“A violent, funny and lyrical film about two Depression-era bank robbers.” Zo omschreef Times Magazine in 1967 Bonnie and Clyde. In hetzelfde artikel werd de film ook een “watershed picture, the kind that signals a new style, a new trend” genoemd. Die nieuwe stijl is precies wat er voor zorgt dat de film vandaag nog steeds niet “oud” voelt. Het tempo ligt misschien iets lager dan in de gemiddelde Hollywoodfilm van tegenwoordig, maar dat hoeft geen storende factor te zijn, integendeel. De kijker heeft tijd om alle ingenieuze beelden te observeren en zich helemaal mee te laten nemen in het verhaal van Bonnie en Clyde.
Bonnie and Clyde opent met een shot op een bijzonder verveelde Bonnie die zich aan het omkleden is in haar kamer. Plots wordt haar aandacht getrokken door een jongeman die de auto van haar moeder aan het stelen is. Vanaf dat moment werkt de chemie tussen hen beide als een gevaarlijke katalysator; samen stelen ze een auto en gaan ze banken bestelen. Al snel zit “the law” hen op de hielen, hoewel Bonnie en Clyde niemand kwaad willen doen. “They’re young, they’re in love, they kill people.”
Bonnie and Clyde werd gemaakt in 1967 door Arthur Penn, met Faye Dunaway en Warren Beatty in de hoofdrollen. De film vertoont duidelijke invloeden van de Franse Nouvelle Vague-beweging uit de jaren 60 en maakt daarmee ook deel uit van de New Hollywood: het openingsshot op de rode lippen van Bonnie en haar silhouette achter het muggenraam tonen dat er plaats is voor seksualiteit, hoewel dit nog niet expliciet getoond wordt. Wat wel expliciet aanwezig is, is geweld; gevechtscènes en geweerschoten hebben een prominente plek in het verhaal. Al deze elementen zorgen ervoor dat de film geen 50 jaar aanvoelt.
De film is eigenlijk een mix van verschillende genres; qua thema en verhaal hoort de film thuis in het misdaadgenre, maar qua stijl wijkt ze vaak af van de conventies. Zo zijn er heel wat komische elementen (een aantal “sullige” personages en de muziek) en de romantische verhaallijn die het geheel wat lichter maken. Toch zit er nog altijd genoeg suspense in de film, de kijker gaat immers meeleven met de beide personages. Het is dus ook niet helemaal duidelijk wie nu de good guys en wie de bad guys zijn; de grenzen zijn niet meer zwart-wit.
De film was een enorm succes door de fijne balans tussen commerciële conventie en “avant-garde” vernieuwingen. Deze combinatie zorgt er ook voor dat de film vandaag nog de moeite waard is en de kijker kan bekoren. Spanning, romantiek, geweld, komedie, … Bonnie and Clyde heeft het allemaal en dan nog eens in een leuk sixties-jasje, waardoor je echt even helemaal in een andere wereld zit.