens compleet en ontbreken onder andere de poster en trailer hierop. Bovendien zou deze film in eerste instantie niet meer gaan draaien in de Nederlandse bioscopen, maar bleek de productie later toch een release te krijgen, twee maanden nadat Solace vertoond werd in de Sneak Preview van de Pathé. De kans is groot dat velen deze film links laten liggen, zeker door diegenen die sporadisch in de filmzaal te vinden zijn. Helaas, maar heel erg is dat nou ook weer niet, want zoveel mis je er niet aan als je deze misdaadthriller overslaat.
Dit keer speelt Hopkins niet de seriemoordenaar, zoals je hem ongetwijfeld kent uit de Hannibal-films, maar is hij degene die zijn gave ter beschikking stelt aan de FBI. De man die met zijn rol in The Silence of the Lambs een Oscar won speelt ook nu weer een goede rol, maar toch is het niet heel indrukwekkend. Zijn personage mist gewoon wat diepgang en karakterontwikkeling om interessant te zijn, terwijl dit wel typisch zo’n film is waarbij je dat verwacht van de hoofdpersonen. Hij heeft wel een achtergrondverhaal, maar dat is vrij vlak en voorspelbaar. Daardoor heeft de ontknoping ook nauwelijks impact, terwijl het toch gebracht wordt alsof het de grote plottwist is die niemand aan ziet komen.
Voor de andere acteurs en rollen gaat datzelfde ook op. Zo kruipt Abbie Cornish in de huid van FBI-agent Katherine, die ook zo haar persoonlijke problemen heeft, maar ook haar verhaal blijft oppervlakkig en haar personage is er dan ook niet een waar je je erg om gaat bekommeren. Ook de chemie met Hopkins personage John en haar collega Joe is niet zo sterk, waardoor je nergens het idee krijgt dat ze samen een goed team vormen en je hoopt dat ze de zaak oplossen. Joe wordt gespeeld door Jeffrey Dean Morgan, die de meeste bijdrage levert van de drie. Wederom prima acteerwerk, maar een boeiend personage? Nee.
Tot slot is daar nog Colin Farrell als de seriemoordenaar, maar zijn komst is geen verrassing meer door de manier waarop er reclame gemaakt is voor deze film. Ook al is de kans misschien klein dat je ooit wat van deze film hebt gehoord, maar in de trailer, op de poster en op filmsites wordt de film gepromoot met deze naam. Het moment dat hij verschijnt, had waarschijnlijk wat meer indruk gemaakt zonder die voorkennis, maar goed, nog steeds is hij niet ideale psychopaat. Hij komt gewoonweg niet krankzinnig genoeg over om de man achter alle gruwelijke moorden te zijn. Een man die je buurman had kunnen zijn is misschien wel enger, maar zoals dat in Solace is gedaan, werkt het gewoon net niet.
Deze gebreken aan de personages vallen des te meer op omdat het verhaal zelf ook te veel mankementen heeft. Het is niet erg origineel en vooral niet slim genoeg. Bij dit type film hoop je gewoon verrast te worden door hoe slim de seriemoordenaar alles heeft uitgekiemd, maar doordat politie hulp heeft van een helderziende, vervalt de film al best wel snel in een kat-en-muis-spel. Je krijgt niet de kans om verrast te worden door hoe gehaaid de seriemoordenaar het plan van begin tot eind heeft uitgekiemd. Dat wordt wel gepoogd, maar komt gewoon niet lekker uit de verf. Die paar acties die tot dat gevoel zouden kunnen leiden zijn te ver gezocht en voelen aan als een paar losse momenten, in plaats van een onderdeel van het grotere geheel.
